poirrié
k
T
Het Indische elftal in Europa
1
13
voetballer, die ook in de stedentour-
nooien uitkwam, Ferdinandusse, het
echtpaar Alting en nog vele anderen
die ik me wel voor de geest kan halen,
maar niet meer de namen.
De vrije zaterdag was nog niet uit
gevonden. Zeker werd daar, in het
Indië van toen, zelfs niet aan gedacht.
Vrij had men met Zon- en feestdagen.
Die werden dan dankbaar benut om
een gezellige excursie te organiseren.
B.v. naar het meer van Tjileuntja, bij
Pengalengan, waar de waterkracht
centrale werd bezocht. Eddy Hendriks
werkte daar. Of met de bussen van
"Alibabah" naar de theeplantages,
waarbij o.m. op de "Engelse Wei" werd
gedanst.
Korte uitstapjes, in de omgeving van
Bandoeng waren eveneens populair en
goedkoop. Dank zij de jonge sterke
benen en - van de jongemannen - de
sterke schouders en rechte ruggen,
die rugzakken met ingebrachte lekker
nijen en dranken, torsten. Voordeel:
die lasten werden steeds lichter. Voor
al na een grote pauze in één of an
dere open pondok. Omdat de meisjes
meer bang waren voor de patjèts of
bloedzuigers dan voor de sawahslang
werden de sawahs zoveel mogelijk
vermeden en de ladangs op de route
geplanned. Vooral in de ochtenduren
kon het gezelschap, zo nu en dan, een
python in een holletje van een heuvel
of van een galangan, zien verdwijnen.
De beginschatting van de lengte van
zo'n beest werd al gauw verveelvou
digd, zeker als de verhalen de thuis
blijvers werden opgediend.
De IEVJB. Het Japanse geweld van
1941 tot en met 1945 maakte een eind
aan de aspiraties van de verenigde
Indo-Europese Jongeren. Na de bezet
ting en tijdens de "bersiap-periode"
werd hier en daar getracht jongeren
weer voor de beweging warm te krij
gen. Voor zover mij bekend, is dat
niet gelukt.
ELS.
(vervolg: "Gotong Royong")
Wederkerige hulpverlening, mijn voor
naamste onderzoeks-ontwerp houdt
weliswaar een element van berekening
in zich, (men verwacht wederhulp) en
tevens een zekere noodzaak tot orga
nisatie door een informeel leider/leid
ster, zoals een wijkleidster van de
PKK of een gastvrouw/gastheer bij een
selamatan, maar uit de vraaggesprek
ken is mij gebleken dat de eerste hulp
verlening meestal spontaan wordt ge
geven.
Concluderend kan men stellen dat de
wederkerige hulpverlening binnen een
dorpsgemeenschap als Oro-Oro-Ombo
tamelijk krachtig is vastgelegd in de
tot traditie geworden patronen van
collectief gedrag: selamatan, arisan en
ganti hari.
De term "gotong royong" werd dik
wijls gebezigd met betrekking tot de
traditionele samenwerking en ook de
In juni 1938 werd in Parijs het Wereld
kampioenschap-voetbal gehouden. Ne-
derlandsch-lndië, zou, voor de eerste
keer in de geschiedenis - dank zij het
enthousiasme en ijverige doorzettings
vermogen van Karei Lotsy (H.F.C.-er)
- aan het tournooi deelnemen.
De 27e april 1938 vertrok het Neder-
landsch-lndische Xl-tal met het M.S.
Baloeran (Rott. Lloyd) naar Europa. De
meesten hadden nog nooit een zee
reis gemaakt, laat staan Holland ge
zien.
Het Indische elftal was samengesteld
door een Keuze-Commissie (o.a. de
heer M. Prins, scheidsrechter uit Ba
tavia), na gehouden selectie-wedstrij
den te Soerabaja tussen vertegenwoor
digende elftallen van Oost-Java en een
combinatie van West- en Midden-Java.
In mei 1938 in Negeri-Koud aangeko
men, logeerden de Indische spelers in
Den Haag, waar veel werd getraind,
o.a. op het Houtrust-terrein van
"H.B.S." (Houdt Braaf Stand), van
oudsher de club van Indische jongens.
Er werden enige oefenwedstrijden ge
speeld, welke nogal veel toeschou
wers trokken; niemand in Holland wist
iets af van de Indische voetballers.
(Wat wist men eigenlijk van Indië?).
Toen, met de Pullman-express naar
Frankrijk.
In de eerste ronde kwam het Indische
elftal uit tegen het sterke Hongarije
(dat later als 2e zou eindigen; Italië
werd wereldkampioen). Eindstand 6-0
voor Hongarije. Daarmede was voor
Indië het tournooi afgelopen.
Teruggekeerd in Holland, speelde het
Nederlands-Indische elftal op 26 juni
1938 in het Olympisch Stadion in Am
sterdam tegen het Nederlandsch elftal,
dat in Frankrijk ook reeds in de eerste
ronde (verlenging na 0-0) met 3-0 door
Tsjecho-Slowakije was uitgeschakeld.
De Indische voetballers kregen - on
danks de 9-2 nederlaag - uitbundige
toejuichingen wegens hun sportief en
sympathiek optreden. De twee Indische
goals ontvingen, naar het leek, grotere
bijval dan de 9 Hollandse doelpunten.
De opstelling na de samenstelling door
de keuze-commissie van de Indische
matadoren was als volgt:
Mo Heng
Dorst Hukom
van der Burg Anwar Faulhaber
Telwé Hong Djien
Pattiwael Soedarmadji Tan See Han
Keeper Mo Heng kwam uit Malang;
het backstel Dorst en Hukom uit Ban
doeng; Anwar en Pattiwael waren Ba-
tavianen; van der Burg was afkomstig
uit Djocja, Faulhaber uit Semarang; de
hele voorhoede, behalve Pattiwael,
kwam uit Soerabaja.
Het Europese avontuur had twee ne
derlagen opgeleverd. Het deerde het
Nederlandsch-lndische Xl-tal aller
minst. Immers: de spelers hadden de
Zeven Zeeën bevaren, Holland gezien,
Parijs geproefd, heerlijk gevoetbald,
toejuichingen gehoord, plezier gehad.
Wat wil een mens nog meer
Mr. M. J. A. S. GERKE
wederkerige hulpverlening. Wat men
hiermee bedoelde, was niet zozeer de
samenwerking in opdracht van de
overheid, (hoewel men daartoe nut en
noodzaak wel inzag), als wel "het ge
zamenlijk oppakken van een zware
last", die daardoor minder zwaar werd
en dus beter hanteerbaar.
EVEN RECHTZETTEN
Mevr. M. I. Hesselink- van Stelle
komt niet, zoals onjuist vermeld
in het vorige nummer, uit Ma-
lang, maar werd in Surabaya
geboren en bracht daar haar
jeugd door. Uit vakanties kende
ze natuurlijk Batu en de omlig
gende bergoorden goed.
Verder studeert ze culturele
anthropologie en geen sociolo
gie.
Excuses voor deze onjuistheden!
L.D.
■!2i-
Pil '\j j H
"Kan me niks schelen wat jouw ome Kees
heeft gezegd, schoenen aan en er wordt
niet gepatakt"
