Zo wordt Moesson gemaakt
De heer A. H. van Groeningen
directeur Drukkerij de Graaf B.V.
heid en commercie voorop lopen is
onze relatie met Enkhuizen als een
tropisch plantje op een bollenveld.
Waarom het plantje dan niet binnen
gehaald en op de plaats gezet waar
het hoort: in dit rustige kleine drukke-
rijtje aan de Westerstraat 206
Zeven man personeel die allen doen
wat er te doen valt. Als het tijd wordt
voor vergaren en nieten komen een
paar dames part time binnen. Bunde
len, verzenden gebeurt razendsnel, de
postbestelling echter blijft vaak een
onbegrijpelijke zaak. Want hoe vaak
gebeurt het niet dat er wel twee dagen
liggen tussen de ontvangst van Moes
son in verschillende steden
"Vele fraaie gebouwen uit de 17e eeuw met prachtige gevels verkeren in zo'n
goede staat, dat men zich waant in ver voorbije tijden. Hiervoor moet U maar
eens wandelen door de Westerstraat en U ondervindt dan zelf wat voor een
uniek stadje Enkhuizen is."
kerij (toen nog) van Hesteren was des
tijds eigendom van de Bandoengse
kininefabriek. Een van de directeuren
daarvan was de heer Simon van Leeu
wen, ook commissaris van NV Tong-
Tong. Tjalie zocht een drukker, waar
om dus niet naar Enkhuizen? Er worden
genoeg Nederlandse bladen in België
gedrukt, waarom dus Tong-Tong niet
in Enkhuizen? Om een lang verhaal
kort te maken: Tong-Tong werd in
Enkhuizen gedrukt en Moesson, 23
jaar later, komt nog steeds van de
zelfde pers in Enkhuizen. Dat we in
boekdruk" verschijnen en niet zoals
alle andere bladen in Nederland in
"offset" heet ook al een unicum te
zijn, maar om die bijzonderheid doen
we het heus niet. Boekdruk heeft voor
zo'n kleine oplaag als de onze zijn
voordelen en dus zijn we bij boekdruk
gebleven.
De grootste plus blijft onze verknocht
heid met het personeel dat van de
kopij dit blad maakt. Dat moet met
begrip en inzicht worden gedaan. Wat
zou zo'n kleine redactie (3 man) als
de onze moeten beginnen zonder de
toewijding van Marinus Schoen die
in de loop der jaren niet alleen
"Indisch" kan zetten, maar zelfs den
ken? Dat leerde hij als Hollandse Enk-
huizer van de heer Gouwen, de vorige
drukkersbaas, een Indische jongen die
het blad Tong-Tong zeer na aan het
hart lag. In deze wereld waar zakelijk-
Deze loffelijke woorden staan in een
bekende (meest volledige) reisgids
van Nederland. De Westerkerk, Zui-
derkerk met toren, het Peperhuis, het
Weeshuis, de beroemde Drommedaris,
bezienswaardige bouwwerken uit de
16e en 17e eeuw, en natuurlijk het
prachtige Zuiderzee-museum met het
buiten-museum worden touristen aan
bevolen. Maar één informatie staat er
in de gids niet: namelijk dat Enkhuizen
ook de bakermat is van het Enige
Onafhankelijke Indische Tijdschrift
Moesson. Dat is toch ook bijzonder
of niet?
In diezelfde Westerstraat voornoemd
is op nummer 206 Drukkerij De Graaf
gevestigd en daar ontstaat elke twee
weken, nu al 23 jaren lang dit tijd
schrift.
Waarom in Enkhuizen, waarom zo ver,
als de redactie in Den Haag zit Druk-
De "intertype" een zetmachine die getypte letters in drukletters omzet en losse woorden in
regeltjes lood giet. Maar dan moeten er wel watervlugge en ervaren vingers van Rinus
Schoen aan te pas komen. Die beheerst de intertype als Feike Asma zijn orgel.
18
Voor bepaalde lettertypes (in titels bijv.)
geldt nog steeds handzetten, d.w.z. letter
voor letter in de zethaak en dan per regel-
blok overbrengen naar de vorm.
