HERDENKING 15 AUGUSTUS
15 Augustus en de Overheid
Kranslegging namens de Stichting Neder
landse Ereschulden door de heren Corver
en lingerer. Défilé voor het Van Heutsz monument na de krans- en bioemiegging.
Het was een warme dag. De genodigden, vertegenwoordi
gers van de Stichting Herdenking 15 augustus 1945 en van
de 21 daarbij aangesloten organisaties, totaal circa 125
personen, hadden zich tesamen met de genodigde Provin
ciale Militaire Commandant verzameld rond het Van Heutsz-
monument in de Willem l-kazerne te 's-Hertogenbosch.
Aan de andere kant van de muur raasde het verkeer voort
en daardoor was de toespraak van ir. A. Vrijburg slecht te
verstaan. Maar de hoornblazer wist daarna alles en ieder
een even tot zwijgen te brengen en tijdens de 1 minuut
stilte na de krans- en bioemiegging was het ook werkelijk
stil. 60 seconden had men toen de tijd om gezamenlijk de
gevallenen en de capitulatie te herdenken. Een korte tijd,
temeer daar het Wilhelmus na het hijsen van de driekleur
niet klonk, hoewel dat volgens het programma en de goede
gewoonte wel de bedoeling was geweest.
Het was een warme dag en het was een sobere dag. Mis
schien hoort dat ook zo, maar ook soberheid kan sfeer
en stijl hebben en bovenal kan soberheid karakter tonen.
15 Augustus is een Indisch-Nederlandse herdenkingsdag
die voor velen, jong en oud, een diepe betekenis heeft of
kan hebben. De tijd nemen om in een passende omgeving
onder saamhorigen deze dag op een waardige manier te
beleven, vergt zelfrespect en de nodige spontaniteit om los
van alles en iedereen zelf tot uitdrukking te brengen (door
het uitsteken van de vlag, het nemen van een vrije dag,
het bijwonen van de herdenking enz.) de waarde die aan
deze dag gehecht moet worden.
Dat de Nederlandse centrale en decentrale overheid als
mede de media de afgelopen herdenking totaal hebben ge
negeerd is beschamend en doet pijn. Karakter is het om
15 augustus stijl- en sfeervol te blijven herdenken, zelf,
want het is een Indisch-Nederlandse herdenkingsdag. Die
herdenking in de publiciteit te brengen en daarmee erken
ning van derden te verwachten, kan zoals afgelopen 15 aug.
teleurstelling opleveren. Maar dat doet aan de betekenis
van die dag niets af.
R.B.
Wat zegt 15 augustus mij en met mij
zovelen? Dat er een eind kwam aan
een mensen-massaslachting van zoveel
jaren achtereen. Een massa-moord ge
pleegd in een oorlog die zoals elke
andere zinloos en doelloos was en van
het laagste onmenswaardige niveau.
Voor ons een onuitwisbare vlek in het
geheugen.
Terecht dat de herdenking jaarlijks
wordt gehouden door de Stichting Her
denking 15 augustus 1945, een histo
risch feit waar de ogen niet voor ge
sloten kunnen worden I Het is geen
"eigen" herdenking van Nederlanders
uit het voormalig Nederlands Indië.
Het voorm. Ned. Indië, eens een onder
deel van het Nederlandse Koninkrijk,
was bij de Pacificoorlog, op gezag van
de regering, hierbij betrokken. Een
Rijkseenheid waar men toen prat op
ging. Daarom is deze herdenking niet
los te denken van de betrokkenheid
van de Nederlandse Regering, die des
tijds het bewind voerde over dit gebied.
In de toespraak, gehouden door de
voorzitter van de Stichting Herdenking
15 augustus 1945, werd bekend ge
maakt dat als antwoord op de uitnodi
gingen, gericht aan de officiële rege
ringsinstanties, berichten van verhinde
ring waren binnengekomen op alle uit
nodigingen, en dat er zelfs geen een
vertegenwoordiger was aangewezen,
m.u.v. de Provinciale Militaire Com
mandant.
Wanneer er ooit een grovere en diep
grievende belediging aan deze groep
is aangedaan dan is het wel deze, die
door de respectievelijke gezagsdragers
is gepleegd. Deze wijze van optreden
getuigt van een schromelijk tekort aan
burgerfatsoen. Er is geen enkel excuus
voor te accepteren.
De zoveelste teleurstelling
H. NEUMANN
