Herman en Juliette
een Indisch huwelijk
BIBIK DINGKLIK
(Vervolg: "Het leven van een
Kleinlandbouwersgezin")
Deze woorden zal ik nimmer vergeten
daar ik het zelf aan de lijve heb on
dervonden. Hemel zei dank, dat Onze
Lieve Heer ook goede mensen heeft
geschapen. Vader kwam in contact met
de heer G. F. van den Broeke, hoofd
inspecteur van Politie, Detachements-
Commandant van het Politie Detache
ment, een vijfhonderd meter van de
school vandaan. De familie Van den
Broeke had maar één zoon genaamd,
Jan Carl. Wat er besproken was tussen
de goede familie en mijn vader, is mij
onbekend, maar ik kwam bij deze fa
milie in huis. Ik werd geheel in de fa
milie opgenomen, beter kon het heus
niet.
Zondag 3 december 1933 brachten mijn
ouders mij bij de familie Van den
Broeke. Zoals het altijd bij de Indische
Nederlanders toegaat, werd ter ge
legenheid hiervan een klein feestje
gehouden in een prieeltje naast het
exercitie-terrein achter hun huis. Het
werd een reuze gezellige dag, natuur
lijk met lekkere saté met lontong. Na
afloop en afscheid genomen te hebben,
gingen mijn ouders huiswaarts. Het af
scheid viel wel wat zwaar, ik zag mijn
ouders in gedachten per bus naar
Kranggan rijden, en daarna per grobak
verder huiswaarts, hoe laat zouden zij
thuis zijn gekomen?
Maar als ik dacht dat ik die route niet
meer hoefde af te leggen en in het bij
zonder die toeoewee centen niet meer
hoefde te verstoppen, waren mijn ge
dachten gauw veranderd. Voor mij was
waarlijk een nieuw leven begonnen,
ook op school. Tijdens de uitspannin
gen op school kwam er altijd een
djongos van de familie Van den Broe
ke met een presenteerblaadje met
daarop twee kopjes thee en koekjes
voor Emmie en Jan. Sinds ik bij de
familie in huis was en tot de familie
behoorde, kreeg ik eveneens een kop
thee met een koekje. Dit zagen de
meester en de juffrouw en mompelden
wat. Ik zou graag hebben willen weten
wat in hen omgegaan was, want sinds
dien hoorde ik nimmer meer dergelijke
uitlatingen noch van de meester noch
van de juffrouw en ik werd ook anders
behandeld. Ik was dus plotsklaps om
getoverd van Anak-Tani tot Anak-Kota,
hoe die ken I I I
Niet lang nadat ik bij de familie in huis
was gekomen werd de heer Van den
Broeke overgeplaatst naar Semarang.
Ik ging natuurlijk mee en bleef tot juli
1938 bij hen, daarna moest ik terug
naar mijn ouders. Volgens mijn vader
was het de bedoeling mij systematisch
te laten inwerken in het bedrijf. Na later
vernomen te hebben, was het voor mijn
ouders in het Temanggoengse, niet
meer op te boksen tegen de praktijken
van de Toean Tanah's. Na vele jaren
omzwervingen in West- en Midden-
Java, wilden mijn ouders toch eens een
vaste standplaats hebben waar ze zich
voorgoed konden vestigen, liefst bui-
Pas bij MOESSON verschenen:
door Hilde van Lessen-Douwes Dekker
Een verhaal waarin liefde, jaloezie, trouw en ontrouw een plaats hebben
volgens de beste tradities van een ouderwetse Indische roman-
Alle aspecten van het leven in Indië vindt de lezer er terug, spanningen
en intriges maar ook de vertrouwelijke rust van het leven buiten de
grote stad. Een boek voor lange winteravonden (296 pag.)
Prijs f 36,50 - porto 5,25
ten bereik van de Toean Tanah's. Na
vele inlichtingen ingewonnen te heb
ben, was de keus gevallen op een
streek ten zuiden van Pekalongan. Men
was vast besloten daar in die omge
ving iets naar hun gading te zoeken.
Vader kwam in contact met een in
specteur van Politie de heer Labrijn, die
de gelukkige bezitter was van een stuk
land met huis in Kedoengkebo, rich
ting Kedoengwoeni/Karanganjar een 14
km ten zuiden van Pekalongan. De
goeie man bood mijn vader aan om
voorlopig op het landje te zitten, tot
dat hij elders iets anders naar keus
had gevonden. Zo'n aanbod kwam als
een geschenk uit de Hemel. De ver
huizing geschiedde dan ook op zeer
korte termijn.
(wordt vervolgd)
"Oké, het damesteam van kampong
Glédèk heeft gewonnen, maar ik heb
hun hele voorhoede uitgeroeid".
ACHTERUIT VOORUIT
'Mobiele radioverbindingen in Centraal
Nieuw-Guinea' was een artikel in het
juni-nummer van ELECTRON, door H.
H. Hage, Sorong (1959).
Electron is het maandblad voor de Ne
derlandse radio-amateur, het is een
uitgave van de Vereniging voor Expe
rimenteel Radio-Onderzoek in Neder
land. (VERON).
Ten behoeve van geologische onder
zoekingen was het noodzakelijk radio
telefonische verbindingen (mobiel) aan
te leggen. Onder primitieve omstandig
heden, met fietsgeneratoren voor het
opwekken van de voedingsspanning,
werden verschillende uitstekende ver
bindingen gelegd. De benodigde ener
gie werd geleverd door een trap-gene
rator (de fiets), die bij 70 pedaalslagen
per minuut een spanning afgaf van
6,5 V - 100 perioden en een vermogen
van 10 W.
Enkele pienter uitziende dragers mer-
den uitgenodigd de fiets te bedienen.
Maar zo gemakkelijk ging dat niet I
Ze hadden nl. nog nooit een fiets ge
zienDe telegrafist nam daarom op
zich de jongelui eerst even te leren
fietsen en na een half uurtje hadden
ze hun schroom en ook een beetje
angst voor het onbekende overwonnen
en nr. 1 stapte op.
Het trappen ging een beetje zwaar en
hij kon de pedalen niet goed rond
krijgen. Na wat gehannes had hij ech
ter het juiste rythme gevonden en wat
trots trapte hij met de regelmaat van
een volleerd fietser.
De heer Hage vervolgt met: Hij keek
me aan alsof hij zeggen wou: "Nou
wat zeg je er van?" Hij zei hem dan
ook, dat hij een reuze kans zou maken
in de Tour de Francemaar dan
moest hij wel achterstevoren op het
zadel gaan zitten als hij er tenminste
de voorkeur aan bleef geven achter
uit te freewheelen. De telegrafist nam
dus de fiets maar weer over en met
een beetje optimisme begon Hage
Sorong te roepen.
ing. L. DE BRUIJN
14
