In en om de (indische) ring
kj"
door Frits de Ceuninck van Capelle
Boksen. Je kunt me er wakker voor maken als het op de
buis komt. Werd door velen op het werk voor gek versleten,
als ik om 4 uur in de vroege morgen m'n wekker liet afgaan
voor een of andere bokswedstrijd op het beeldscherm.
Ook gedurende de afgelopen Olympische Spelen sloeg ik
geen wedstrijd over.
De "noble art of selfdefence" is altijd mijn favoriete (kijk)
sport geweest. Vanaf het begin van de dertiger jaren tot
het eind der vijftiger jaren heb ik in Bandung en Batavia
slechts weinig wedstrijden gemist.
Vele namen en wedstrijden staan nog in mijn geheugen
gegrift. Vanaf de boksklassieker Fighting Mieck - Helsloot
tot de voorpartijen, waarvan vele amateurs later uitgroeiden
tot zeer gerenommeerde boksers. Om er enkele te noemen:
Wicky Schüller, Kid Herman, Jimmy Kicks, Spreeuw, Han
Capelle en na de oorlog Bobby en Jackie Njoo, Marcel en
Benny Vodegel, Bobby Speed, Fighting Tiger en Fighting
Lee. Deze lichtvoetige boksers wisten het publiek vaak tot
extase te brengen. Hier geen belemmerende hoofdbescher
mers of puntenverzamelaars-in-drie-ronden. Neen, er moest
knock-out worden geslagen. Foei, hoor ik iemand roepen.
Enkele jaren voor de oorlog beleefde de bokssport op Java
een grote bloei met de import van vele buitenlandse bok
sers.
Java kampioen Fighting Lee in een wedstrijd in Jakarta in 1959.
Bokskenners zullen ongetwijfeld wel de omringende helpers en de
scheidsrechter kennen.
Topwedstrijden aan de lopende band
met grote namen als Rio Gill, de knock-
out-koning van Hong Kong; de Mexi
caan Ventura Marquez, 3de op de
wereldranglijst in die tijd; Luis Blanco,
de Robert Taylor van de Filippijnen;
Joe Eagle en Joe Diamond uit Singa
pore en de gebroeders Quintemeier.
Stuk voor stuk getalenteerde boksers,
die het in Europa onder deskundige
leiding zeer ver hadden kunnen schop
pen. Voorzover mij bekend, beperkte
zich hun training tot zandzak, boksbal,
touwtje springen, schaduwboksen en
wat dollen met een sparringpartner.
Conditietraining zoals bosloop (met die
hitte?), trainingskamp, verantwoord
voedsel, gewicht in de gaten houden
e.d. was er niet bij. Joe Eagle zag ik
een dag voor de match laveloos aan
een bar in Polonia hangen en een an
dere zeer bekende pugilist presteerde
het om vlak voor de wedstrijd een
enorme hoeveelheid bami naar binnen
te werken. Luis Blanco zorgde ervoor,
dat die bami op het canvas terecht
kwam.
Ja, behalve de nodige spanning, viel
er vaak ook te lachen. Gegarandeerd,
dat als Jimmy Kicks down ging, er
vanuit een ringplaats een smartelijk
gehuil van zijn vrouw opklonk. Even
doodse stilte, gevolgd door het bulde
rend gelach van het publiek.
Verslagen van de diverse bokswed
strijden wil ik niet geven, dat laat ik
liever aan deskundigen over. Twee er
van wil ik u echter niet onthouden.
De eerste speelde zich af op het en
gelse vliegdekschip "Implacable", dat
ons, ex-krijgsgevangenen, transpor
teerde van Manilla naar Balikpapan.
Ten gerieve van ons werden er boks
wedstrijden georganiseerd onder de
britse bemanning. Onder hen bevond
zich de marinekampioen, een arrogan
te opschepperige figuur. Na een paar
gewonnen partijtjes wendde hij zich
tot ons, uitgemergelde P.O.W.'ers, en
vroeg spottend of er misschien lief
hebbers waren voor een paar rondjes.
Wij waren des duivels. Nu bevond zich
in onze groep de ex-Javakampioen
Helsloot. We smeekten hem de uitda
ging aan te nemen. Helsloot wees op
zijn omzwachtelde rechterduim en zei:
"Dan moet ik hem maar met links
knock-out proberen te slaan". En tot
verbazing van de Brit stapte hij in de
ring en trok de bokshandschoen aan.
i:
Bobby Speed nog niet snel genoeg om een
fraaie "bolo punch" van zijn tegenstander
Fighting Tiger (Soerabaja) te ontwijken.
Ook een wedstrijd uit 1959.
De vlootkampioen ging onmiddellijk fel
van start om zijn reputatie waar te
maken. Helsloot ontweek behendig de
eerste serie stoten, dook onder een
linkse direkte door en raakte hem met
een knallende linkse swing vol op zijn
kin. De marineman wankelde, keek
verwonderd en trachtte zich snel te
herstellen. Enkele seconden te laat
echter. Helsloot wist, dat hij het kar
wei snel moest klaren, want zoveel
conditie had hij na 3V2 jaar krijgsge
vangenschap, niet. Hij stapte bliksem
snel binnen de verdediging van de
Brit, plaatste een schijnbeweging, ge
volgd door een juweel van een upper
cut en neer ging zijn tegenstander,
voor de volle tien tellen. Wildenthou-
siast waren wij. We schreeuwden onze
kelen schor, buitelden als gekken over
het dek en sloegen eikaars schouders
zowat beurs. Onvergetelijk was dat I
Mogelijk, dat andere ooggetuigen een
ietwat afwijkende lezing hierover heb
ben, maar na 39 jaar staat het me nog
steeds zo voor de geest.
De andere wedstrijd vond plaats in de
schouwburg Concordia te Bandung.
De hoofdpartij ging tussen Fighting
Mieck en Van Kooten, een militair van
de 7 Decemberdivisie, die als bokser
in Nederland een zekere faam genoot.
Van Kooten, een mooie jongen, had op
het balkon een grote vrouwelijke aan
hang, waaronder enkele Indische meis
jes. Het stak de Indische nontonners,
dat de meisjes hun Hollandse favoriet
zo luid toejuichten. Verraad vonden ze
het. Het boe-geroep richting balkon
was dan ook niet van de lucht. Eén
ronde duurde de wedstrijd I Mieck
draaide zoals gewoonlijk schaduwbok-
send en verkennend om zijn tegenstan
der heen, daarbij zijn adem fel uitsto
tend en steeds zijn neus met zijn boks
handschoen wrijvend. Het gesnuif was
tot in de verste uithoeken van het ge
bouw hoorbaar. Van Kooten reageerde
daar komisch verbaasd op, schonk zijn
aanbidsters op het balkon een char
mante glimlach er, een kushandje en
begon op irritante wijze Mieck te imi
teren. Halfgebogen danste hij om zijn
tegenstander heen, daarbij overdreven
hard snuivend en zijn neus wrijvend.
Grote hilariteit op het balkon en kille
woede bij de Indische clan.
Kille woede ook bij Mieck. Als een
tank manoeuvreerde hij zijn opponent
in een hoek en liet een serie machtige
16
