Vier generaties Van Kempen
De overgrootouders en hun kinderen. V.l.n.r. achterste rij: George
Leopold (1904), August Hendrik (1908) mijn grootvader, Johan
Louis (1902), Christiana (1910), Willy (1914).
Voorste rij: Overgrootmoeder Maria Magdalena Mesker (1881),
Elly (1919), overgrootvader Johan Cornelis (1879).
"I take pride in being an "Indische", who still likes eating
rice with roasted or fried fish like my parents do. My dad
(Mother died in 1982) and his old friends from Indonesia
and Holland read your magazine and they often tell me and
Ray, my american husband, about good old times in the
Dutch East Indies before the Pacific War. Ray and I like to
visit Indonesia as well as Holland, where still many rela
tions live."
JOAN NICKERSON-VAN KEMPEN
Deze eenvoudige brief en de foto's werden ons maanden
geleden reeds toegezonden. Ze kwamen te laat voor het
"ouder"-nummer maar nooit te laat om te bewijzen dat het
zoeken naar "roots" en identiteit voor velen gelukkig geen
enkel probleem oplevert. Familie-foto's om naar te kijken,
herinneringen om door te geven, de hele wereld een akker
waar vreemde planten kans krijgen wortel te schieten
Mijn vader Ewald en Moeder Elisabeth van Kempen-Korner.
Mijn broers Helmuth en Glenn.
Mijn grootvader Johan Louis en grootmoeder Eduarda van
Kempen-van Soest.
BON VOYAGE
Have a good trip, Selamat Jalan e.d.
advertenties in Moesson sporen je aan
om eens ver buiten de grenzen te gaan
kijken. Niet doen zegt L.D., rustig op
je platje blijven zitten I Nu bèn ik voor
het eerst eens een eindje buiten de
grens geweest en was van plan daar
iets over te vertellen maar voel me
nu wel erg bezwaard. Maar er staat
ook in Moesson dat je het blad moet
propageren om abonnees te werven,
dus ik vertel toch maar.
Vaak lees je in Moesson iets over
bergen, de schoonheid ervan, het ma
jestueuze, en ik kan me dat dan niet
erg goed voorstellen, want we kennen
ze in Nederland niet. Een poos geleden
was ik op Engelse les en een échte
Schotse was onze lerares. Ze woont
ong. 10 jaar nu bij ons in de stad en ik
vroeg haar (naar aanleiding van een
opmerking van haar dat ik bij de V.V.V.
moest gaan werken vanwege m'n ly
risch geschrijf over Westfriesland in
een Engels opstel) hoe zij het hier in
Nederland vond.
Prachtig, écht zei ze, alleen ik mis de
bergen, het is wat doods zonder ber
gen, vond ze. En nu ben ik van de
zomer (die geen zomer was en alleen
daarom ben ik al blij dat we gegaan
zijn) naar Italië geweest. Eerst de Al
pen en daarna de Dolomieten. Schitte
rend, prachtig, en erg mooi weer! Ook
Venetië gezien, en bijna was de variant
op Napels (eerst Napels zien en dan
sterven) bewaarheid geworden (zou het
dan tóch beter zijn om op je platje te
blijven?) want de ramp die Italië trof
op 19 juli j.l. (stuwdam breuk, meer
dan 200 doden) daar reden wij op dat
moment precies 30 km bij vandaan.
We hebben er niets van gemerkt en
niets van gezien. Alleen konden we in
het hotel telefonisch de eerste dagen
niet Nederland bellen om onze familie
gerust te stellen.
Op vakantie ontmoet je mensen. En
zo ontmoetten wij ook twee Indische
dames uit Almelo. Alleraardigste da
mes en we raakten aan de praat en ik
vanzelf over Moesson. Ze konden het
blad niet. Begrepen me ook eerst niet.
Nee meneer, wij zijn wèl lid van de
Indische Pensioenbond. Ik uitleggen
dat je niet lid wordt van Moesson, maar
dat je gewoon abonnee bent op een
tijdschrift dat speciaal voor Indische
Nederlanders wordt gemaakt. O, zo?
Zij hebben ons veel verhaald over In-
dië, over liedjes en liederen, tradities,
adat en hoe ze hun kinderen dat heb
ben getracht hier toch bij te brengen
e.d. Ze keken er van op dat ik zoveel
wist en ook aanvoelde wat ze bedoel
den. Ja, dat komt door Moesson
We ontmoetten op een wandeling een
mevrouw en mijnheer, geen Indischen
wel Hollanders, die uit de Betuwe kwa
men. Zij vertelden enthousiast over
stenen verzamelen. Over het splijten
om te kijken wat er binnenin zit. En
alweer heeft Moesson mij geholpen
door artikeltjes van de Lapidaristen
Club en daar hadden zij nog nooit van
gehoord. Lapidaristen Club, echt? Ja,
echt waar I Deze mensen hebben mijn
vrouw en mij een keer meegenomen op
zo'n wandeling (wij durfden dat niet
met z'n tweetjes, waren we nooit meer
teruggekomen) zij hadden routekaarten
en hebben ons gewezen op prachtige
dingen in de natuur, zoals een schitte
rende alpenweide met wilde anjers,
vruchten die je kunt eten en nog veel
meer. Om kort te gaan ik heb de adres
sen van deze mensen en de Indische
dames gekregen om ze een Moesson
toe te sturen en wie weet abonneren
ze zich wel. Al met al heb ik veel ge
leerd en gezien op deze vakantiereis
en dat is toch positief, ja toch
M. SCHOEN
14
