ZWARTE ZALF
Pret Kampret vraagt zich in Moesson
van 1-9-'85 af, wat de zwarte toverzalf
van Oom Oet kan zijn geweest.
Het moet Ichtiolzalf zijn geweest, een
middel waarmee mijn moeder alle won
den, vooral van de "onderste extremi
teiten" van mijn broer en mij, meestal
met succes behandelde.
Het behandelingsresultaat van Oom
Oet moet echter niet aan de hoeda
nigheden van de zalf worden toege
schreven, maar aan de hardhandige
reiniging van de wond door Oom Oet.
Oom Oet heeft daarbij een of ander
vreemd lichaam verwijderd, een steen
tje of een stukje staal, de oorzaak van
de chronische ettering. Wat Oom Oet
er daarna heeft opgesmeerd doet er
eigenlijk niet toe.
Met collegiale hoogachting voor Oom
Oet,
R. SCHÜCHNER
HET ZWARTE TOVERMIDDEL
Naar aanleiding van het artikel van
Pret Kampret (Fred Mariouw Smit) in
Moesson van 1 september j.l. moge ik
hier mededelen dat het "zwarte tover
middel" waarover Pret Kampret ver
telt, waarschijnlijk arang is geweest,
met een beetje olie tot een zalfje ver
mengd. Mijn grootvader, die leger-arts
was, gebruikte dat smeerseltje reeds
(in de jaren aan het einde van de vo
rige en het begin van deze eeuw voor
het genezen van snij- en andere won
den. Sindsdien is het buiten gebruik
geraakt en blijkbaar vergeten.
Sinds kort is het - als een nieuwe vin
ding - weer in gebruik genomen in het
ziekenhuis Husada te Jakarta. Het werd
opnieuw "uitgevonden" door de jonge
arts Asikin. Zelfs gangreen-wonden ge
nezen er door. En in betrekkelijk korte
tijd (1 of 2 weken).
Maar nu wordt in plaats van gestampte
keuken-arang gestampte Norit gebruikt.
Wat natuurlijk nog beter en hygië
nischer is.
AGUS DARUCH
RECTIFICATIE
In het artikel "Tjimahi" (Moesson no. 2,
pag. 12) staat in de 6e regel van boven
"Poerwokerto".
Dit moet zijn: Poerwakarta.
HOTEL MUARA (VOORHEEN ORANJE HOTEL)
Een foto van Hotel Muara, vroeger Oranje Hotel zoals de heer Dekker het kort
geleden fotografeerde. Het ligt aan de jalan Gereja 34. Een gedeelte is herbouwd
in Minangkabause stijl, maar het oude, originele gebouw staat er nog. Grappig
dat de vader van de heer Dekker als K.P.M.-er nog menig glas bier gedronken
heeft in het Oranje Hotel.
Dan was er nog een reactie van de heer Kniphorst die schreef: "Omstreeks 1925
1926 logeerden wij wel eens in het Oranje Hotel in Embong Malang te Soerabaja.
Veel later is op Simpang het nieuwe veel grotere Oranje Hotel gekomen."
Dit is niet juist: in Embong Malang stonden Hotel Sarkies en Hotel Embong Ma-
lang (oudste). Op Toendjoengan stond het Oranje Hotel dat naderhand Hotel
L S heette en nu bekend is onder de naam Hotel Majapahit. Op hoek Simpang
stond altijd Hotel Simpang, nu schitterend gemoderniseerd.
TEGENREACTIE VAN
NONO WARDENAAR
Wat is er aan de hand? Twee Indische
Nederlanders willen de geschiedenis
van de eerste, tweede en derde gene
ratie vastleggen op de video-band
(beeld en geluid), voor de generaties
na ons. Tijdens het maken van deze
film-video produkties raakten wij in
contact met Inter Studie, een instituut
dat leerplannen ontwerpt voor de stu
dent op MO niveau. Er bestaan acht
van deze centra in Nederland. Inter
Studie is enthousiast en neemt de
video-film en in de toekomst ook de
bersiap film in het leerplan op.
Zij willen de a.s. leraren meer infor
matie geven over de Nederlanders, die
uit Ned.-lndië zijn gekomen. Door dit
systeem komt er meer informatie van
de Indische Nederlander onder de le
raren, die het vanzelfsprekend door
geven aan de leerlingen. Wat is hier
nu tegen? Wat de Indische Nederlan
ders op de film te vertellen hebben is
geen klucht, maar de werkelijkheid zo
als zij die zelf ervaren hebben.
Naast Inter Studie zijn Dr. L. de Jong
en de heer Dr. R. de Bruin, directeur
van stichting Pelita erg enthousiast en
hebben ons gestimuleerd om verder
te gaan. En wat de herdenking betreft.
De heer Dr. R. de Bruin heeft in zijn
toespraak op verzoek van ons en na
overleg, Koningin Wilhelmina en de
gevallenen herdacht. Misschien is het
allemaal niet zo plechtig gegaan, aan
gezien wij er een feestavond van heb
ben gemaakt, maar dat was de 'ver
pakking', de intensie was er zeker wel.
Ondanks de kritische opmerkingen van
de heer Boekholt, maar gesteund door
vele prominenten, gaan wij rustig door.
Ons streven is, wanneer het zakelijk
verantwoord is, om oudere Indische
Nederlanders een reis aan te bieden
naar Indonesië op onze kosten en wat
is hier nu tegen.
NONO WARDENAAR
LATIJN
Naar aanleiding van het stukje "Latijn
in Indië", ingezonden door Pohon Linde
in Moesson van 1 sept. '85 (blz. 7) zou
ik graag het volgende willen opmer
ken: De apothekers-assistente (of dro-
giste) had volkomen gelijk met te zeg
gen, dat het woord cajuputi (latijn was.
Ik zelf schreef in mijn recepten steeds
voor: Oleum olie in het latijn) Ca
juputi. Dit is dan begrijpelijk voor alle
apothekers ter wereld, want de ge-
geneeskunde bedient zich van de
latijnse taal om bijvoorbeeld in New-
York en waar dan ook begrepen te
worden en vergissingen te voorkomen.
Overigens klinkt de uitspraak van Ca-
juputti gewoon als het ons bekende
Kajoepoetih (want in het latijn is C
K en U oe).
In het moderne Indonesisch zal men
op het etiket van het flesje voor de
patiënt schrijven: Minyak Kayuputih,
omdat in de nieuwe Indonesische spel
ling de C niet meer als K klinkt, maar
als tj en voor de j-klank steeds y ge
bruikt.
RUUD HAZENBERG (arts)
(of om in stijl te blijven
GUNUNG KELINCI)
17
