O
MOESSON OP HET VERKEERDE PAD
(V)
Of de hr. Buyze het wel of niet eens
is met de plaatsing van het artikel en
of hij zich wel of niet afvraagt of het
nodig is om te vertellen, dat Mgr. Bar
in Menado geboren is, moet hij zelf
weten.
Mij interesseerde het in elk geval wel,
dat de vader van Mgr. Bar inspecteur
van onderwijs was, een Indonesische
achtergrond had, de oorlogsjaren in
Indonesië heeft doorgebracht enz.
Als gevolg hiervan heb ik mijzelf af
gevraagd: "Zou hij dezelfde zoon van
meneer Bar, onze kampcommandant
zijn, die met mij in hetzelfde kamp in
Salatiga heeft gezeten in de bersiap-
periode?"
Ik heb Mgr. Bar in Rotterdam toen een
brief geschreven met b.g. vraag en hij
heeft mij persoonlijk geantwoord, dat
hij de door mij bedoelde persoon in
derdaad was.
Voor mij is het dus wel belangrijk, dat
er wat achtergrondinformatie over
(I)
Leven in Tempo Doeloe was een "le
venskunst". Leven zoals Louis Pau-
selius bedoelt is een "kunstleven".
Het is maar waar je het meest van
houdt.
E. KRUIJSDIJK-BOON
(II)
Wat Louis Pauselius betreft, die man
heeft voor een heel groot deel gelijk:
boeng hier en nu en boeng daar (en
nu) heel groot verschil.
Maar verder ijskoud ijs. Bij mijn war
me kachel zat ik nog te ijsen. Arme
mevr. Pauselius, of ze moet ook zon
der hart in Indië gewoond hebben.
Nu hoop ik maar dat hij alles op een
rijtje gezet heeft en een heel klein
deeltje van zijn overdaad regelmatig
naar die arme boeng in Indië gaat.
Als ieder gezin hier bijvoorbeeld, ik
noem maar wat, 10,automatisch
laat afschrijven van de giro, kan mvr.
Bierhuys wat meer doen.
Een week vegetarisch en het is o.k.
J. OLIVE
(III)
Wanneer ik Louis Pauselius in gedach
ten neem, zie ik een zelfvoldane en
oppervlakkige persoon voor me, die
alleen maar vraagt "how big is it" wan
neer hem iets wordt aangeboden. Een
man zonder enige kennis van Java's
oerbossen, zonder enig contact met
Mgr. Bar in het artikel werd vermeld.
A. PORTIER
(VI)
Met stijgende verbazing heb ik het in
gezonden stuk van een zekere Ir. W.
Buyze gelezen en ik kan slechts Ralph
Boekholt complimenteren met zijn
"haloese" manier van reageren!
Wij leven gelukkig (nog) in een land
waarin vrijheid van meningsuiting be
staat, maar dat geeft m.i. niemand het
recht om zijn mening zó kasar te uiten.
Ongegronde insinuaties "De schrij
vers zijn misschien Rooms" (And so
what "De heer Bar is ultra-conser
vatief (wellicht uit de N.R.C.?) en: mw.
Ducelle en de hr. Boekholt gebruiken
hun volstrekt persoonlijke en niet ter
zake doende rancunes tegen de maat
schappij" raken zonder bewijzen kant
noch wal.
"Tolerantie" schijnt nog steeds een
moeilijk begrip Met of zonder de hr.
Buyze als abonnee ben ik er van over
tuigd dat "Moesson" nog steeds op
de goede weg is.
Poekoel Teroes I
R. TRIEZENBERG
(VII)
Dat u een ingezonden brief met een
inhoud van een dergelijk niveau op
neemt, vind ik sportief; het lezen er
van heeft het leesplezier bij Moesson
danig bedorven. Wij lezen graag ar
tikelen over het wel en wee van oud-
TEMPO DOELOE
de aristocratie van de Javaan. Een man
die nooit een voettocht heeft gemaakt
naar een vulkaan. Heeft hij ooit te voet
de pas van Lèlès gedaan? Ooit te
paard de wildernis van Lawoe in ge
weest? Ooit de Brantas met een bam-
boevlot bevaren? No sir, anders had
hij niet zo laatdunkend geschreven op
z'n Californiaans: "bei uns ist alles
besser."
R. NEYNDORFF
(IV)
Dat L. Pauselius in een korte be
schouwing 2 totaal verschillende tijd
vakken naast elkaar zet, is dom. Mijn
jeugd lag in Indië, mijn oude dag ligt
in Nederland. Ook in dit jaar 1985 ben
ik een tevreden mens, maar mijn heim
wee naar de tropen kan de heer P.
mij nooit afnemen.
HETTY EICHHOLTZ
(V)
Louis Pauselius heeft uiteraard gedeel
telijk gelijk, al heeft hij het e.e.a. wel
wat al te simplistisch geformuleerd.
De gezondheidszorg in Indië was goed,
beter dan in de omringende landen.
Het scala van geneugten in de kolo
niale samenleving tot 1941 heeft hij
erg simpel in enkele zinnen afgedaan.
Misschien slechts persoonlijke herin-
Indië gasten, die b.v. geëmigreerd zijn.
Zo heb ik met veel genoegen het ar
tikel over monseigneur Bar - ex vloot-
aalmoezenier - gelezen. Ik heb nooit
geweten, dat hij in Menado geboren is.
Wederom een voorbeeld van één van
de zeer vele soortgenoten die het bij
zonder ver gebracht hebben en waar
we trots op mogen zijn. Het past best
in Moesson.
Collega's van mij, die met mgr. Bar in
aanraking geweest zijn, (ook niet-ka-
tholieken) waren unaniem diep onder
de indruk van zijn eruditie, brede be
langstelling, zijn gezag en bezonken
oordeel. Ik vraag mij af, of de schrij
ver van het gewraakte artikel hem wel
eens ontmoet heeft.
Wat de NRC of andere al of niet link
se bladen ermee te maken hebben is
niet duidelijk.
Ikzelf heb soms ook wel kritiek op uw
blad. In het algemeen moet ik toch
mijn bewondering uiten voor de in
spanningen van de medewerkers en
het produkt dat zij leveren. Ik hoop
dat dit nog lang mag voortgaan, maar
ook, dat ons zulke epistels als op blz.
17 van Moesson nr. 6 (15 okt. '85)
bespaard worden.
Tekent u aan, dat ik niet katholiek ben?
A. HILLEN
(Discussie gesloten)
neringen. Wanneer hij juichend schrijft
over eigen huizen, auto's, het eten
van appels, peren en aardbeien en het
met vakantie kunnen gaan, dan ver
geet hij dat 50 jaar geleden ook in
Europa autobezit en vakanties iets uit
zonderlijks waren. Het wonen en wer
ken hier is inderdaad geen straf, maar
om deze periode van ons leven een
gouden tijd te noemen, is niet juist.
En als hij het heeft over Indo's die uit
nostalgie in Indonesië saucijzebrood-
jes gaan eten, dan ben ik verbijsterd.
RENÉ KLOËR
(VI)
Het stuk van Louis Pauselius in Moes
son van 15 oktober jl. heb ik met ver
bazing gelezen. Wat betreft mentali
teit, tevredenheid en geluk heeft hij
zeer ongelijk. Ondanks dat wij het nu
"beter" hebben, zijn de mensen lang
zo gelukkig niet met elkaar en met
zichzelf. Men is zoveel egoïstischer
geworden, want men wil steeds meer
en kan ineens moeilijk met minder.
Het merendeel van kinderen en jonge
ren is doodongelukkig omdat het niet
weet wat spelen is. Ze hangen van
verveling aan computers en teevee of
brengen vernielingen aan en schrijven
grote leuzen op alles waar maar op
te schrijven valt. Hun fantasie is zeer
beperkt, de ouders hebben geen tijd
meer zoals vroeger voor hun kinderen
(lees verder volgende pagina)
18
