B.v.W.
(VII)
(VIII)
DIE GOEIE OUWE (MENTALI)TEIT
19
want er moet geld komen voor auto,
vakantie of andere luxe. Of ze zijn
gescheiden en moeten hun kinderen
onderhouden en als alleenstaande
ouder de kinderen dat geven wat ze
nodig hebben.
Meneer Louis heeft het over zwart ge
blakerde keukens van vroeger. Tegen
woordig vindt men de mooiste keu
kens met alles erop en eraan, maar
vroeger werd er tenminste gekookt en
gebakken. Nu haalt men gauw wat bij
de Chinees, cafetaria of wat uit de
diepvries en maakt het even warm en
doet het in schalen voor de gezellig
heid aan tafel (wat gezellig hè, met
z'n allen in de piepkleine keuken op
scheppen, zo uit de vele potten en
pannen). De tegenwoordige keuken
krijgt geen gelegenheid meer om vet
te worden I
Ik ben verzot op Moesson Waarom
Omdat daar mensen in aan het woord
komen die zo intens leven of geleefd
hebben en die met kleine dingen ge
lukkig zijn omdat zij geleerd hebben
het leven en de dingen te waarderen.
Ga daarom door met uw "nostalgie".
Het maakt de mensen warm in het
hart door dat besef en door de rijke
herinneringen van "blij dat 'ik dat heb
mogen beleven".
Louis Pauselius maakt een grote fout
zijn verhaal is geschreven als
"een generaliserend amateur docto
raal thesis". Waar haalt hij zijn ge
gevens vandaan als hij schrijft: "Voor
Hollanders en Indische mensen was
dit geen leuke tijd", en vele andere
verklaringen.
Het hele verhaal is zo potserig en
pedant dat het mij onmogelijk is om op
iedere zin van zijn verhaal te reageren.
Als de stellingen en gevoelens die hij
(tracht) uit te drukken zuiver persoon
lijk zijn dan zou hij er goed aan heb
ben gedaan om te schrijven "ik
enz". Dit zou zijn relaas meer diepte
hebben gegeven.
Next time, Louis, write a strong per
sonal opinion, written deep from within
your heart and mind. YOUR HEART
AND MIND, NOT MINE I Schrijf wat
jouw persoonlijke gevoelens zijn zodat
wij kunnen meeleven met wat je
schrijft.
What you have written is gobbledy-
gook I
Vanuit een louter materialistisch - wel
licht heeft de hr. Pauselius geen ander
- standpunt bekeken kan ik zijn ziens
wijze enigszins onderschrijven, maar
alles is relatief. Daarom heb ik me
vaak verbaasd over de in alle toon
aarden gezongen klaagliederen, door
blank, bruin en zwart, tijdens mijn va
kanties in Nederland en eldefs, over
hetgeen men tegenwoordig alzo had
te verduren. Ze klonken me als ex
tensies op de dagelijkse "hitsongs"
Vele reacties, lange reacties op het
artikel van hr. Pauselius. We mogen
hem daarom alleen dankbaar zijn dat
hij het schreef want het bracht velen
tot nadenken en stelling nemen tegen
iets waar ze het toch niet mee eens
konden zijn, en dat er in die ouwe tijd
toch veel was om dankbaar voor te
zijn. Ook in Amerika waar ik lang ge
noeg heb gewoond om ook oude
mensen te kunnen observeren en
spreken hoorde ik eensluidend de ver
zuchting: in those good olden
days I"
Het blijft een tast- en zichtbaar feit dat
een mens eenmaal geschapen is met
een behoefte aan meer, beter, snel
ler. Een behoefte waar de technolo
gische ontwikkeling in de maatschap
pij goed raad mee weet. Nooit is deze
tot zo'n duizelingwekkende hoogte
gestegen als de laatste 40 jaar en
nooit heeft onze sociale structuur zich
zo snel en willoos hierbij aangepast.
Wie wasmachines uitvindt, vindt ook
poeder uit en wasautomaten. Terug
verlangen naar het wasbord is natuur
lijk onzin en ook andere simpele zaken
worden in ons moderne leven niet
meer toegestaan. En met deze veran
dering, verandert de aard van de mens,
meegaand als hij van nature is. Er
wordt steeds meer compensatie ge
zocht voor vermeend ongemak, ver
uit Calif. U.S.A. in de oren, en ik dacht:
"Ook gij, Brutus?"
P. schetst een indrukwekkende keten
van welvaart en overvloed, welke te
genwoordig "the good life"' schijnt uit
te maken, maar vergat (gemakshalve?)
in zijn enthousiasme een belangrijke
schakel: schulden, met gouvernemen
ten, die we weliswaar zelf in het zadel
helpen, als gold medal winners in de
Olympiade voorop.
In de goede oude tijd kon men niets
eigendom noemen, tenzij men ervoor
betaald had. Tot de laatste rooie cent.
Dat was toen hele volksstammen nog
niet besmet waren met een verschijn
sel, dat in de States "keeping up With
the Joneses" heet. Toen men nog te
vreden kon zijn met wat men had en
nog kon dromen over de dingen die we
graag zouden willen hebben en waar
voor we ons zelfs sommige zaken
moesten ontzeggen. En als dat niet
lukte - instantly - was onze filosofie:
"apa boleh boeat, klein kind, klein
koewat." Als collega Calif. U.S.A. bent
U wellicht bekend met de gedistingeer
de oude gentleman, die er ons op TV
aan herinnert: "we make money the
oldfashioned way: we earn it. The
best advertising ever on Am T.V. te
gen "the Fast Buck". Maar dit terzijde.
Ik zou op andere punten de degen met
U kunnen kruisen, maar ik ben niet uit
op "touché's"; ik prefereer vrede. Toch
zou ik U wel willen aanraden gemak
kelijk en vooral "relaxed" in uw kroosi
meend tekort. Eigenlijk is ons hele
leven nu een grote COMPENSATIE
voor al het goede dat verloren ging.
We hebben ons laten wijsmaken wat
misbaar was en onmisbaar is. De ene
onmisbaarheid brengt de andere mee
en zo raken we ingekapseld in een
leven met uitkeringen, electronisch be
stuurd kinderspeelgoed, safari-parken,
kinderbijslag, roltrappen, video en
computers, tv en bubble-gum. Zelfs
al hebt u uitgemaakt was misbaar is,
dan nog kunt u het niet ontlopen.
Misschien gaan we daarom zo graag
op reis, toerisme. Op zoek naar iets
anders, kijken naar een andere be
schavingspatroon om blij te zijn als we
iets daarvan terugvinden van een ei
gen verlangen. Keren we na een paar
weken terug in de veilige armen van
onze met zorg vergaarde onmisbaar
heden. Toch weer gelukkig.
Als we dat niet zijn, diep in ons hart
verlangen blijft aan een leven dat on
gecompliceerder, eerlijke, goedkoper,
was en waarin de mens aangewezen
was op de zekerheid van eigen moed,
energie en tolerantie, ja dan lieve
mensen is er toch sprake van die
goeie ouwe mentaliteit. Tot welke da
tum die bruikbaar is staat nergens op
het pak vermeld.
L.D.
pienter te gaan zitten en rustig uw ge
dachten te laten gaan over zaken,
welke niet in uw vergelijkend opstel
voorkomen, en dan niet kwantitatief
maar kwalitatief. Hypertension is a
good culprit, waarnaar veelvuldig
wordt verwezen door wetenschaps
mensen en misdadigers in hun moder
ne praktijken. Ik geloof dat er inder
daad veel terug is te speuren tot hy
pertension: ziekten, drugs, alcoholis
me, moord en zelfmoord, echtscheiding,
ontwrichte families, kindermishande
ling, onderwijs problemen, brandstich
ting, dokters-, advocaten- en verze-
kerings processenZit U daar nog?
Ga dan maar even door met denken
en vergelijken over nu en die goede
oude tijd en het hoe en waarom en
kom dan op met een eerlijk antwoord
"Are we (and I don't mean you and I)
really better off today than we were in
the old times?" What price affluence?'
overvloed).
Waarschijnlijk heeft U nog veel en lang
op uw krossi pienter te zitten voor
dat U Ts' en Shen's "10.000 dingen"
begrepen heeft.
Tenslotte vraag ik me af wat U met uw
schrijverij heeft willen bereiken. Ope
ning up old wounds, Mr Pauselius
Well, you certainly took the cake, plus
all the icing on top.
MAUD IJZERMAN
Fallbrook, Calif. U.S.A.
(lees verder volgende pagina)
