KIMM Indische spekkoek
Op het artikel "Die goede oude tijd"
van Louis Pauselius zijn nog vele re
acties binnengekomen, de meeste met
dezelfde strekking als de brieven die
in Moesson van 15 november j.l. zijn
opgenomen. Met de onderstaande laat
binnengekomen brief van de heer Van
Rees willen we de discussie sluiten.
TEMPO DOELOE (IX)
Louis Pauselius heeft gelijk. Die goe
de oude tijd bestond wellicht in onze
jeugd, toen wij nog vrij over sawahs
konden rondzwerven, in kali's konden
zwemmen, overal konden jagen, maar
daarna was het voor velen van ons
geen rozegeur en maneschijn meer.
Ik ben enkele jaren hoofdbestuurslid
geweest van de K.N.A.F. (Kath. Ned.
Ambtenaren Federatie) kort voor en
na de Souvereiniteitsoverdracht van
1949. Ik heb toen van nabij meege
maakt de problemen van de Indische
gezinnen vooral van de warga nega
ra's.
Wat ik nu schrijf heeft ook betrekking
op het artikel van de heer H. van La-
wick van Pabst, Moesson 1 november.
Heel veel mensen hebben ons toen
geholpen met raad en daad. Maar in
dat warme Indonesië viel het ons,
hoofdbestuursleden koud op het lijf,
dat twee vooraanstaande Indische jon
gens, die in woord en geschrift an
dere Indische jongens aanspoorden
warga negara te worden, deze warga
negara's in de kou lieten staan en als
één van de eersten op de boot (reeds
in begin 1950) Nederlandwaarts ver
trokken. Kil was soms de behandeling
van het Hoge Commissariaat.
Gelukkig niet altijd. Met grote dank
baarheid denk ik terug aan dat aardige
Indische meisje dat ons prachtig hielp
bij het verkrijgen van een beurs voor
Indische meisjes en jongens. Dat was
weer hartverwarmend. Natuurlijk heer
Lawick is het klimaat in Nederland niet
best, maar ook hier tref je warme har
telijkheid aan. Ook hier kun je genie
ten van het gezang van vogels, de
lijsters, de merel, het geroep van de
tortelduif.
Ik heb dat in mijn studententijd erva
ren, mijn vrouw en ik ervaren het nog
steeds. Al dan niet gedwongen door
omstandigheden zijn wij uit Indonesië
weg gegaan, geëmigreerd.
Wij hebben ons hier een bestaan op
gebouwd en als ik om mij heen kijk,
dan hebben wij het hier niet zo gek.
Het is zoals de Indische jongen, mon
teur in de garage, waar ik mijn auto
voor een grote beurt bracht, mij op
mijn vraag hoe hij het maakte, ant
woordde: Boleh bilang tevreden mijn
heer."
L. A. VAN REES
TANTE WIES VAN DER LINDEN
Tot mijn grote vreugde en verrassing
(ik kreeg Moesson van 1 november j.l.
toevallig toegezonden door een Oom
in Nederland) las ik wat op pagina
12-13 stond. Ja, alles klopt wat u
schreef en ik ben Tante Wies nog
steeds dankbaar voor de genoten les
sen op Surabaya. Tegelijk met deze
brief zal ik haar schrijven. De foto die
u gebruikte is ongeveer 35 jaar oud
en opgenomen met een selftimer door
de heer Poernomo Soebowo (uiterst
links met lange broek). Hij heeft nu
een hoge functie bij de Posterijen in
Bandung. Naast hem staat zijn broer,
diesel-ingenieur in Jakarta. Rechts
naast mevr. v.d. Linden, collega Ha-
riadi, arts in Surabaya. Ik ben momen
teel chirurg aan de afd. thorax-, vaat-
en hartchirurgie in het Academisch
Ziekenhuis aan de universiteit van
Frankfurt.
Dr. med. S. SOEKIMIN
Frankfurt
SCHEEPJES
Naar aanleiding van het artikeltje van
Kapitein Lucas Lindeboom, alias Po-
hon Linde, over het maken van sche
pen in flessen, wil ik geïnteresseerden
er op attent maken, dat er een club
bestaat van bouwers van schepen in
18
flessen, t.w. "the European Associa
tion of Ships in Bottles".
Het lidmaatschap bedraagt 20,per
jaar en hiervoor ontvangt men ieder
kwartaal het clubblad met allerlei ge
gevens. Aanmeldingen kunnen ge
schieden bij de heer B. de Jongste,
tel. 070-55 62 18.
CONTACT
Ik ben erg blij met het contact met de
heer Brodie uit Australië. Als er nog
andere oud-Kedirianen met mij willen
corresponderen, dan ben ik daartoe
gaarne bereid. Ik kan nog veel over
het oude Kediri vertellen
O. HARSONO
(Teng Tjoen Hien)
jln. Brawijaya 32
Kediri 64123
Jatim-lndonesia
Stort f 21,op giro 158225 en
U ontvangt een spekkoek van
ca. 500 gram, in speciale ver
pakking, franco thuis.
"KIMM", Joh. Verhulststraat 98,
Amsterdam-Z. Tel. 020-62 84 61.
MEREN EN HUMOR
Ga toch even reageren op die prach
tige meren en gevoel voor humor uit
de Moesson van 1 november j.l.
U hebt wel degelijk een gevoel voor
humor L.D. I 'k Denk echter zo maar
dat het met zo'n gevoel net zo gaat
als met de verliefdheidgevoelens uit
onze jeugd, die ondergaan ook grote
verandering naarmate de jaren voor
bij gaan, zij wordt of een hechte
vriendschap of zoiets van galgehumor.
Meren? Ik ken één meer met veel hu
mor, n.l. Lac Léman, in Nederland
meer bekend onder de naam het Meer
van Genève. Nee zeggen de Fransen
en de Zwitsers het meer is niet alleen
van Genève. Jaren heb ik aan dit meer
gewoond te Lausanne en spreek dus
ook over Lac Léman.
Aan de overkant ligt Evian-les bains,
Frankrijk, waar twee bijzonderheden
zijn. Le Casino waar heel wat mensen
hun geld kwijt raken en dan een kuur
oord l'Etablissement Thermal d'Evian.
Op een terras kun je dan van wat
kamermuziek genieten en een glas eau
d'Evian drinken. Heel romantisch maar
geef mij toch liever een glas franse
wijn.
Een boottocht langs de havens en
haventjes van 't meer is een waar
sprookje. Yvoire aan de Franse kust
is waarachtig de moeite waard om te
bezoeken.
Met de Franse en Zwitserse feestda
gen wordt er tot diep in de nacht aan
boord gedanst midden op het water
van Lac Léman. In Pully, een rijke wijk
van Lausanne staat een huis van Bri
gitte Bardot eneen verrukkelijk
Vietnamees restaurant.
Aan de overkant, Franse kust, woont
de nog altijd beeldschone Sophia Lo-
ren en in Genève de charmante Nana
Mouskouri. Boven Montreux ligt de
bekendste komiek ter wereld begra
ven, Charlie Chaplin.
Playboy Gunther Sachs, Brigitte's ex-
echtgenoot kon binnen 10 dagen de
Zwitserse nationaliteit krijgen, dezelf
de waar een Italiaanse gastarbeider
10 jaar op moet wachten alvorens de
ze zelfs maar te mogen aanvragen.
Alleen in Lausanne en omgeving woon
den in 1975 al ongeveer 500 miljonairs.
Geen wonder dat de bankgebouwen
langs le Lac Léman zo indrukwekkend
zijn.
Toen er in 1974 overal borden ver
schenen met "La Suisse pour les suis
ses" heb ik hartelijk gelachen. Gees
tig volkje, Zwitserland voor de Zwit
sers en dat met banken, nee paleizen
vol met buitenlands geld.
Het Toba-meer en le Lac Léman lijken
in niets op elkaar. Of toch? Beiden zijn
schitterende meren. Alleen is het To
ba-meer een jeugdverliefdheid die tot
een oprechte vriendschap had kunnen
uitgroeien en tja Lac Léman is een
beetje galgen humor geworden.
E. H. J. BAIRAMOGLOU-VAN KAMPEN
