O
STILLE DAG OR JAVA
Een foto die eigenlijk thuishoort in het boek van J. F. Wolterson "Darimana,
kemana?" (Vanwaar, waarheen) waarin hij vertelt over zijn leven en werken als
beheerder van djatibossen. Op de foto het huisje van de bosbewaker bij een
houtstapelplaats in het djatibos. Het ligt in een restant van het oorspronkelijke
gemengde oerwoud, djatibomen zijn er niet op te zien.
soms soep vooraf en altijd een zalig
toetje. Ja, Tom had het reuze naar
zijn zin. Toetie leerde hem veel, ves
tigde zijn aandacht op vele zaken, ze
wijdde hem in, ook in dingen die nu
niet bepaald tot de huishouding hoor
den en waarover hij in zijn maande
lijkse brief naar huis beter niet repte.
Er was 1 keer per jaar oogst, dan
moest de grond 7 jaar braak liggen,
het 8ste jaar werd er weer geplant.
Als de oogst binnen was, verhuisden
de assistenten met de plantkoelies
naar het emplacement. Als de oogst
na 5 maanden gesorteerd was, gingen
ze voor 7 maanden weer naar de vel
den. Er bleef dan 1 assistent in de
fermenteerschuur die nog 4 maanden
nodig had om alle tabak na te kijken
en af te pakken.
Toen de tabak in de schuren was en
ook Tom naar het emplacement was
verhuisd merkte hij dat er een relaxed
stemming en prettige atmosfeer heer
ste. Er werden partijtjes en dineetjes
gegeven en Tom werd ook vaak uit
genodigd. Maar na een poosje merk
te hij uit zijdelingse en terloopse op
merkingen dat er nu ook wel eens
iets van hem werd verwacht. Wat te
doen? Hij zat er steeds over te pieke
ren en besloot er met Toetie over te
spreken. "Maar hoe moet dat dan
Toet?" "We hebben geen servies, zil
ver en glaswerk". Maar Toetie zei dat
ze alles wel zou oeroesen en dat hij
alles maar rustig aan haar moest over
laten.
Op de avond van het diner kon Tom
zijn ogen niet geloven. Op de tafel lag
een prachtig wit glanzend tafellaken,
in het midden een lage kom met kern-
bang sepatoe, er lag een mooi servies
met een gouden randje, glanzend zil
ver en prachtige glazen. Voor Tom iets
kon vragen kwamen de gasten al. Ze
gingen zitten en mevrouw Terschuur
- rechts van Tom - zei direkt: "Oh
mijnheer Grotenhuis, wat toevallig, U
heeft precies hetzelfde servies als wij".
Toen de dame aan Tom's linkerzijde
zei: "Wat grappig U heeft precies het
zelfde glaswerk als wij" waarop haar
man eraan toevoegde: "en kijk Poes,
ook hetzelfde zilver als wij", redde
Tom zich uit de netelige situatie door
te zeggen dat hij heel veel van thuis
had mee gekregen en bovendien e.e.a.
bijgekocht had in Den Haag.
Toetie had door een gleufje van het
bamboescherm gezien dat alles goed
ging en zo gauw de gasten naar de
voorgalerij gingen om koffie te drinken,
gingen Toetie en Tjokroh als de blik
sem aan het werk om alles af te was
sen, op tampas te leggen en het naar
de rechtmatige eigenaressen terug te
brengen waar de diverse kokki's e.e.a.
met een blik van verstandhouding in
ontvangst namen.
Tom rolde doodmoe van opwinding en
spannnig in bed en sliep meteen in.
Pas de volgende morgen bij het wak
ker worden toen Toetie hem zijn koffie
bracht, realiseerde hij zich dat hij
zonder laken had geslapen. Maar Toe
tie zei dat ze bij gebrek aan een tafel
laken Toms beddelaken had moeten
gebruiken, goed gewassen, gebleekt
en glanzend gestreken.
Die Toetie toch I
TANDA KEHORMATAN
KNIL
Verzet, guerilla- en bevrijdingsstrijd
geleverd door het KONINKLIJK NED.
INDISCH LEGER, 8 maart 1942 - 15
augustus 1945.
Een geïllustreerde documentaire van
betoonde plichtsbetrachting door le
den van het KNIL die onder uiterst
moeilijke omstandigheden en voor
namelijk op eigen initiatief moesten
handelen. Samengesteld door de
Stichting Erefilm KNIL en uitgebracht
door P. v. Meel, redacteur Stabelan.
Halleyweg 16, 3318 CM Dordrecht.
Prijs 9,50, porto f 2,30.
SCHILDERIJ VAN VIJF KILOMETER
OP STRAND
(Reuter). De Indonesische kunstenaar
Imam Dhipo Winoto gaat een vijf kilo
meter lang schilderij maken op een
Javaans strand. Hij wil met drie ton
verf - de banden van zijn motorrijwiel
moeten dienst doen als penseel - 'een
excentriek expressionistisch meester
werk maken', dat de Indonesische re
volutie tegen de Hollanders uitbeeldt.
(Nu wachten we nog op het bericht
dat men de Prambanan en de Boro-
budur gaan "inpakken" net als de
Pont Neuf- Red. M.)
7
