Nieuws uit Indonesië
nog wel armoede, maar gelukkig is er
vooruitgang te zien, vooral door de
scholing van de jeugd komt er ver
betering in de situatie. Wij hopen nog
eens terug te keren naar
Amon Maniseh.
RIE en TOON SOL
De Wayapu rivier stroomt door het binnenland van Buru. Bij het dorp Mako
was vroeger een commandopost bij het gebied waar 10.000 politieke gevan
genen vast zaten.
OP REIS DOOR DE MOLUKKEN
In maart en april 1985 zwierven wij
door de Molukken en bezochten de
eilanden waar onze anak anak piara
wonen. Ook veel lezers en lezeressen
van de Moesson helpen deze wees
kinderen aan het allernodigste. Hier
voor heel veel dank. Op de foto het
ideale vervoermiddel in de Molukken:
een uitgeholde boomstam, tegenwoor
dig met een buitenboordmotor. On
danks het feit dat deze motors uit
Japan komen worden ze nog Johnsons
genoemd. Zolang de zee rustig is gaat
alles goed, maar o wee als er plots
een storm opsteekt. Wij hebben dan
ook bijna schipbreuk geleden, maar
met de Uskup aan boord, en misschien
omdat het 1e Paasdag was, liep alles
goed af.
Het was een zware reis met veel on
gemakken: slapen tussen het onge
dierte, eten wat de pot schaft (embal,
ubi, veel vis), door de modder bagge
ren, over scherpe stenen lopen of je
een weg banen door de rimboe. We
hebben erg veel armoede gezien. Toch
zijn de mensen allemaal vrolijk en
tevreden. Vaak kwam men met aller
lei cadeau's aandragen als we ver
trokken. We kregen o.a. veel groente,
fruit, schelpen en levende hanen of
kippen aan een touw. Alles werd dank
baar aanvaard en meestal in het vol
gende dorp weer weggegeven aan de
vrouwen die voor ons kookten. Overal
enthousiaste kinderen. Als we vertrok-
(Foto: fam. Sol)
ken stond het strand vol en werd er
gedanst en gezongen in allerlei talen.
Zo leerden we wat Keiees en Tanem-
barees. We hebben grote bewondering
voor de mensen van de Zending en
de missie. Wat zij daar presteren is
ongelooflijk, en alles pro deo.
Onze reis in die schitterende natuur
was onvergetelijk. Zelfs onder water
ziet het eruit als een paradijs met die
prachtige koraaltuinen. Helaas is er
Slangentemster gedood
door eigen slang
Emilia was 16 jaar, leerlinge van een
S.M.P. en net als haar vader slangen
temster. Om te voorkomen dat iemand
boeken en schriften uit haar tas weg
zou nemen, nam zij dikwijls een slang
in haar tas mee naar school. Onlangs
had zij een ular weling, een geel-ge-
streepte, erg giftige slangensoort,
meegenomen. In de bus die haar naar
school bracht in Lumajang (Oost-Java)
haalde zij de slang tevoorschijn, toon
de die aan de passagiers en zelfs liet
ze dat beest om haar hals hangen.
Plotseling beet de slang in haar vinger
en toen zij even later de bus uitstapte,
werd zij misselijk en duizelig. Haar
vrienden brachten haar direkt naar de
dichtst bijzijnde Puskesmas (Pusat
Kesehatan Rakijat een soort poli
kliniek), maar daar kon men haar niet
helpen omdat het gif al in haar bloed
was opgenomen. Op weg naar het
ziekenhuis overleed zij. Haar laatste
woorden luidden dat de slang niet
gedood mocht worden.
4 Balinees bloed voor
Sultan Iskandar
Tijdens zijn officieel bezoek aan Indo
nesië in december 1985 vertelde Sul
tan Iskandar van Maleisië aan de Gou-
veneur van Bali dat hij 4% Balinees
bloed door zijn aderen heeft stromen.
De sultan kwam tot deze "bekentenis"
toen hij op Bali kwam, waar hij onder
Gastvrijheid bij een Sundanese familie in Cisolok (bij Karan Hau) die de
fotograaf behalve logies voor de nacht ook een maaltijd aanbood.
(Foto: H. van Lawick van Pabst)
