daar de vloeren hier en daar gaten
vertoonden, door het ontbreken van
tegels. Vele ramen hingen aan één
scharniertje.
Ik onderscheidde oude tafels en stoe
len, stoffig en zeer verwaarloosd. Enige
zwaluwen of vleermuizen vlogen kris
kras boven mijn hoofd, wat mij deed
schrikken. Verder de benedengalerij
inwaarts zag ik een houten trap naar
de verdieping leiden, die ik links liet
liggen. Ik had genoeg gezien, een
puinhoop, jammer
Oud-tante Cardoville (moeder van oom
Frederik), die op het moment van de
dubbele moord bij haar dochter ge
logeerd was, werd door één van de
familieleden, voorzichtig met een
smoes naar huis gehaald. Hij lichtte
haar op een rustige diplomatieke wij
ze in, dat oom Frederik en tante Bieke,
door een ongeluk om het leven waren
gekomen. Pas toen zij bij thuiskomst
de ware oorzaak wist, barstte de bom.
De familieleden dachten dat zij krank
zinnig zou worden. Gelukkig was dit
niet het geval. Dit verdriet en de ont
steltenis was zo intens, dat zij niet
meer de oude, vrolijke en lachende
tante Cardoville van Middelkoop werd.
Voordat zij stierf had zij de wens en
hoop uitgesproken, dat geen van haar
kinderen ooit kinderen zou krijgen.
Deze wens werd door de Almachtige
ingewilligd. Deze Indische tak, van
het huwelijk tussen oudoom Wilhelm
Frederik en oudtante Eugenie Horten-
se Cardoville van Middelkoop (geb.
van Haasen) is afgestorven. Waar
schijnlijk om haar laatste wens te eer
biedingen, werd oudtante van Middel
koop-van Haasen eveneens in de graf
tombe van de gewezen Gouverneur
der Molukken begraven.
Hier is wederom een motief, zou U
kunnen zeggen, om aan te nemen dat
het rondom het huis aan de Reiniersz-
Boulevard, gespookt zou kunnen heb
ben. Kort samengevat kunnen drie oor
zaken worden genoemd.
1.H. Wens, de eerste echtgenote van
de latere Gouverneur der Molukken.
Zij baarde hem een zoon, op 25
september 1805 te Semarang, die
mijn overgrootvader zou worden.
Niets meer werd van haar gehoord.
Zij stierf ergens in de Grote Oost,
misschien ook eenzaam. Haar zoon
werd door de vader, overal waar hij
voor dienstzaken moest zijn of wo
nen, meegenomen. Waarschijnlijk
haar zoon nooit meer terug gezien.
Geen rustplaats in de tombe, waar
haar man en zoon rustten.
2. Een dochter van een Regent, die
Inlandse vrouw van Nic. Wilhelm van
Middelkoop die hem drie stevige
boys schonk, van wie de jongste
mijn grootvader zou worden, kon,
door één of andere reden, even
eens geen klein plaatsje krijgen in
de tombe, waar de vader van haar
drie zonen, lag begraven.
3. Dan de dubbel-moord in de Willem
straat te Soerabaja. Tante Bieke en
oom Frederik kregen wel een plaats
in de tombe van de voormalige
Gouverneur der Molukken. Wat later
werd ook oudtante van Middelkoop
van Haasen hier begraven. Mijns in
ziens hadden de twee eersten meer
recht te rusten in bovengenoemde
woning. Wat denkt U er van?
Pasar Kembang, het spookhuis aan het be
gin van de Reiniersz. Blvd., zoals dat er in
1973 uitzag. (Foto: Rogier)
Ik vraag mij af wat de redenen waren,
dat H. Wens en die Inlandse vrouw
daar in de graftombe niet begraven
konden worden I Met recht en billijk
heid kan ik hierop geen antwoord
geven, wel veronderstellingen oppe
ren. Hoofdoorzaak zou wel eens finan
ciële redenen geweest kunnen zijn en
hiernaast vele andere. In elk geval
was de gemoedsrust der overledenen
hiermede niet gebaat. Hun zielerust
werd hiermede gestoord. Ik ben ervan
overtuigd dat na dit aardse leven, een
hoger bestaat. Het woordje "dood"
bestaat voor mij niet, ik noem het een
"overgang" naar een hoger leven.
Daar geloof ik stellig in I Ik ben er
heilig van overtuigd, dat indien het
huis aan de Reiniersz-Boulevard - Ke-
dong Anjar gespookt zou hebben, het
de dwalende en zoekende zielen wa
ren van H. Wens en/of van onze over
grootmoeder of tante Bieke, oom Fre
derik en hun moeder. Een andere ver
klaring kan ik U niet geven. Hiermede
eindig ik dan ook met het relaas en
mijn zienswijze op spoken van het
zogenaamde Spookhuis.
A-DIEU HUB
Hij is niet in Indië geboren, hij heeft
er ook niet vóór de oorlog gewoond.
Hij is er geweest als officier van de
Limburgse Jagers, na de oorlog om te
trachten de rust in Indonesië te her
stellen en om ons te beschermen. Hij
is er gewond geraakt, maar ging enorm
van het land houden en wist van mijn
heimwee.
Altijd als hij naar Franse vrienden in
Frankrijk ging om ze te helpen in hun
wijngaarden kwamen Hub en Jenny
(zijn vrouw) langs. En altijd had hij
weer een boekje voor me op de kop
getikt over het Indië van vóór de oor
log en krantenknipsels verzameld van
artikelen die op Indische zaken betrek
king hadden. Hij kwam in 't voorjaar
en in het najaar en ik keek er steeds
weer naar uit.
Nou komt hij nooit meer, want Hub,
met z'n grote hart, die altijd aan an
deren dacht en zo van Indië hield
zoals wij ervan hielden, reed, fietsend
in Maastricht, tegen een stadsbus en
overleed na een paar dagen in coma
gelegen te hebben. Geneviève, de
Franse vriendin, belde mij op om me
dit trieste bericht door te geven.
Geen kumpulans meer onder de grote
boom bij het huisje in St. Emileon,
waar hij altijd verbleef met Jenny en
waar hij zijn vrienden uitnodigde en
waar wij in de boom het menu von
den hangen "klein Rijsttafeltje". Om
dat hij zo van Indië heeft gehouden
en met zoveel liefde over het land en
de mensen sprak en omdat er wellicht
nog Moesson lezers zijn die Hub Kes-
sels gekend hebben, zou het mij zo
goed doen als dit afscheid van Hub
in Moesson kwam. Hij was met hart
en ziel een Indischman I
KLAASJE SCHUT
Lamonza, St. Martin
RECTIFICATIES
1.
KEDONG ANJAR
Als oud-Soerabajaan moet U dat
"Kedong Antjar" i.p.v. Kedong Anjar
wel door merg en been, hart en ziel
gesneden zijn. Hoe zo'n typefout on
gecorrigeerd in een Indisch blad kan
komen De énige oud-Soerabajaan
op de redactie (ik) kreeg de fout pas
onder ogen toen de pagina gedrukt
was. Gillen, tieren, in elkaar krimpen
van ellendige schaamte maar die t van
antjar kreeg ik er niet weg mee. Nu
ook niet, als U maar weet dat ik weet
dat het "Kedong Anjar" moet zijn.
L.D.
2.
In het eerste gedeelte van het verhaal
over het spookhuis stond nog een fout:
Eugenie H. C. van Maasen moet zijn:
van Haasen.
13
