DE BEGELEIDER UIT TEMPILANG
SETIAKAWAN-LENING
De 2e Compagnie van het VIIe Bataljon Infanterie was in 1946 gelegerd in Mun-
tok, Bangka. De compagniescommandant gaf mij opdracht om in Tempilang,
gelegen aan Straat Bangka tussen Bangka en Sumatra, een detachement op te
richten voor een peloton. Een barakkencomplex van de Bangka Tin Winning werd
als legeringsruimte in gebruik genomen. De eerste nacht verliep rustig, 's Mor
gens lichtte ik mijn plaatsvervangend pelotonscommandant in dat ik cotact ging
opnemen met het kamponghoofd. Ik zou binnen twee uur terug zijn. Zo dit niet
het geval was, zou sergeant 1e klasse Siauta mij gaan zoeken.
Ons detachement lag op anderhalve
kilometer buiten de kampong. Ik trof
het kamponghoofd en begon op oos
terse wijze aan de opening van het
gesprek, toen ik opeens één schot
hoorde Dit kon alleen maar beteke
nen dat er moeilijkheden op komst
waren. Ik sloot het gesprek af, liep
ogenschijnlijk rustig door de kampong
en zette de laatste anderhalve kilo
meter er de sokken in. Ik trof het
detachement niet aan in alarmopstel
ling, maar in rust. Sergeant Siauta
lichtte me direkt in dat vlak bij de
schildwacht een meisje van 9 jaar
was gebeten door een dolle hond en
dat één schot voldoende was om de
hond neer te leggen.
Onmiddellijk belde ik de dokter in
Muntok op, die me vertelde welke
maatregelen ik had te treffen:
- de wond joderen
- de hersenen uit de hond verwijde
ren, zonder dat ze met een metalen
voorwerp in aanraking mochten zijn
gekomen
- de hersenen op alcohol 96% zetten
in een glazen pot
- patiënt en hersenen opsturen naar
het ziekenhuis in Pangkal Pinang en
dit instituut tijdig waarschuwen.
De schildwacht werd afgelost en ging
het meisje zoeken in Tempilang. De
beste jager kreeg de kloofopdracht
van de hond. De hospitaalsoldaat
zocht naar alcohol 96% en een glazen
pot. De chauffeur kreeg opdracht zich
gereed te maken voor een tocht naar
Pangkal Pinang. De ex-schildwacht
kwam het meisje brengen, de wond
werd gejodeerd en beiden gingen
weer terug om een familielid als be
geleider op te halen. De hospitaal
soldaat veranderde eigener initiatief
alcohol 96% in dubbel gebeide rijst-
arak. De jager deponeerde daarin de
hersenen van de dolle hond. De chauf
feur meldde dat hij gereed was. De
ex-schildwacht kwam binnen met het
meisje en haar grootvader. Grootva
der was al erg oud, gekromd door het
werk en was in het bezit van nog
maar één tand.
Ik lichtte grootvader in dat alles ge
reed was voor vertrek naar Pangkal
Pinang, maar daar had hij godsdien
stige bezwaren tegen: "Het was tegen
de wens van Toean Allah in om in
een auto te gaan zitten Het kostte
me drie kwartier praten vóór opa mijn
compromis accepteerde. "Als het wél
de wens was van Toean Allah, dan
zou hij een kort ritje met de auto
overleven. Als het tegen de wens van
Toean Allah zou zijn, zou hij overlij
den". Wel nu, het ritje bleek natuur
lijk in overeenstemming te zijn met de
wens van Toean Allah om door te
rijden naar Pangkal Pinang. Opa ging
er - overtuigd - mee akkoord, nam
kleindochter en glazen fles onder zijn
hoede en vertrok met grote snelheid
naar Pangkal Pinang.
Met grote snelheid, want het was
dinsdag, de enige dag in de week dat
er een vliegtuig vertrok naar Batavia
en Bandoeng. Zou het meisje dit vlieg
tuig niet halen, dan zou ze pas een
week later naar Instituut Pasteur in
Bandoeng kunnen vertrekken en in dat
geval was herstel uiterst problema
tisch.
Ik belde het ziekenhuis in Pangkal
Pinang op en meldde de dokter, dat
de patiënt en haar grootvader onder
weg waren en dat het laboratorium
onderzoek voor 13.30 uur gereed zou
moeten zijn. Bovendien zou ingeval
de hond wèl dol was de passage tij
dig gereed moeten zijn.
Omstreeks17.00 uur kreeg ik de arts
weer te pakken met als resultaat: de
hond was dol, de passage was tijdig
geregeld en Sociale zaken hadden
opa en kleindochter gekleed en wat
zakgeld meegegeven. De dokter had
opa ingelicht dat genezing alleen mo
gelijk was bij het Instituut Pasteur in
Bandoeng, heel ver weg! En daarvoor
was een grotere auto nodig! Opa
stemde direkt toe en stapte van de jeep
over in het vliegtuig. Ik weet niet wat
er in opa omgegaan moet zijn toen
die "grotere auto" de lucht inging.
Toen ik enkele maanden later weer
naar Tempilang terugkeerde nam opa
contact met me op.
Zij beiden hadden nieuwe kleding en
zakgeld gekregen, werden in Ban
doeng opgewacht door personeel van
Instituut Pasteur, alwaar ze werden
ondergebracht, voeding en zakgeld
kregen. Zijn kleindochter kreeg elke
dag een injectie van 10 cc met "soe-
soeh" (melk), gedurende zes weken.
Intussen had hij ook de nodige erva
ring opgedaan. Hij was naar een bios
coop geweest, had in een betja geze
ten enz. enz. De terugreis was vlot
verlopen. Zijn kleindochter was ge
nezen zoals de kennelijke wens was
van "Toean Allah" en hij kwam me
bedanken voor alles.
Tenslotte kwam hij met het verzoek
"Als er in Tempilang weer iemand
door een dolle hond zou worden ge
beten of hij dan weer als begeleider
mocht optreden, omdat hij nu de weg
wist".
Toen de gezinnen in december 1946
ook naar Tempilang konden komen,
kwam het kleine meisje mijn vrouw
één bloem brengen, de katja piring,
wat een enorm cadeau was, want in
heel Tempilang was maar één heester
met katja piring en die stond in de
tuin vanOpa! en hij droeg twee
bloemen.
K. J. SCHREK
Binnen 24 uur geregeld en bij U
Enige
voorbeelden:
thuis bezorgd.
16,3%
15,6%
13,9%
13,2%
13,2
12,9%
5.100,— 36 x 177,18
ƒ10.100,— 36 x 344,86
15.100,— 48 x 406,05
20.100,— 60 x 451,88
25.000,— 60 x 562,04
30.100,— 60 x 672,11
Leeftijdsgrens 64 jaar, kwijtschelding bij overlijden.
Toezending prospectus op aanvraag.
TELEFOON 078- 18 08 66 013-35 01 05
SETIAKAWAN FINANCIERINGEN bv
Karei Doorma-nweg 9 - 3317 ZD Dordrecht - Geopend v. 9.00 - 20.00 uur
Met droefheid geef ik hierbij kennis
dat na een langdurige ziekte, voor
zien van de H. Sacramenten, in de
leeftijd van 77 jaar is overleden,
mijn geliefde echtgenoot
MAX COURT
Suze Court-Schültze
15 februari 1986
5731 BL Mierlo
Pr. Christinastraat 32
De crematie heeft op 19 februari
1986 plaatsgevonden.
11
