/tfpïs
ORDE OP ZAKEN
ORIENT TRAVEL BV
SHI
IB—PI I
UÊm^m i
Kort geleden werd in Hawthorne, een
voorstad van Los Angeles, de GOU
DEN SLEUTEL van de stad ook uitge
reikt aan o.a. een Indische jongen.
Eens in de zoveel tijd, kiest men daar
namelijk de tien beste bedrijfsleiders
uit, die deze eer te beurt valt. Deze
keer behoorde Eduard Arthur llcken
(zoon van Moessonmedewerker Ea
llcken) tot de uitverkoren toptien.
Na zijn opleiding aan de Polytechnical
Highschool te Riverside, Californië,
haalde hij zijn graad (Association of
Arts) aan de South-West College.
Toen hij bij Clark Drugstore aangeno
men werd in 1976, moest hij ondanks
zijn opleiding toch helemaal van on
deraan beginnen, nl. als "Beer Box
Clerk jongste bediende belast met
de bevoorrading van bier). Het was
hard werken geblazen, dikwijls tot
middernacht en vaak op weekends
ook. Typisch Amerikaans: dat harde
werken en dat bedrijven en winkels
7 dagen van de week open blijven tot
middernacht of zelfs 24 uur.
Als student heeft Eddy (zo wordt hij
op zijn werk genoemd) of Artje (de
naam waaronder hij bekend is bij de
familie), reeds hard leren werken,
want zoals de meeste Amerikaanse
studenten, moest ook hij zijn eigen
zakgeld verdienen, als "dishwasher"
in een restaurant, als "door to door
salesman", als krantenjongen of als
wat dan ook, want kindertoelage of
kinderbijslag bestaat daar niet.
Geleidelijk aan maakte Artje promotie,
eerst tot afdelingschef en later tot
assistent manager. Een Amerikaanse
drugstore is niet wat wij in Nederland
onder een drogisterij verstaan, want
behalve dat het een volledige apotheek
is waar men met een dokters recept
medicijnen kan kopen is het bovendien
een winkel die ruim is voorzien van
wijnen, bier en frisdranken, tabaks
artikelen, suikergoed, icecream, foto
benodigdheden, kantoor- en school-
schrijfbehoeften, cosmetics- en andere
toiletartiekelen, ondergoed en over
hemden enz. Teveel om op te noemen.
Arthur llcken met de gouden sleutel
van Los Angeles.
In 1984 werd Artje benoemd tot mana
ger van Clark Drugstore nummer 5 in
Hawthorne. Daar heeft hij zijn kunde
als bedrijfsleider weten aan te tonen.
Deze winkel was nl. in verval geraakt,
evenals de omliggende winkels in dit
shopping center.
De parkeerplaats leek wel een mest
vaalt, waardoor meer en meer klanten
wegbleven. Dit was dan ook het eerste
wat Artje aanpakte en hij vroeg en
kreeg daarvoor de medewerking van
de managers van de andere winkels
voor het reinigen van deze "Augias
stal". Daarna kwam de winkel aan de
beurt, waar hij een hele reorganisatie
met zijn staf van 62 employé's moest
doorvoeren. Binnen een maand zag
alles er zo piekfijn uit, dat de klanten
terug begonnen te komen. Zo pres
teerde hij het om in zo'n korte tijd, de
drugstore weer rendabel te maken, dat
het in een jaar tijd zelfs al een omzet
verkreeg, van enige miljoenen dollars.
Geen wonder dus dat Artje voorge
dragen werd voor deze onderscheiding
met de gouden sleutel en die ook
uitgereikt kreeg.
E.I. sr.
(ANVR)
RETOUR BANGKOK VOOR SLECHTS f 1.395,—
RETOUR JAKARTA 1.795,—
31-daagse verzorgde reis JAVA en BALI v.a. 3.670,
BALI -
plus BANGKOK, SINGAPORE, SUMATRA, JAVA retour f 2.445,— I
AUSTRALIË met stop JAKARTA retour f 2.800,I
GARANTIEFONDS
REISGELDEN
Rokin 52 - AMSTERDAM - Tel. 020-24 25 38
Laan van Meerdervoort 291 - DEN HAAG
Tel. 070 - 63 83 67
Singel 486 - 1017 AW AMSTERDAM
Tel. 020 - 23 74 84
THUIS
De dag voordat hij vertrok, zat hij
op een terrasje en had schoon ge
noeg van alles en iedereen. En dat
terwijl de zon toch werkelijk al een
paar dagen had geschenen. Hij was
blij om te kunnen gaan, naar een
ander land, andere mensen, ander
eten, andere dingen. Al was het
slechts voor een vakantie van 3
weken. Maar wat kunnen 3 weken
een heerlijke eeuwigheid lijken
wanneer alledag gelaten kan wor
den voor wat het is, vooral wanneer
die 3 weken morgen beginnen en
vandaag en gisteren dan toch al
erger lijken dan ze zijn.
Toen hij weer terugkwam, was hij
blij. Dat straalde niet van zijn ge
zicht en hij zei dat ook niet, maar
hij was het wel. Dat het regende
zag hij niet eens. Hij was uitgerust
en was weer thuis. "Morgen ben ik
weer thuis" had hij de vorige avond
nog gedacht toen hij voor de laatste
keer op zijn vast terrasje zat. Hij
had toen sterk aan zijn thuis ge
dacht: zijn huis, de straat, het werk,
de winkels, de auto, de televisie, de
krant en de mensen. "Heb ik dat
nou gemist of niet" had hij zich af
gevraagd. "Neen" was het antwoord
en hij voelde zich prettig. Niet om
dat hij zo lekker zat en ook niet -
althans niet zozeer - omdat hij 3
weken een ander mens was geweest
maar omdat hij morgen weer naar
huis ging, naar zijn eigen spullen,
zijn eigen wereldje waar hij de weg
wist, waar hij zijn taak had. Hij had
toen nog wat besteld en glimlachend
naar de verte gekeken. Mensen die
hem zo zagen, dachten dat hij vol
op genoot van het mooie uitzicht,
de aangename temperatuur en het
heerlijk rustig zitten. Zij wisten
niet dat hij aan de horizon van het
mooie uitzicht zijn thuis bezag, zijn
wereld en zijn leven. Dat hij het
toch eigenlijk gek vond om thuis
niet gemist te hebben en toch blij te
zijn er weer heen te gaan.
Dat hij het helemaal niet erg vond
om de prachtige natuur, de vreem
de aardige mensen en het zalige
terrasje achter te laten. O ja, hij
zou er best willen wonen, maar met
zijn krant, televisie, huis, werk,
familie, winkels en al dat andere.
"Koffers pakken" droeg hij zichzelf
opeens op. Een laatste stille groet,
een laatste wandeling sloeg hij
over. Vanuit de verte van zijn thuis
zou hij dat wel doen.
Nu was hij weer thuis. Geen ont
vangstcomités en zo en de deur
van zijn woning sloeg hij meteen
achter zich dicht, maar toch, hij
was weer thuis en blij.
RALPH
15
