Van eigen deeg een koekje
Nieuws uit Indonesië
DE DROOMREIS INDONESIË
De LRCS org. in samenwerking met ARKE reizen
een 25 daagse reis naar Indonesië.
Vertrek 21 oktober 1986 - OKTOBER - NOVEMBER is de vruchtentijd.
Het programma in het kort:
SUMATRA: Padang en Medan; JAVA: Jakarta-Bogor-Bandung-Djokja-
karta-Semarang-Surabya; BALI: Sanur en andere plaatsen.
In eerste klas hotels op basis van logies met ontbijt en vele diners of
lunches. Incl. reis, bagage en ongevallen verzekering. Voor de prijs
van slechts 4.590,Verlenging na de reis mogelijk.
Vraag voor deze unieke goedkope reis een prospectus aan.
Secretariaat: Middenvliet 25A, 1786 PM Den Helder, tel. 02230-3 42 57
De kebon leerde me veel. De roep van
de Boeltok, het vliegbeeld van Alap-
Alap, de roep van de Siamang, de
verschillende koepoe-koepoes, wees
op het gedrag van de Sri Goenting,
altijd had hij mij wel iets te vertellen.
Ma had in die tijd een duiven-manie.
Overal fladderden duiven om het huis
in vele soorten. Het voeren was een
leuk werkje, want ze kwamen op je
hoofd en schouders zitten en je ver
dween in een wolk van veren, leek het
wel. Maar verder was er geen aardig
heid aan vond ik.
Tijdens het voeren werd ook wel eens
een bepaalde duif gevangen en zo
kreeg ik er een vast te houden voor
een bezoekende Oom. Dat beest flad
derde om los te komen en sloeg met
de vleugels in mijn gezicht, maar ik
had beloofd hem niet los te laten, dus
met de moed der wanhoop hield ik het
dier in bedwang. Uiteindelijk dreigde
hij nog te ontsnappen en toen ben ik
er maar op gaan zitten. Het dier was
vrij snel rustig en toen Oom kwam kon
hij hem levenloos onder mij vandaan
halen, maar losgelaten had ik hem
niet I Ach, wat weet je eigenlijk van
doodgaan, als je in die leeftijd zit. Mis
schien iets minder dan nu, het bewoog
niet meer, dat was verdrietig, maar ik
kon best op een duif passen, niet
dan?
Het huis stond op neuten, van 50 cm
schat ik. De kolong was een heerlijke
plek om je te verstoppen voor zoeken
de baboes en ze konden ook niet
makkelijk bij je komen. Je zag de voe
ten gaan en het omgekeerde hoofd en
zodra je dan een bepaalde kant uit
kroop, zag je de voeten om het huis
heen die richting uitrennen, en jij nam
dan weer een andere koers. Nooit sta
je erbij stil, dat het daar ook gevaarlijk
kon zijn wegens gedierte met vergif
of zoiets.
Tot je wakker wordt en er een vreem
de sfeer onder de honden heerst, die
jankend met de staart tussen de po
ten niet naar buiten durven en snui
vend de vloer beruiken. Dan blijkt er
een Boeloeh of panter onder te zitten
en is iedereen in rep en roer. Zelf
werd je ook opgenomen in die sfeer
van angst en sensatie en was je ook
wel blij als een goed schot een einde
had gemaakt aan het leven van die
"hondenverslinder".
Later zou ik pas begrijpen wat een
onzin er over die "verscheurende die
ren" wordt verteld. Daarvoor moest ik
eerst wat groter worden en wat meer
leren. Dat gebeurde zonder dat ik
daar moeite voor deed en voor ik het
wist was de heerlijke zorgeloze onder-
nemingstijd voorbij. Ik ging, net als
mijn 6 jaar oudere zus Lex en mijn
3 jaar oudere broer Frits in de kost
in Bandoeng. Gewoon, omdat ik naar
school moest. Alleen in de vakanties
kwam ik thuis, dan zag ik broer en
zus en zij hun ouders, met wat tus-
senbezoekjes als er in Bandoeng wat
boodschappen werden gedaan, die
U weet toch nog wel, wat in Indone
sia onder "rentenir" verstaan wordt?
(Moesson 15-5-1984, p. 19). Tot de dag
van heden is noch het begrip noch de
werkelijkheid er van verdwenen. Deze
woekeraars en uitzuigers schromen
niet hun geld aan medemensen uit te
lenen tegen een rente van 15% of
meer per maand, en onder een solide
waarborg. Hun slachtoffers zijn kleine,
hulpeloze mensjes, die het moeten
stellen met een miniem pensioentje
van zichzelf of van hun overleden man.
O wee, als ze in moeilijkheden komen
en hun toevlucht nemen tot een "ren
tenir". Graag zal hij hun de nodige
contanten verschaffen, mits met hun
"pensioens-boekje" als onderpand! Zij
zullen nooit meer uit zijn klauwen los
komen. Wordt de rente of aflossing
niet op tijd betaald, dan laat de rente
nir zich het pensioen van het slacht
offer door 's Lands Kas uitbetalen,
zonder enig gewetensbezwaar.
Gewoonlijk gaat dit schrijnende leed
in stilte voort, de slachtoffers durven
hun mond niet te openen. Maar in
maart 1986 is het tot een openlijke
heibel in Medan gekomen.
niet op de onderneming konden afge
werkt en dat was met de auto nogal
een reis in die tijd over de onderne
mingswegen. Ik heb dat nog eens in
1975 gedaan, om mijn vrouw die
"warme plek" uit mijn jeugd te laten
zienhet is nu nóg een verschrik
kelijke reis en telkens vroeg de chauf
feur of hij niet terug mocht, of het nog
ver waskan je nagaan I
Ik heb maar 1 jaar in de kost gezeten,
toen kwam de crisis en Pa werd ontsla
gen en we verhuisden naar Bandoeng,
Riouwstraat 78 dacht ik, Oereng was
daar niet zo gelukkig mee. Het dier
kende het gevaar van het verkeer niet
en werd overreden. Een stuk van mijn
hart stierf mee. Gelukkig hield ik ge
noeg over om verder te leven. Daar
over een volgende keer.
Si "Ramboetan" - DORUS
Daar was een rentenir, guru van een
SD (een lagere school, hoe komt hij
aan zoveel geld?) die aan 6 personen
Rp. 900.000 had uitgeleend, onder
waarborg van even zoveel pensioen
boekjes. Op de termijndag kwam er
niets binnen, dus spoedde hij zich
prompt naar 's Lands Kas, zoals hij al
bij vele anderen had gedaan. Maar was
dat even schrikken! Alle zes boekjes
kreeg hij teruggeschoven met de dro
ge mededeling van de lokettist, dat
alle zes vervalst waren. In woede
stapte hij naar de Politie, om dit be
drog aan te geven. Een vette kluif
voor de Politie. Want te zelfder tijd
hadden twee "dames" eenzelfde ver
valsing gemeld. Twee vliegen in één
klap I Want vervalsingen zijn uiteraard
strafbaar, maar anderzijds is zulk
"rentenirschap" ook strafbaar; en
men had nu bewijzen in handen tegen
figuren, die reeds jarenlang om hun
woekerpraktijk bekend waren I
Nauwgezet onderzoek bracht de Po
litie tot een ambtenaar van 's Lands
Kas zelf, die samen met twee weduwen
(met pensioen) reeds 200 boekjes had
vervalst. Bij huiszoeking werden bij
de man nog eens 75 blanco-boekjes
gevonden.
De Kas zelf was er niet slechter van
geworden, want zij trapte niet in de
vervalsing. De Staat was dus niet op
gelicht. De woekeraars wel I De poli-
tie-mensen grijnslachten.
Overigens hadden de betrokken we
duwen allen een "echt" pensioenboek
je. Zij hadden ook niet de bedoeling
de Staat op te lichten, maar om wat
geld los te krijgen (van de woeke
raars) en er zelf beter van te worden.
Voor wat hoort wat: de leveranciersters
eisten ook een deel van de "buit".
Een weduwe, die Rp. 235.000 had bin
nengehaald, werd ijskoud 50% gepo-
tongd door de leverancierster
Het belooft een interessant proces te
worden, waarin beurtelings getuigen
tot beklaagden en beklaagden tot ge
tuigen worden I
M.F.
19
