INDISCHE SPEKKOEKEN
Brown's Sugar Babies in Batavia, omstreeks 1933: klarinettist en leider Harry Braun,
saxofonisten Piet Bruyn van Rozenburg en Harry v.d. Brink, trompettisten Ernst v.d. Puil
en Eddie Krafft, bassist Tjoh Tomassouw, accordeonist (was de pianist) Eddie Grashuis,
gitarist Albert Lapré en drummer Rohadi.
En dank zij hun veelvuldige optredens
voor de Bataviase Radio Vereniging
en de NIROM werden de bands in de
heie archipel bekend en geliefd. Heel
wat dansavonden op de voorgalerij,
ergens op Sumatra of Borneo, werden
opgeluisterd met prima dansmuziek
via de radio.
Het was een heerlijke en onbezorgde
tijd waaraan door de op handen zijnde
strijd met Japan een pijnlijk abrupt
einde kwam. Pas na de beëindiging
van het conflict zou er, mèt het herstel
van het Nederlandse gezag, een op
leving komen van de Indische dans-
orkesten. De vanouds bekende In
dische jazzmusici die de oorlog over
leefd hadden bliezen hun partij weer
danig mee. Maar deze episode zou
slechts van korte duur zijn. Na de
souvereiniteitsoverdracht in december
1949 bleef er nog een klein aantal
musici in Indonesië maar het werd
steeds duidelijker dat er voor Neder
landers geen werk meer was en zo
verdwenen ze geleidelijk aan naar
Nederland of de U.S.A.
Dank zij hun muzikale begaafdheid en
hun toewijding hebben zij gedurende
een twintigtal jaren de Europese ge
meenschap in Indië voorzien van jazz
en dansmuziek van hoog niveau. En
degenen die het mochten meemaken
zijn er hun blijvend dankbaar voor
Rythm-sectie van de naoorlogse Welfare-band van Charlie Overbeek Bloem in Hotel des
Indes in 1947. Charlie Overbeek Bloem (piano), Dick van der Capellen (bas) en Boetje
Pesulima (drums).
MENSENLEVEN
Oom Piet is overleden. Onverwacht
en nog zo jong, begin zestig. Hij is
inmiddels begraven, de grootste
schok is verwerkt en de eerste
storm van herinneringen aan hem
is ook al geluwd. Oom Piet is er
altijd geweest, hij hoorde bij tante
Emmy en die woonde in Den Haag,
waar ook de tantes Rien, Dee,
Stans en Non woonden met de
ooms Fred, Henk, Boy en Wim en
hun kinderen die allemaal neven en
nichten waren. Emmy en de andere
tantes waren zusters van mijn moe
der. Den Haag - Den Bosch was
vroeger nog een hele afstand en
daarom zag men elkaar maar een
of twee keer per jaar. Maar in de
zomer was het altijd een grote
koempoelan in het zuiden, want
daar woonde het grootste gezin en
die had het ongeschreven recht
om zich niet te hoeven verkassen.
Oom Piet (en tante Emmy) bleven
dan altijd enkele dagen logeren.
Wat ik me daarvan herinner, is
alleen dat het gezellig was. Ook als
kind weet je wanneer het gezellig
is. Buiten stond de motor van oom
Piet, zijn trots waarmee hij langs
's Heren dreven raasde en soms
mochten de kleintjes om de beurt
achterop voor een ritje, 's Avonds
als we in bed lagen, kwam oom
Piet altijd even kijken en dat was
eens wat anders als een oom hele
maal uit Den Haag vrolijk binnen
kwam om wat te praten. Maar als
hij weer wegging, zei hij "sssttt,
slapen anders wordt mamma boos".
Even later hoorde je beneden weer
zijn stem en gelach.
Later hadden ze allemaal een auto
en ook de logeerpartijen waren
voorbij. Men kwam soms een zater
dag op en neer en oom Piet vroeg
dan hoe het op school ging. Weer
later hóórde je alleen hoe het met
hem en de anderen ging, want je
was al het huis uit en ontmoette
hen zelden meer.
Op de dag van zijn heengaan heb
ik hem ook herdacht. Ik zag hem
weer komen en hoorde hem weer
lachen. Toen ging ik rekenen. Zes
jaar was ik toen hij al kwam loge
ren en hij moet dus 61 min 26 is
35 jaar geweest zijn. 35 was hij
toen pas. Even oud als ik nu bijna
ben. Toen schrok ik even.
RALPH
TANTE NON's
Franco thuis in speciale verpakking.
Min. 500 gram f 20,
Min. 750 gram 25,
stort op giro 38 92 616
Mevr. F. Y. ROBERT-FLAMAND
Mozartlaan 629
5011 SP TILBURG, tel. 013-56 08 35
