Dit nummer van ons blad is een DUBBEL-NUMMER
15 Juli en 15 Augustus zijn ook DUBBEL-NUMMERS
zouden wij makkelijk zo'n 3000 abon
nees meer kunnen hebben, waar of
niet?
Niettemin hartelijk dank voor uw me
dewerking aan dit "gontjeng" onder
zoek, onze adverteerders kunnen in
ieder geval blij zijn. Dat Moesson ook
door niet-abonnees gelezen wordt,
blijkt wel uit de vele telefoontjes en
brieven die wij krijgen waarin van alles
en nog wat gevraagd wordt. Wij geven
service op allerlei gebied aan ieder
een, dat hoort bij ons werk. Alleen
vragen we ons wel af: mag daar geen
abonnement tegenover staan?
Nogmaals, denkt u niet dat ik hier een
zwanezang aan het instuderen ben.
We gaan de 31ste jaargang vol goede
moed en vertrouwen in, hopend dat
tegenslagen ons bespaard mogen blij
ven. Mocht u ons na dit nummer niet
meer terugzien: dank voor uw aan
wezigheid, we wensen u het beste.
En mocht u zich bedenken over het
abonnement, des te beter I
Voor u die met ons de nieuwe jaar
gang ingaat, blijf ons helpen dit blad
te maken wat het altijd getracht heeft
te zijn: een band tussen de Indische
mensen over de gehele wereld. Een
stukje grond waarop verleden, heden
en toekomst elkaar kunnen vinden in
vrede en begrip.
We poekoelen teroes I
LILIAN DUCELLE
MIJN KRUIS EN MELATIBLOEM
Ik heb je lief mijn kleine kruis
Al breng je soms ook zorgen
Je wijst me tóch de weg naar huis,
De weg naar een betere morgen.
Je wordt een lichtend sterrenbeeld
In sombere, donkere nachten
Wanneer mijn ziel de weg niet weet
En ik op jou moet wachten.
En als ik jou dan vinden mag,
Begint mijn hart te zingen
En stap ik naar de nieuwe dag,
Vol goede en mooie dingen.
Vertrouwde bloemen om mij heen,
Komen hun "hormat" brengen.
"Melatibloempje" is er een
Mijn Liefde kent geen grenzen.
Mijn "tempo dulu" in haar hart,
Vertelt van pijn en vreugde,
Van Jappenkamp en zielesmart
Van blijde vrijheidsleuzen.
Als Melati's geur mij weer bereikt
Is al 't leed vergeten
Mijn ziel is dan nog eens verrijkt
En blijd' herinneringen bleven.
Melatibloempje, kruis en ster
Mag ik mijn liefde schenken?
Want ach, al zijn jullie ook nóg zo ver
Ik blijf aan jullie denken.
Waar ik ook ga, waar ik ook kniel,
Om dankbaar te ontvangen
De gaven voor mijn dorstig' ziel
Vervulling van verlangen.
Naar groei, naar bloei, naar God's
groot plan
Naar Licht, naar Huis, naar Vrede...
Waar ik ALLEEN nooit komen kan
'k Neem jullie allen mede.
Henny Maurenbrecher-Fleischer
Nieuw Zeeland
Dat wil zeggen dat er op 1 1ULI en 1 AUGUSTUS GEEN Moesson
verschijnt. Wilt U zo vriendelijk zijn ons daarover niet te bellen
Vanaf 1 SEPTEMBER verschijnt Moesson weer om de twee weken.
AFSCHEID VAN EMILIE
1 Juli a.s. houdt ze er dan werkelijk
mee op, Emilie van Hout-lntveld. Eind
mei vierde ze haar 80ste verjaardag
800 km van huis met haar dierbare
kinderen, kleinkinderen, neven en
nichten. En een groot aantal Deense
vrienden want die 800 km verder
bracht Emilie en familie naar ergens
in Denemarken waar haar dochter en
Emilie zelf) al jaren een hechte vriend
schap onderhouden met enkele Deen
se families. Van de conversatie, be
halve die in het Engels werd gevoerd
heb ik geen syllabe verstaan maar
des te meer trof me die geweldige
hechte familie- en vriendenband.
Woorden zijn daarbij totaal overbodig
en als buitenstaandster van dit fees
telijk gebeuren (dat 4 dagen duurde!)
heb ik me ook niet als indringster
gevoeld.
Emilie, onze trouwe medewerkster
sinds 1973 (abonnementen afdeling)
komt eindelijk achter haar bureau van
daan. Dat deed ze vorig jaar eigenlijk
al (Ina Spruit nam toen haar plaats in)
maar toen schoof Emilie achter een
ander schrijftafel en stortte ze zich
op het archiveren van de 30 jaargan
gen Tong-Tong Moesson. Dat deed
ze tussen de bedrijven door al jaren
en dank zij dit lofwaardige initiatief is
het vrij makkelijk om een artikel in
een oud nummer op te sporen. Dage
lijks hebben we informatie nodig en
het "Emilie wil je voor me opzoe
ken..." In haar keurige, leesbare hand
schrift komt even later de informatie
op een blaadje op je bureau.
Zo is haar leven geweest: volle toe
wijding voor al het werk dat ze deed,
klaarstaand voor iedereen die ze kon
helpen, vriend en zelfs minder goede
vriend. Haar behoeften waren sober,
haar principes onwrikbaar als Gibral
tar, wanhopig maakte het je soms. Ze
was niet het type van boos-zijn, wel
van onwrikbaarheid. Ze heeft wat af
gereisd per trein (ze hield niet van
auto's), de naam "Oma Spoor" zou
den de Spoorwegen haar in goud mo
gen toekennen.
Op haar 80ste nog kerngezond al gaat
horen en zien niet met de rest van
haar gezondheid mee. Thuis in Heem
stede zal ze verder gaan met het
archiefwerk dat ze vastbesloten is af
te maken en eenmaal per week (of
wanneer ze daartoe de lust heeft)
komt ze nog achter haar bureau zitten.
Een echt afscheid is het dus niet, het
wordt wel een ogenblik van 13 jaar
terugkijken in dankbaarheid voor alles
wat Emilie van Hout voor ons gedaan
heeft, overgehad heeft, want ze deel
de moeilijke tijden met ons en gaf ons
troost en een goed voorbeeld met haar
niet aflatende opgewektheid en ver
trouwen.
Dank je Emilie namens alle Moesson-
ers.
LILIAN
3
