BOEKHANDEL/UITGEVERIJ
MOESSON
ZOJUIST VERSCHENEN:
de veelgevraagde herdrukken van
"De schoonste triomf van een Indo
detective" - door Ucee
Prijs f 19,50, porto f 3,—
"Om en bij de kleine Anglo" -
EIND OKTOBER VERSCHIJNT:
"Ambon, daar hebben wij gewoond -
PASARDAG IN BODJONG
10
■mm
De doorsnee tourist is gewoonlijk uit op iets
bijzonders, iets nieuws, verrassends, iets opwin
dends. Dit maakt deze reisimpressie van Ch. J.
juist zo anders. Er gebeurt niets wat hij al niet
gekend heeft vroeger. De wegen zijn iets drukker
geworden (iets stoffiger ook misschien) maar wat
er in het leventje van de kleine man gebeurt is niet
veranderd.
De herkenning van het gewone en daarvan te
genieten, is dat eigenlijk niet waarvoor we zo
graag naar Indonesië terug gaan? Zouden moeten
willen gaan om ons niet als tourist in eigen land te
voelen?
Als de truck was volgeladen dan ging die met een vaart de
helling free-wheelen, halverwege werd de motor pas
ingeschakeld.
Op zo n pasardag viert 'de horeca" hoogtij. De eetwarungs
werden druk bezocht en de saté lucht maakte mij hongerig.
Ik kon niet nalaten op een houten, gammel krukje plaats te
nemen naast enkele pasargangers en een portie saté
kambing en rijst te bestellen.
Het was mij wel opgevallen, dat Bojong groter en drukker
was geworden, de wegen goed berijdbaar, de winkels goed
voorzien en dat de mensen goed in de kleren zaten.
Het viel mij ook op dat het overal veilig was.
Ik heb in 1947 tot en met 1954 andere tijden gekend: o.a.
Bojong met zijn ruïnes en platgeschoten gebouwen, omdat
Bojong in de vuurlijn zat. In de Nederlandse tijd: de
gevechten tussen het Nederlandse leger en het Indone
sische en na de souvereiniteitsoverdracht tusen het Indon.
leger en dat van de Darul Islam.
Eén van de vrienden moest mij er aan herinneren dat wij
nog verder moesten en dat Guci onze eindbestemming
was; ik zou anders nog in Bojong zijn gebleven om van de
pasardrukte te genieten.
We reden via Tuwel - Bumijawa lieten wij links - naar Guci
met de warmwater bronnen om daar tot de avond te
blijven, waarna wij weer huiswaarts reden. Mijn vrouw en ik
hebben echt genoten!
CHARLES
Prins Mauritslaan 48 A
2582 LS Den Haag, telefoon 070 - 54 34 36
Njai Dasima" - door A. Th. Manusama.
Een van de bekendste zedenromans uit het oude
Batavia. Prijs f 1 3,50, porto f 3,-.
door Vilma. Jeugdherinneringen uit Djocja.
Prijs f 1 2,50, porto f 3,—
door Victor Gilberts.
Onvergetelijke jongensjaren op Ambon. Een
kostelijk Indisch boek! (368 pag.) Prijs f 35,-.
Tijdens ons vierde bezoek aan Indonesië zijn mijn vrouw en
ik voor een week ook in Tegal geweest; onze laatste
standplaats vóór onze repatriëring naar Nederland.
Ik was van 1947 tot november 1954 hoofd van het
belastingkantoor in Tegal en in deze functie en door mijn
vele dienstreizen wist ik hoe mooi het achterland was.
Voornamelijk het eerste jaar na de souvereiniteitsover
dracht, omdat ik op verzoek van de Regent van Tegal in zijn
ressort voorlichting moest geven m.b.t. de belastinghef
fing.
Wij logeerden bij een goede vriend, Dr. Widjanarko, een
vroegere huisarts. De andere vrienden hebben tijdens ons
verblijf o.a. een picnic georganiseerd naar de warme
bronnen van Guci (Goetji) aan de kali Gung, die haar
oorsprong vindt in de Gunung Slamet.
Met drie auto's reden wij in zuidelijke richting via Adiwer-
na-Banjaran-Slawi-Lebaksioe, daarna linksaf de niet ge
asfalteerde weg op richting Kalibakung.
Het viel mij op dat Banjaran groter en drukker is geworden
en Slawi stil en verlaten. In mijn tijd was het jwist andersom.
In Kalibakung werd er gestopt om de benen te strekken en
in een zwembad werd gezwommen; ook de meegebrachte
lekkernijen werden op verschillende tafels gelegd om te
worden genuttigd. Heerlijk!!
Na twee uren gerust te hebben, werd de reis voortgezet en
we begonnen met de klim in het heuvelachtig gebied. We
genoten van de autorit en van de heuvelachtige streek. De
provinciale weg was goed berijdbaar.
De volgende stop was Bojong (Bodjong) om wat inkopen te
doen, zoals saté kambing, ketjap brambang en arang
(houtskool) voor de bungalow in Guci. We troffen het wel,
want het was juist pasardag. De vanouds gezellige drukte
op zo n pasar. De tani s brachten de produkten naar de
pasar. Ik zag schoongemaakte sereh in bosjes gebonden,
gaplek (gedroogde singkong), singkong, rode lombok,
rawit, brambang merah en nog veel meer. De opkopers
stonden reeds met hun vaak ouderwetse weeginstrumen
ten op de tani s te wachten. Het tawarren kon dan
beginnen. De opgekochte produkten werden op kleine
trucks geladen; men nam het niet zo nauw met het
maximum laadvermogen. Men betaalde voor de rit naar
afstand en niet voor het gewicht. De veren van de truck
stonden bijna loodrecht van de last, doch dat hinderde
allemaal niets.
