DOMINEE'S KIPPI
WEGJAGEN
f 2995,-*
AURORA
IHTDLLLIKL TAAL
OMH It OAS
Dat gebeurde met veel enthousiasme, als we, de klein
kinderen, bij Opa en Oma op het grote hotelerf speelden in
Amoerang. Ik begreep eerst niet waarom wij de kippen van
deze buurman, onze dominee, naar zijn erf moesten
terugjagen, want de kippen van de andere buren mochten
wèl op het erf komen scharrelen. Opa's eigen kippen liepen
in een grote ren, omdat die te allen tijde klaar moesten
staan om geslacht teworden als er hotelgasten arriveerden:
B.B.-ambtenaren of handelsreizigers in hun hoge twee
wielige wagens, getrokken door een paard.
Buurman G.'s kippen kwamen meestal wat pikken in de
stallen op het achtererf, maar o wee als Opa het tevreden
ge-tok-tok bij het ijverig gescharrel hoorde of de gevederde
"invasie" merkte, dan riep hij de huisjongen, die dienst
deed als valies- of tasdrager bij de aankomst van de toeans
en ook serveerde bij lunch of diner.
"Oesir itoe ajang ajang, lekas!" riep Opa dan met een
stentorstem en als wij in de buurt waren, gingen we als een
troep wilden, al zwaaiend met stokken en stenen, joelend
achter de kippen aan tot de pagger, waar de kakelende
gevederde vluchtelingen als pijlen tussen de struiken door
schoten om aan de andere kant nog angstig of kwaad
kakelend te protesteren tegen het hun aangedane onrecht.
Meestal stonden de moerids (jonge mensen, die bij de
predikant in opleiding waren en daar ook woonden) op het
erf met verschrikte gezichten te kijken naar dit heidens
tafereel.
Ik had nog niet de leeftijd om me af te vragen wat die
moerids wel van dit gebrek aan dierenliefde dachten; wij
hadden gedaan wat Opa ons opdroeg en daarmee basta!
Ofschoonik rustte niet vóór ik - jaren later - Oma eens,
in een vertrouwelijk tête a tête, zo ver kreeg om mij te
vertellen, waarom Opa dominee s kippen altijd liet weg
jagen.
"Ach", zei Oma, vroeger gingen Opa en de dominee goed
met elkaar om, maar toen je oudste broer geboren werd en
de dominee gevraagd werd om hem te dopen, was diens
antwoord: "Nee, dat kan niet, want uw zoon is nog niet met
de moeder van dit kind getrouwd". "Dat antwoord heeft
Opa erg boos gemaakt, je moeder kreeg n.l. toen geen
toestemming van haar ouders, omdat zij in hun ogen nog te
jong was om te trouwen."
Die kippen-wegjagerij was dus een wraakactie! Als je mijn
kleinzoon niet wil dopen, dan mogen je kippen niet op mijn
erf! Of de dominee deze actie gemerkt heeft, weet ik niet.
Maar toen Ma de toestemming van haar ouders niet meer
nodig had, trouwde zij niet in Amoerang met Pa, maar in de
hoofdstad Menado, waar hun inmiddels uitgebreide kin
derschaar ook gedoopt werd; dit laatste zal Opa's buurman,
de dominee, wèl gemerkt hebben, want deze feestelijke
optocht naar Menado in een roda-veer (een grote houten
wagen op 4 wielen, getrokken door sa pi's), was het gesprek
van de dag in Amoerang.
Voor de arme kippen veranderde er niets; met onvermoeid
enthousiasme werden ze achter de veren gezeten, totdat de
dominee onze plaats verliet. A.W.L.
ren bij het M.O. Het ideaal gelegen
.trainingscentrum van Sitoe Perak en
het kamp-materiaal werden welwil
lend ter beschikking gesteld door den
Hoofdcommissaris van den Padvin-
dersbond.
Deze eerste proef mag alleszins als
geslaagd beschouwd worden en de
jongens hebben de vrij zware kamp
test glansrijk doorstaan. Er heerschte
een uitstekende geest en enthousiast
werkten allen samen aan hetzelfde
doel dat hen hier bijeengebracht had:
de paraatmaking van de Neder-
landsch-lndische jeugd.
(Uit: "d' Oriënt, 25 okt. 1941)
Naschrift:
Nu wij anno 1986 kunnen lezen over
de inspanningen om karakters te vor
men en leiderschap te kweken, kun
nen we glimlachen om die goed be
doelde en tijd gebonden maatregelen
om de jeugd van Indië spelenderwijs
voor te bereiden op een (toen) moge
lijke bezetting en op de tijd dat Indië
behoefte zou hebben aan nieuwe
krachten. De foto's zijn ook zo ont
wapenend, ar is deze term in dit kader
eigenlijk niet op zijn plaats.
Maar toch, de glimlach vergaat wan
neer we nu kunnen beseffen dat die
maatregelen - als ze al afdoende maat
regelen geweest zouden zijn - veel te
laat werden genomen en niets hebben
kunnen uithalen. Misschien ook wel
omdat dergelijke opvoedkundige
exercities juist voor deze jongens niet
nodig waren. Het is bekend, dat de
harde werkelijkheid van de kamptijd
veel Indische jongens heeft gevormd.
Achteraf bezien is dat logisch, want
karakter en leiderschap kunnen alleen
in de harde werkelijkheid worden ont
plooid.
R.B.
"EEN BLIJVENDE HERINNERING"
door R. W. Dumpel
Het tweede boekje in eigen beheer
uitgegeven door de auteur. 22 Ver
halen die het beeld vormen van een
samenleving gedeeld door volken
uit Oost en West.
Prijs f 7,50, porto 1 2,50
23 dagen Hawaii
incl. vliegreis Amsterdam-Honolulu v.v.
"lei" begroeting bij aankomst; transport
vliegveld-hotel v.v. incl. 1 st. bagage;
reistas; 21 nachten verblijf op basis logies in
hotel Continental Surf, Waikiki; diensten van
onze lokale vertegenwoordiging
'geldig tot 21/11/86
Aangesloten bij:
ST. GARANTIEFONDS
REISGELDEN
Clauskindereweg 28/29
1069 HN Amsterdam
Tel. 020 - 19 93 96
"Ach je moet niet zo. Gewoon ba-
wang, brambang, peper, pal la zout,
lombok, vlees tot fijn, sereh, laos,
djintin, géén trassi en op klein vuur.
Zoals jij doet niet lekker."
"Alhoewel niettegenstaande hij zei dat
het zo moest heb ik desalniettemin zo
gedaan nietwaar, want toen ik vroeger
bij die zaak werkte onder meneer Van
Eijk die me zo graag mocht, heb ik ook
altijd zo gedaan. Alzo niet. Daarom
beter zo".
"O makkelijk. Je komt vanuit Utrecht?
Nou, Laan van Meerdervoort ga je door.
Door tot je bij een stoplicht komt en dan
zie je aan je linkerhand een drogist.
Meestal staan daar veel brommers.
Maar dan ga je door en bij het volgende
stoplicht links, meteen rechts en dan
weer door. Al, dan derde straat links,
tweede straat rechts, met de bocht mee
en daar is het ongeveer."
"Gelachen dat we hebben, we konden
niet meer. We zaten daar aan een tafel
en moesten door al lachen, toen hij
binnenkwam. Chris begon toen heel
hard te lachen en wij ook natuurlijk. Hij
keek al vreemd en toen hij ging zitten
lag Chris letterlijk onder tafel en lachen.
Wij ook natuurlijk, gunst wat hebben
wij gelachen. We kwamen niet meer bij
gewoon. Hij stond toen op en is weg
gegaan. Gelachen dat we hebben. Zo
leuk. Gunst, wat heb ik gelachen.
R.B.
per pers.
11
