liD lllit'Li. ULLóJ LMfeLÜJ L.Ci
ItOltXKO M l\ l»»4
WEERZIEN MET BORNEO (KALIMANTAN) (Slot)
zTTVn
NET UITGEKOMEN:
Onze nieuwste folder met alle 1986 - 1987 reizen is nu gereed.
Verschillende reizen naar Indonesië, Singapore, Malaysia en
Thailand eventueel aangepast aan uw wensen en budget.
Met tot 20 lagere prijzen voor tourpaketten
en hotelovernachtingen.
uw specialist voor Indonesië, Singapore, Malaysia en Thailand.
Ons motto: Individueel maar verzorgd.
door C. T. Beunder
Zoals eerder vermeld, werd het verlangen om de plaatsen waar ik mijn jeugd
doorgebracht had - de Oostkust van Borneo - nog eens terug te zien steeds
groter. In 1984 werd de knoop doorgehakt en na een grondige voorbereiding,
inclusief de nodige injecties en pillen vertrok ik donderdagavond 1 3 september
met de M.A.S. (Malaysian Airline System) van Schiphol naar Kuala Lumpur, waar
we vrijdagavond arriveerden. Zondagmorgen kon ik doorvliegen via Sabah (Kota
Kinabalu, Sandakan en Lahad Datu) naar mijn uitgangspunt, de plaats Tawau.
Tawau ligt nog in Sabah aan de Oostkust en zou een steunpunt van smokkelaars
en zeepiraten zijn. De plaats zag er verwaarloosd en smerig uit. Het aanbevolen
hotel "Tawau Hotel was ook niet bepaald fris. Men kon er niet eten, dus in de
omgeving van het hotel gezocht naar een warong of restoran. Alleen een
Mohammedaans Restoran was open, zelfbediening. Ik mocht echter als niet-
Islamiet niet zelf opscheppen, maar het eten smaakte me uitstekend.
Uit ingewonnen informatie bleek dat
ik beter naarTarakan kon gaan vliegen
dan met de boot (te gevaarlijk). Maan
dagmorgen vroeg direkt naar het kan
toortje van de BOURAQ Indonesian
Airlines. Ik had geluk, want om 10 uur
vertrok een vliegtuig. Alles geregeld,
ticket ontvangen en bagage inge
leverd, vraagt de agent van de Bouraq
naar mijn visum. "Hoeft niet", zei ik,
"moet wel" zei hij. De Indonesische
Consul gebeld en ja hoor, als je van die
kant Indonesia binnen wil, moet je
een visum hebben. Hij beloofde snel te
helpen.
Gelukkig spreek ik mijn Bahasa Indo
nesia nog heel goed. Dat liep uit op
een heel gezellig gesprek met de
Consul zelf, die blij verrast was hier
eens een orang Belanda te ontmoeten.
Het vliegtuig wacht wel zei hij. Hij had
gelijk, om half elf kwam ik weer op het
vliegveldgeen vliegtuig! Het bleek
nog niet eens aangekomen te zijn,
want het was slecht weer. Om kwart
voor elf landde een tweemotorig
vlieguigje, merk onbekend. De veilig
heidscontrole op het vliegveld was
heel goed!
Uit mijn handbagage werd een zakmes
(mes was langer dan de wijsvinger van
de agent) en een schaar gehaald. Toen
ik samen met de piloot, een Ambon-
nees, naar het vliegtuig liep, gaf hij mij
het zakmes en de schaar terug. De
vlucht duurde een uur en ik zat direkt
achter de piloot en zijn helper. Achter
mij zat een Chinees echtpaar, meer
passagiers konden er niet in. De
cabine was smaller dan een auto. Laag
hangende bewolking met regen maakt
alles nogal somber. We vlogen vrij
laag en vlak voor Tarakan klaarde het
wat op. Ik zag Poeloe Bunju en het
eiland Tarakan duidelijk onder ons
liggen, evenals Poeloe Menoeloeh en
Lingkas. Maar het vroegere beeld van
vele boortorens verspreid in het bos,
ontbrak.
De landing werd perfekt uitgevoerd en
even later stond ik in het aankomst
gebouwtje en moest wachten op de
autoriteiten, die inmiddels naar huis
waren gegaan om te eten. Niemand
had een tourist verwacht. Ondanks
een uur wachten heb ik me niet ver
veeld, want toen men in de gaten
kreeg dat ik goed Bahasa sprak, werd
de kring van belangstellenden steeds
groter. Men moest natuurlijk weten
wat ik in hemelsnaam als tourist op
Tarakan kwam doen. Na een uuronge-
veer kwamen de migrasi-officieren
aan. Met de papieren was ik zo klaar,
maar ook hun moest ik het hoe en
waarom van mijn bezoek vertellen.Erg
gezellig. Een van hen was zo vrien
delijk mij naar het enige hotel
("Tarakan Plaza") te brengen (ca. 20
minuten rijden). Hij wilde er absoluut
niets voor hebben, maar voor de kin
deren accepteerde hij toch wel een
kleine bijdrage.
Het hotel - een olie hotel - was
uitstekend, maar duur. Er zaten vrij
veel buitenlanders voor de olie-maat
schappij Pertamina. Ik ben geen siësta
gaan houden, maar besteedde de rest
van de middag om met de mini-busjes
alle kanten op te rijden. Helaas, tot
mijn grote teleurstelling kon ik maar
weinig dingen herkennen. Iets van
Lingkas, de haven en de weg erheen;
de weg naar het centrale emplace
ment, naar de wijk Marconi. De wijk -
"Ladang" - waar wij vroeger gewoond
hadden was er niet meer. Daar was nu
een heel nieuwe kampong ontstaan.
Zelfs de heuvels waren volgebouwd.
Achteraf bekeken eigenlijk vrij logisch
dat ik weinig meer zou terugvinden.
Tijdens de Japanse inval werd alles
opgeblazen en vernield. Tijdens de
herovering in 1945 door de Amer
ikanen en Australiërs werd wat weer
opgebouwd was en wat er nog over
was opnieuw verwoest. Dus niets
meer over. Employés van de olie
maatschappij in het hotel vertelden
mij, dat ik hetzelfde in Balikpapan,
Sambodja en Sanga Sanga moest
verwachten. Op Tarakan was de olie
winning grotendeels verplaatst naar
Pulu Bunju en "Off Shore".
Derhalve besloot ik de volgende dag,
dinsdag 18 september het vliegtuig
naar Balikpapan te bespreken. Alleen
de Bouraq had voor woensdagmorgen
nog een plaats vrij, vertrek om 8 uur.
De rest van de dag nog rondgereden in
de hoop toch nog iets bekends te zien.
Helaas niets. Had wel een leuke ont-
i aam v/AM McconcQt/nriDT nfiA 9RR9 am nFW haai', - HOI I AND - TFI 070-63 39 23 - TELEX 32674 NIT-N
DEELNEMER
LAAN VAN MEEROERVOORT 326A - 2563 AM DEN HAAG - HOLLAND - TEL. 070-63 39 23 - TELEX 32674 NIT-NL. GARANTIEFONDS
REISGELDEN
16
