INDISCHE SAUCIJZEN
POIRRIÉ
Slagerij H. v. Olphen - hèt adres voor de enige echte
RODE RIJST
Wij leveren ook:
Babat - Paroe - Limpa - Oesoes - Oetak - Gezouten vlees - Tong - Gerookte tong -
Loempia- en pangsitvellen - Mager buikspek (Babi Pangan) - 1 e kwaliteit rund-, kalfs-
en varkensvlees en vleeswaren.
Woont U in Den Haag of direkte omgeving? Slagerij van Olphen
Wij bezorgen donderdags aan huis I Haverkamp 224
Mariahoeve Den Haag
OOK VOOR GROOTHANDEL tel. 070 - 85 2414
Ze was als een verwende vrouw, vol
grillen en luimen. De ene dag zonnig
vrolijk en gezellig. En als ze 'verkeerd''
wakker geworden was - noemde papa
het - was ze een furie die smeet met
alles wat ze in handen kreeg. En in al
die toestanden van onberekenbaarheid,
met draaikolken en gevaarlijke stro
mingen, de haaien en andere zee
monsters, was ze boeiend.
Ik hield papa's atelier een beetje op
orde en als ik de potten afstofte met
dooie slangen - grote en kleine -
schrok ik terug voor de kille ogen, de
blikken vol haat die ze me toewierpen
door de vloeistof heen, waarin ze
netjes rondgevlijd lagen.
De vlinders in een grote, glazen kast,
maakten me verdrietiger dan ik al was.
Ze waren prachtig, maar hadden alleen
geleefd om dood te gaan. Als poppen
verzameld om in een glazen bak te
metamorfoseren, een zachte dood te
sterven en op een plank vastgeprikt te
worden. Ik was ook zo n vastgeprikte
vlinder, met dat verschil dat ik leef
deDe mooiste werden in djeroek-
en zuurzak-bomen geboren. Grote
vlinders van blauw-zwart satijn met
groene vlekken of strepen. Ook de
rupsen waren beeldschoon, maar
scheidden een vies-ruikende stof af,
om vogels en andere vijanden af te
schrikken.
De pisang-vlinder was een parallello
gram van beige fluweel met bruine en
wijnrode ogen. En de kleine kedjereen
pretentieloos grijs driehoekje dat naar
binnen vloog en zich discreet terug
trok in een stil hoekje. Om geluk te
brengen, zei mama. "Stil laten zitten,
hij kondigt bezoek aan van goede
vrienden of ander prettig bericht over
de post.'' En dikwijls kwam het nog uit
ook
Ook papa's orchideeën waren mis
schien alle bewondering waard. Mij
zeiden ze niets, koel als zij waren,
afgemeten. Zo zelfingenomen en vol
komen niet geinteresseerd in ander
mans wel of wee. Uitgezonderd de
duifjes-orchidee, zoals we haar maar
noemden. Hartveroverend, zoals zij
haar dankbaarheid voor een enkele
regenbui toonde in de uitbundigheid
van haar bloei.
Of in de bomen, overal vandaan, grote
zwermen kleine witte vogeltjes zich
dicht naast elkaar hadden neergezet
op lange buigzame twijgen. En de
geuren die zij meebrachtenHya
cinthen met een vleugje bittere aman
delen.
Mama's voorkeur ging uit naar de
kruidentuin. Zij wist me veel te vertel
len over kruid en ON-kruid. Wees me
niet alleen op de eetbaarheid van
wilde planten, maar ook op hun ge
neeskrachtige waarden en de ma
gische eigenschappen die er door
Oosterse volken aan toegeschreven
werden. Knollen, wortelstokkken, gras
sen en zaden, bladeren en boombast.
Ze leerde me de samenstelling van
reinigingsdranken die ze, toen ze
allemaal nog thuis waren, eens in de
maand voor haar dochters brouwde.
Voor de pijn die er nog altijd was bij de
herinnering aan mijn gedwongen ver
trek wist ze geen tovermiddel. Mis
schien was er geen kruid tegen ge
wassen
"Zoek ze op, je vrienden, nodig ze hier
uit."
"Neen, dat doe ik niet. Zolang ze me
niet zien, hoef ik geen vragen te
beantwoorden. Waarom was je ineens
weg? Wat is er toch gebeurd? Wat zou
ik daar op moeten antwoorden? Ik
weet toch ook niet wat papa tegen de
A.R. heeft gezegd?"
Ik was niet boos meer, ik koesterde
geen wrok. Maar altijd nog schrijnen
de pijn van de vernedering. Ik miste
het gezelschap van jonge mensen, de
kameraadschappelijke omgang met
Jaap.
(wordt vervolgd)
In een reformwinkel stond ik achter
twee brunettes, die elk maar liefst 20
pakjes (a 250 gram) rode rijst kochten.
Omdat ik plots aan oom Koen dacht,
die zijn perkoetoet ook rode rijst te
eten gaf, vroeg ik belangstellend: "De
dames hebben zeker een grote volière
met een boel tropische tortelduifjes?"
Diep verontwaardigd keken ze me aan
en de dikste antwoordde: "Weet u dan
niet, dat rode rijst de meest gezonde
voeding is? En als man uit de tropen
(kijkend naar mijn klapperkop) moet u
dat toch weten?" Voordat ik iets kon
terugzeggen, zijn de rode rijstmaniak-
ken reeds de winkel uitgelopen.
Rode rijst de meest gezonde voeding?
Hoe bestaat het: was het KNILdan een
Armee met het meest gezonde solda-
tenvoer? Ik hoor die Hollandse Jannen
van de Koloniale Reserve in 1939 in
de chambrees van een kazerne ergens
op Java nog in koor hun klaaglied
zingen:
Heb je de hele dag gezweten,
krijg je rode rijst te vreten,
in de Oost is niets gedaan -
Oh kasian.
Niets te kasiannen dus.
NONO PONDER
"Ik doe niet meer mee. ik word te oud voor
dit soort geintjes."
11
