AURORA GROEPSREIZEN 1987
Verzorgde rondreizen incl. excursies en Nederlandse reisbegeleiding, accommodatie in uitstekende hotels
en lijndienstvluchten.
INDONESIË HA WAII
april 09 23 dgn NOORD WEST SUMATRA - 18 dgn WA1KIK1 met bezoek aan
JAVA - BALI f 3.950- LOS ANGELES f 3.950-
20 dgn WA1KIK1 met bezoek aan
mei 09 18 dgn JAVA - BALIf 3.650- LOS ANGELES en LAS VEGAS 4.285-
mei 23 18 dgn JAVA - BALI - Vertrekdata: apnl^A. mei^B, september 18
SINGAPOREf 3.575- \mEO- en
juli 29 29 dgn SINGAPORE - NOORD DIAPRESENTATIES
WEST SUMATRA - JAVA - BALI f 4.560- iedere 3e zaterdag van de
maand bij ons op kantoor f f»Uy\ i
september05 22 dgn JAVA - BALI - THAILAND f 3.895,- vanaf 11.00 tot 13.00 uur. /ll.j.lV
Laat u wel even weten dat u VvK/y/
MEER WETEN? REL 020 19 93 96 of schrijf naar komt?
AURORA TRAVEL SERVICE B.V. Clauskindereweg 28-29, 1069 HN AMSTERDAM
(Vervolg: "Dieren in ons leven")
dat je bij de tweede vluchtpoging (en
alle latere) de eer om het beest als
eerste te grijpen aan elkaar overlieten.
Beneden werd het beestje vertroeteld
en bekeken of het niet verwond was en
Mams verzorgde ons met jodium en
verband.
Neen, ik vond er geen barst aan, die
badjings, wat overbleef was tikkertje
spelen op het dak, als mijn ouders weg
waren. Daarbij kwam ik een keer in
aanraking met de elektrische draden,
die door de lucht in die tijd via een
soort kandelaar met witte knoppen het
huis werden binnengevoerd. We wis
ten dat het gevaarlijk was, maar je
besefte dat pas als je eraan bleef
kleven en je je met moeite kon los
trekken met verstijfde vingers en
brandwonden op de handpalmen. Eén
keer maar nóóit meer en ook nooit
verteld aan de ouwe lui, keek wel uit.
Met recht "badjingans" waren we toen.
Er was ruimte, dus kon Mams weer
dieren houden. Het Malthezer Leeuw
tjes tijdperk brak aan. Je weet wel, die
witte wolbalen op pootjes, met zwarte
neus en ogen achter het witte haar, dat
je ook "hond" moest noemen. Natuur
lijk weer raszuivere teef "JolIie von
huppelepup" werd door Mams gekocht
en de fokkerij begon. JolIie is tot de
Japanse bezetting bij ons gebleven,
aristocratische dame, verknocht aan
Mams, lief maar geen hond voor mij.
Van haar nakomelingen kan ik me er 2
goed herinneren omdat die bij ons zijn
gebleven. De ene heette Tante Katrien
(was nogal snibbig en deed ons aan
een tante denken) kwam als halfwas
een slang tegen, die haar beet en die
haar groei en bloei vertraagde, zodat
ze een zielepoot werd. Dat wist ze
prachtig uit te buiten op de juiste
momenten, door demonstratief te hin
ken met de "verstijfde" poot als ze wat
gedaan wilde krijgen. Ze was ver
knocht aan Pa en altijd bij hem (achter
zijn rug op een kussen in de stoel te
vinden), als hij patience speelde op
het platje voor het huis. Giftig werd ze
als je Pa naderde om hem te plagen.
De andere nakomeling was "Bengel",
een gaaf hondje dat Lex kreeg en dat
trouw bij haar bleef, ook later toen ze
werkte. Ze ging altijd mee in de auto,
sliep bij haar, kortom waar Lex was,
was Bengeltje. Toen Lex op 20-jarige
leeftijd bij een auto-ongeluk stierf,
was Bengel de enige die dat mee
maakte. Thuis stierf hij op haar hoofd
kussen aan heimwee, door zich dood
te hongeren. Malthezers zijn erg
trouw, waakzaam en schrander, dat
wisten de Grieken 2000 jaar geleden
al.
Hoewel we nu in een echt huis woon
den, sliepen wij (de jongens) nog
steeds in de bijgebouwen van de
fabriek. Trouwens, wij sliepen altijd zo
ver mogelijk van de ouderlijke slaap
kamer af en daar hadden mijn ouders
wel alle reden toe dacht ik. De meisjes
sliepen altijd veel dichter bij het
ouderlijk nest. Toch werd een groter
huis op nummer 63 gekocht en werd
de muur van 95 weer dichtgemetseld
en verkocht. En waar sliepen de
jongens? Juist, in de garage, waarvan
de deuren verbouwd werden, waar
door het op een klein paviljoentje leek.
Daar hadden we een echte tuin bij met
djamboebomen en waterput, je kent
dat wel. En hier kwam eindelijk de
aanzet tot mijn grootste vriend in mijn
leven. Mams kwam in de ban van de
Duitse herdershond en kocht de teef
"Beatrix de Belkofan" kort weg Bea,
een prachtig getekende herder, met
lichtbruine schouders en voorpoten,
een zwart zadel en weer bruine achter
poten, zwarte oren en een intelligente
kop, om zo tegen te praten. De films
van Rin Tin Tin verslond ik, voor en
achter het doek tussen de katjang
doppen. Ik "bollosde" ervoor uit mijn
kamer, als mijn ouders dachten dat ik
sliep. Zo n hond wilde ik hebben en
Bea was wel het goede ras, maar veel
te bruin. Ze hing aan Mams en mij
verdroeg ze wel, maar daar was alles
mee gezegd. Bea werd gedekt door de
kampioen van Java. Uit die eerste
worp koos ik mijn Aribert, de grootste
vriend uit mijn leven, maar daarover
een volgende keer.
DORUS
Ibu Supiah
Ja, ze zit er nog steeds met haar vele
straatzwervers, honden en katten. In
haar eentje, zonder subsidie, zonder
enige hulp van mensen die beloofden
comité's op te richten (schatrijke men
sen) om haar zorg voor de dieren te
verlichten. Om een begin te maken
met de dierenzorg en -bescherming,
waarin Indonesië nog geen sprake van
kan zijn. Omdat arme mensen voor
arme dieren gaan. Logisch. Toch blijft
ze doorgaan, omdat ze het niet kan
laten zich over lijdende dieren te ont
fermen. Zelfs zacht laten inslapen kost
geld, steriliseren kost geld, de meest
schamele hap eten kost geld. Ik zond
haar kortgeleden f 100,-, meer had ik
niet in het potje. Dat potje is weer
leeg. Er kwam een brief vol dankbaar
heid. Een druppel op een gloeiende
plaat, maar een druppel. Als u in
Indonesië bent, zoek haar even op
Jalan Gunung Sahari Raya 11Jakarta,
daar is het asyl. En als u niet gaat stort
wat in het potje van Ibu Supiah. Via
mij, via Moesson. Als ik f 100,- heb
stuur ik meteen weer een wissel.
L.D.
13
