iwMè^
BRIEVEN
OVER...
KRUIDEN VAN DE
BOVENSTE PLANK
«f A f A -V
MELISSE
MET POIRRIÉ
DE WINTER DOOR
HELEMAAL NIET
DE LEUKSTE THUIS
Melisse groeit in Zuid Europa overal in
het wild. Hier komt ze alleen gekweekt
voor. De smaak en geur doen denken
aan citroen, maar zijn weinig houd
baar. Gedroogd heeft men er dan ook
niet veel aan. Maar van vroeg in het
voorjaar tot de late herfst kunnen we
takjes en blaadjes blijven plukken, en
door onze gerechten doen. Door de
sla, in bonenschoteltjes. Bij het inleg
gen van paling en haring, sauzen bij
vlees en paddestoelen. De blaadjes
worden meegekookt bij de bereiding
van mei-bowl. Ook in Indische gerech
ten kunnen we melisse toevoegen in
de plaats van kemangi. In de oerap-
oerap, petjel santen en brengkesans.
Melisse, de naam zegt het al, (mei' is
honing) is een bijen-plant. Maar niet
alleen bijen houden van haar, want
"wie melisse om de hals draagt, zullen
alle dieren volgen
"Melisse werkt prikkelend op 't hart
en geeft daardoor lieflijke dromen. Het
zou ook een geweldig middel zijn
tegen hysterie, een kalmerende in
vloed hebben bij hartkloppingen en
alle pijnen veroorzaakt door nerveusi-
teit. Thee trekken van tien gram op een
liter water. In wijn gekookt en ge
durende enige dagen genomen, sterkt
het hart en hersenen en reinigt het de
borst." Zo staat het in de boeken. Al
metal een kruid, winterhard, waard om
een plekje voor in te ruimen in de tuin.
Houd haar wel in de gaten, ze is
ondeugend en in staat de hele tuin
voor zich alleen op te eisen. Dan gaat
het wel heerlijk ruiken om je heen.
Wat je noemt "sedep". Endan kunt
u natuurlijk altijd nog bijen houden
Van bijen gesproken:
Toen ik nog in Ossendrecht woonde
kreeg ik vaak een vriendin te logeren.
En als ze dan weer naar huis ging wilde
ze nog altijd even "de boer op" om
olèh-olèh mee te nemen voor al haar
buren en kennissen. Ja, dat hoort
eenmaal bij mensen
uit Indiëheerlijk
Hij I iet me altijd los in
"den hof", gaf me een
mand en een mes
pluk maar.
Als ik kwam afreke
nen, was ik een paar
gulden kwijt. (Weetje
nog Lil, waar we jaren
geleden jonge dja-
goeng plukten?
Ik kreeg altijd ook een
grote bos bloemen
mee. Je hebt gehuild
om de beeldige zomer-
asters die je vergat mee te nemen.)
Mijn vriendin werd door de kinderen
altijd vreselijk geplaagd omdat ze zo
"mata-krandjang" was, koopziek.
"Weet je dat je bij hem ook zuivere
bijenhoning kunt krijgen, tante Truus?"
"Heus? Achwat jammer nou dat ik
dat niet wist."
"Nou, ik wil wel voor je bestellen?"
"Nou, als je het doen wilt?"
"Natuurlijk. Maar je moet er wel op
wachten. Je komt op de lijst, want hij
heeft maar één bij
PLANTERSVROUW
ALS U DE TAAL SPREEKT
Toen wij een paar jaar geleden met
onze dochter, die toen 13 jaar was
voor het eerst in Indonesië, een "heim-
wee"-reis door Java maakten op eigen
gelegenheid en met het openbaarver-
voer, belandden wij een keer in een
warung in een kleine desa om de
inwendige mens te versterken.
Nou moet u weten dat thuis één van
onze kennissen bij het opstappen na
haar bezoek altijd zei: "Even kentjing-
kentjong vöör ik mijn jas aantrek,
hoor."
Toen wij in die warung nu op ons eten
wachtten, moest mijn dochter naar het
toilet, liep naar een vrouwtje dat
buiten de tuin aan het vegen was en
vroeg: "Dimana kentjing-kentjong?"
Opperste verbazing alom en een ver
ontwaardigde dochter, die niet begreep
dat zij niet begrepen werd
E. LONISSEN
EIGEN MOESSON
Daar was ze weer, mijn eigen Moes
son in de bus Als ik stukjes van Ralph
Boekholt lees schaam ik mij dat ik zo
lang een zwart-lezeres ben geweest,
maar de fout ligt ook bij de abonnees,
zij moeten zeggen: neem zelf maar
een abonnement.
Mw. J. ERENSTEIN-DE HAAN
STRAATNAMEN
Alle inzend(st)ers na het stukje van W.
Oltmans zijn het erover eens dat het
Pendrikan was en niet anders. Voor al
uw leuke reacties hartelijk dank. Van
de heer E. T. Schouten nog deze:
"In de oude benedenstad was een
straat met de merkwaardige naam
"Kortademstraat". Naar verluidt was
deze naam ontstaan in de tijd toen
daar ter plaatse terdood veroordeel
den werden opgehangen.
"Nog één keer en dan moet je zelf maar
kijken of jouw aansteker hier ligt."
Tot mijn spijt en ontsteltenis is mijn
praatje bij de mooie vruchtenvoorplaat
van de vorige Moesson door sommigen
(velen misschien) verkeerd gelezen en
uitgelegd. Men las over het eerste,
belangrijkste woord, het woord
"STELwaarmee ik begon, heen,
en toen werd het hele verhaal inder
daad een aaneenschakeling van ram
pen. Laat me u a.s. toerist, en alle
reisbureau s bij deze geruststellen:
Het eiland Samosir wordt niet door
Cristo ingepakt, De Kraton van Yogya
is niet afgebrand ook niet in Mini
Indonesia.
Pak Udjo en zijn orkest spelen nog
steeds angklung, de Borobudur is niet
ingestort, Pelabuan Ratu is voor ieder
een toegankelijk en Njai Loro Kidul
heeft in geen tijden iets van zich laten
horen.
De dierentuin in Surabaya is helemaal
in tact, alle dieren in de juiste hokken,
niets opgegeten. Bali is paradijselijk
als altijd. Alles danst, verkoopt, offert,
masseert, verbrandt lijken als vanouds
en de Kecak wordt als altijd perfect
uitgevoerd door keurige jongelui.
Maar het voornaamste is wél waar: de
vruchtentijd is er nu en alle vruchten
op de voorplaat smaken net zo lekker
als ze er uit zien.
Ma'af, sorry, excuus voor het grapje,
zal het nooit meer doen!
Lilian Ducelle
19
