Indië, Onderwijs en Een Gewone Jongen
We horen het van alle kanten en we weten het allemaal: het onderwijs op school
over Indië houdt niet veel in en als het wat inhoudt, dan is het niet zelden de
befaamde veroordeling van die kwalijke koloniale tijd, waarin de Indonesiër
werd onderdrukt en uitgebuit door de Hollanders. Bepaald bevorderlijk voor een
juist historisch besef en een goed begrip van bijvoorbeeld Indische Nederlanders
is dat natuurlijk niet, maar wat doe je eraan? Wanneer er goede leerboeken
zouden zijn, docenten die niet bij voorbaat veroordelen, verantwoorde lesstof en
tijd in het lesrooster, ja dan zou er bij de leerlingen van nu interesse gekweekt
kunnen worden voor de Nederlandse overzeese geschiedenis en in ieder geval
zouden ze een eerlijk stukje geschiedenis kunnen leren. Maar ja, dat alles is er
niet en wat doe je eraan? Ron van Rhee heeft een oplossing gevonden. Het enige
dat gedaan moet worden is zelf iets doen. Wat doet Ron van Rhee en wie is hij?
Ronald van Rhee, in 1 952 in Amsterdam
geboren, woont in IJmuiden, werkt in
ploegendienst bij Hoogovens, is ge
trouwd en heeft twee kinderen. Zijn
vader heeft na de oorlog bij de Tijger
brigade in Indië gediend en daarna
nog een paar jaar bij de Leger Film
Dienst. Hij trouwde met een Indisch
meisje uit Cheribon en Ronald is een
van hun zonen. Een gewone jongen
dus, recht toe recht aan. Maar ook
gewone jongens kunnen iets bijzon
ders hebben en Ron van Rhee heeft
dat: hij doet wat, in zijn eentje nog
wel.
"Is dat nou alles" kunnen we zeggen
en het antwoord is dan "ja dat is alles".
Want ga maar na hoeveel mensen nu
werkelijk zelf iets doen. Praten kun
nen we allemaal, kritiek hebben ook.
Vellen vol schrijven met allerlei ideeën
en suggesties is ook niet zo moeilijk,
maar wat doen is wat anders.
De hobbies van Ronald zijn jeugdwerk,
zaalvoetbal en zoveel mogelijk kennis
vergaren over Indië en Indonesië.
Waarom hij dat laatste wil, zegt hij zelf
het duidelijkst:
"Als ik mensen hoor zeggen, je lijkt
wel Indisch dan voel ik me trots.
Als ik mensen hoor praten over het
land Indonesië voel ik me trots.
Als ik mensen hoor zeggen dat Indisch
eten heerlijk is, voel ik me trots.
Als ik hoor zeggen dat Indonesië mooie
muziek, cultuur en kunst heeft, dan
voel ik me trots.
Zes jaar geleden begon Ron post
zegels uit Indonesië te verzamelen.
Daarmee was zijn interesse voor het
land definitief gewekt. Hij wilde weten,
moest dus lezen, ging naar de biblio
theek en kocht boeken. Hij bewaarde
knipsels, verzamelde muziek en aller
lei kunst- en gebruiksvoorwerpen. Nu
is IJmuiden geen centrum van allerlei
belangwekkende aktiviteiten en ook
niet van allerlei Indische happenings,
integendeel. Daarvoor moet hij af en
toe naar Den Haag of Amsterdam.
Maar als je eenmaal in IJmuiden
woont en je wilt je eigen interesse
delen en overbrengen, dan moetje zelf
wat doen. Nu heeft Ron twee kinderen
die op de basisschool zitten en omdat
hij ze daar heeft zitten, wil hij ook
meewerken en meedenken met de
school, dus werd hij lid van de ouder
raad. Vanuit die positie heeft hij inder
tijd het voorstel gedaan om op school
iets te gaan doen aan Indonesië.
Om kort te gaan: zijn idee resulteerde
in een jaarlijks terugkerend Indonesië-
project voor de hoogste klassen, tegen
woordig groepen geheten. Daarvoor
stelt Ron een expositie samen aan de
hand van boeken, knipsels, films, voor
werpen enz. die hij zelf heeft verzameld.
Met de leerlingen bouwt hij bijvoor
beeld miniatuur batak-huizen en voor
de presentatie van de Indonesië-avond
voor de ouders gaat hij de keuken in
om spekkoek te maken, lemper en
pasteitjes. Iemand wordt uitgenodigd
om iets te vertellen over Indië en
Indische Nederlanders en nauwe con
tacten worden onderhouden met finan
ciële adoptiekinderen. Ronald zelf
daarover:
"Ik probeer om Indonesië op een posi
tieve wijze op school te introduceren
als lesprogramma om te vertellen en
te laten zien waarom Indonesië zo
belangrijk is geweest voor Nederland
en om te tonen hoe het leven en
werken daar was. Door de leerkrach
ten en leerlingen wordt dit projekt erg
positief benaderd. De kinderen vinden
het erg leuk ook zelf aan het projekt te
kunnen werken en een Indische avond
voor hun ouders te organiseren.
Ik probeer er voor mezelf altijd achter
te komen wat nu Indisch is en waarom.
Een echt antwoord op die vraag vinden
de mensen prettiger dan alleen maar
een: "dat is normaal, dat is Indisch
Niemand laat zich graag wat wijs
maken.
Ronald van Rhee
Ronald heeft een wens: om ooit van
zijn hobby zijn werk te maken. Om
bijvoorbeeld op scholen Indonesië-
projekten op te zetten. Of dat ooit
werkelijkheid zal worden, is maar de
vraag, maar wat wel al zeker is, is dat
Ron in zijn eigen omgeving met zijn
eigen middelen met heel veel liefde en
plezier in zijn eigen tijd werk verzet dat
in de toekomst ongetwijfeld nog zijn
vruchten zal afwerpen. Twee vruchten
heeft hij al mogen zien: twee leerlin
gen die naar aanleiding van het projekt
hun ouders wisten over te halen met
vakantie naar Indonesië te gaan. En al
zou hij geen full-timer kunnen worden,
dan nog blijft hij graag bereid om een
ieder, die iets dergelijks wil doen in
zijn of haaromgeving, te vertellen over
zijn ervaringen en om hen desgewenst
te helpen. Want van een ding is Ron
overtuigd geraakt: als je wilt dat er op
scholen iets positiefs aan Indië en
Indonesië wordt gedaan, dan moet je
dat zelf doen.
Goede jongen die Ron van Rhee.
Moesten er meer van zijn.
R.B.
Wie met Ronald van Rhee contact wil
opnemen, kan dit doen via redactie
Moesson.
RETOUR BANGKOK VOOR SLECHTS f 1.550.
RETOUR JAKARTA 1.795,
31-daagse verzorgde reis JAVA en BALI v.a. f 3.670,
RETOUR BALI v.a.
RETOUR AUSTRALIË
(ANVR)
GARANTIEFONDS
REISGELDEN
f 2.085 -
f 2.600 -
Rokin 52 - AMSTERDAM - Tel. 020 - 24 25 38
Laan van Meerdervoort 291 - DEN HAAG
Tel 070 - 63 83 67
Singel 486 - 1017 AW AMSTERDAM
Tel 020 - 23 74 84
4
