GELD STINKT NIET
DE WARE AARD
Een paar tientjes of een nuttig gebruik
ER ZIJN NOG
Nabrink en Bestebreurtje zijn begrip
pen voor degenen die geïnteresseerd
zijn in boeken over Indië. Onlangs zijn
deze twee antiquaren opgevallen door
enkele uitspraken die zij in de krant
hebben gedaan.
"Indische boeken nieuwe rage" zei G.
J. Bestebreurtje in De Telegraaf van 20
februari jl. aan de vooravond van de
antiquarenbeurs.
De Volkskrant van 28 februari jl.
schreef onder meer: "De groeiende
belangstelling voor het koloniale ver
leden, de publikatie van allerlei studies
verklaart Nabrink met: "De schaamte
is minder. Dat doe je toch ook in je
eigen leven als het om een rot ver
leden gaat. Want het was toch een rot
verleden?"
De opmerking van Bestebreurtje was
doorzichtig maar onschuldig, enkel
ingegeven door commerciële motieven.
Op de befaamde Zwarte Markt in
Komt de jaarlijkse antiquarenbeurs in
zicht, de boekhandelaren treden aan
om in krant- en tijdschriftartikelen hun
belangrijkheid, inzichten en deskun
digheid naar voren te brengen.
Dit jaar vielen de heren Nabrink en
Bestebreurtje op door hun bovenge
noemde uitspraken. Beiden zijn naar
eigen zeggen deskundig en specialist
op het gebied van boeken uit en over
het voorm. Ned.-Indië.
De keuze van de naslagwerken Bastin-
Brommer en P. A. Tiele, steeds door
Bestebreurtje geraadpleegd wijst daar
echter bepaald niet op, immers wij
missen de belangrijke bibliografie
"Catalogus v.h. Kon. Inst. voor Taai-
Land- en Volkenkunde".
Bestebreurtje beschrijft de catalogus
van Museum Nusantara "Met andere
ogen" als een zeer specialistische
uitgave, terwijl ik van mening ben dat
de bijdragen van het Kon. Inst. voor
Taal-, Land- en Volkenkunde maat
gevend zijn. Stelt Bestebreurtje als
deskundige wat teleur, als handelaar
weet hij zijn weetje, hij vraagt voor zijn
Indische boeken zeer hoge, en steeds
weer hogere prijzen, onder het mom
dat de vraag groot is en het materiaal
Beverwijk bijvoorbeeld had dit gezeg
de tot gevolg dat de prijzen voor
Indische boeken met tientjes de lucht
ingingen. Veel kwalijker echter was de
uitspraak van Nabrink. Niet zozeer
omdat hij het heeft over "dat rot
verleden" - er lopen er meer rond met
dat waanidee - maar omdat die man
wel vette winsten wil maken met
verkoop van boeken over "dat rot
verleden". Of het een of het ander zou
je menen, maar niet voor Nabrink. Nu
kunnen de boeken er niets aan doen
dat ze bij Nabrink op de planken staan,
maar het is een prettig idee dat er nog
meer antiquariaten zijn waar je terecht
kunt. a
Redactie
Ik haat boeken: ze leren ons enkel
over dingen te praten waarvan we
niets afweten.
Jean-Jacques Rousseau
schaars. Dat is beslist niet waar, met
enkele schommelingen is en blijft de
vraag en belangstelling constant.
Veilingen en boekhandelaren, hun
catalogi bewijzen het, zien het
Indische boek steeds meer als een
beleggings-object, krachtig gesteund
door heel kleine antiquariaten gerund
als neven-verdiensten, die hun bezit
door de opschroeving van de prijzen
steeds meer waard zien worden. Een
soort oudedags-voorziening. Dat men
25 jaar geleden Indische boeken aan
de straatstenen niet kwijt kon, is een
marktkoopmans-verhaal. Deze Indische
boeken zijn altijd verzameld, uit weten
schappelijk oogpunt, herinnering of
omdat zij vaak een band waren met het
verloren gegane vaderland. Nimmer
was het een rage.
Nee, mijn grote collectie Indische
boeken straalt geen rot verleden uit,
maar duidelijk "daar werd wat
groots verricht". Zeker, er zijn exces
sen geweest, diep te betreuren, maar
men moet toch tegen de achtergrond
van die tijd er een oordeel over uit
spreken.
Mw. ELDERHORST DE SISO
Antiquaar te Den Haag
Voor de grote man van de Volkskrant
Jan Blokker heeft Moesson weer eens
als steen des aanstoots gefungeerd.
Blokker heeft zich daarbij gelukkig niet
bezeerd maar hij "raakte vertederd".
Het ging dit maal om het nummer van
15 februari jl., waarin op bladzij 3 een
kadertje stond over het uitgestelde
artikel van Rob Nieuwenhuis over
Multatuli en de mythe van Lebak. In de
Volkskrant van 28 februari jl. schreef
Jan Blokker na het kadertje geciteerd
te hebben onder meer: "Het taaltje
van het onafhankelijk Indisch tijd
schrift - die uitstervende schoolkrant
van de laatste Katjangs - ik raak er
altijd weer door vertederd."
Verderop schrijft hij: "Het blad Moes
son is opgericht in 1956, toen Neder
landers al zeven jaar geen bestuurlijke
verantwoordelijkheid meer droegen
voor wat in de redactionele beginsel
verklaring nostalgisch "de tropen-
gordel" is blijven heten. Daarin
schuilt me, de tragiek en de aanmati
ging in die spijtoptantenkring
De koperen ploert wordt al eenen
dertig jaar bewaard in een Haags
vriesvak, en ik weet 't niet, maar ik
vrees dat nog menigeen de illusie
koestert dat hij op een dag, ontdooid,
weer de warmte kan schenken van
een achtermiddag op de koloniale
veranda".
Redactie Moesson heeft naar aanlei
ding van dit artikel uiteraard een open
brief gestuurd aan de Volkskrant, die
verkort werd opgenomen en geïllustreerd
met - hoe origineel - een foto van
etende Indische dames, maar hier
willen we ons beperken tot de con
statering dat Blokker met zijn goed
kope (en daardoor kunnen ze niet
echt beledigend zijn) opmerkingen op
het niveau van Veronica en Vara's
Nachtshow zich alsnog heeft begeven
op een gebied waar hij een totale
buitenstaander is en wil blijven. Die
positie heeft hij in een eerder artikel
("De ondeelbare herinnering") zelf
haarfijn aangegeven. Dat hij het toch
niet heeft kunnen nalaten om op zijn
manier een paar duizend Moesson
lezers belachelijk te maken, getuigt
eens te meer van de hypocrise van
menig Nederlander die dagelijks tra
nen plengt om allerlei onrecht, verdruk
ten en minderheden overal ter wereld
en daarbij in eigen land een compen
satie zoekt om tegen aan te schop
pen. De ware aard verloochent zich
namelijk niet.
Redactie
Voor uw Indische boeken bestaat in uw direkte omgeving misschien
geen belangstelling. U staat dan voor de keus: verkopen voor een paar
tientjes aan een particulier of antiquariaat of schenken, maar aan wie?
Het I.W.I. is een Indisch documentatiecentrum, dat boeken, foto's,
films, muziek enz. verzamelt en ordent,
opdat onze geschiedenis bewaard blijft voor
ons nageslacht en voor een ieder die wil
weten hoe het leven en werken in Indië was.
INDISCH WETENSCHAPPELIJK INSTITUUT
Prins Mauritslaan 36, 2582 LS Den Haag,
tel. 070- 54 55 01
zoveel mensen die maar een
klein duwtje nodig hebben om
ook abonnee van Moesson te
worden.
U KENT ER VAST WEL EEN
iiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiijiimimiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiimiwiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiimiiimimiiiiiiinuiiiiiiiiiiiiiim
EEN ROT VERLEDEN IN DE KAST
INDISCHE BOEKEN NIEUWE RAGE
4
