moessQn
KINDERLIJK GELOOF
VERZAMELBANDEN
DE JAPANSE WEGWIJZER
INDISCHE SPEKKOEKEN
9
(Vervolg: "De swingende tafels en
geruchten")
halen in Krebet? Ja graag, maar dat is
er niet meer van gekomen. De lampen
werden verstopt bij Herman boven het
plafond. Wat nu? Helemaal niets, want
met lampen alleen heb je nog geen
radio laat staan een zender. Dus de
lampen bleven waar ze waren en bij
elk bericht over een huiszoeking werd
er een deel begraven. Het begraven
was nog lastiger dan het fietsen naar
Krebet en na het zoveelste bericht
over huiszoeking werden ook de laat
ste lampoes begraven. Maar wij ble
ven optimistisch want de Yanks waren
er zo en bleven feesten en dansen en
met ons vele tafelpoten. De "swinging
tables" van Malang hebben toch de
moed erin gehouden, maar het werd
toch augustus 1 945 voor wij een glimp
zagen van de vrijheid, niet voor lang
wantvelen kwamen weerin kampen te
terecht. Toen heette het Bersiap.
(Illustraties: Poirrié)
om zelf uw jaargangen Moesson
snel, praktisch en goedkoop in
te binden. Een simpel systeem
met schuifpinnen, die het inzet
ten en uithalen van bladen mo
gelijk maken.
De banden zijn voorzien van
Moesson-opdruk.
Prijs f 18,50, porto f 4,50
TOKO MOESSON
Prins Mauritslaan 48A,
2582 LS DEN HAAG
Tel. 070 - 54 34 66
Postgiro 6685
In de oorlog, toen de mannen van de
Nederlandse gezinnen werden geïnter
neerd, moest ik aan de kost zien te
komen met handel of zo en was het
vooral voor vrouwen met kinderen
heel moeilijk om 't hoofd boven water
te houden.
Ik werd, doordat ik in Suriname ben
geboren, door de Japanse ondervrager
tijdens een algemene oproep, be
schouwd als Latijns-Amerikaanse dus
als buitenlandse en bleef zodoende uit
het vrouwenkamp. Het gevolg was
echter, dat ik voor mij en mijn drie
kinderen de kost moest trachten te
verdienen.
Dit deed ik door allerlei dingen te
kopen en te verkopen. Zo kwam ik
door dat handelen in contact met een
kennis, die ettelijke keren tegen mij
zei: "Wat is dat schilderij toch mooi,
dat in jouw slaapkamer hangt. Als je
om geld verlegen zit, wil ik 't wel van je
kopen". Het betreffende schilderij was
een afbeelding van Jezus in Gethse-
mané. Omdat deze kennis mij vaak
financieel had geholpen, besloot ik op
een zekere dag om haar het schilderij
maar cadeau te geven.
Mijn dochtertje van 6 jaar, dat steeds
van alles uit huis zag verdwijnen,
aangezien ik natuurlijk ook dikwijls
een eigen meubelstuk of andere din
gen verkocht, vond 't heel normaal
toen ook het schilderij op gegeven
moment verdwenen was.
Echter op een avond, toen ik haar naar
bed bracht en nog even bij haar bleef
zitten praten, zei ze opeens: "Mama,
wanneer komt pappie toch weer
thuis?" en ik toen zei: "0, dat weet ik
niet lieverd, vraag dat maar aan Onze
Lieve Heer", sprong ze overeind en
snikte:"Ach wat! Je hebt Onze Lieve
Heer verkocht."
Ik begreep er eerst niets van, het drong
niet zo gauw tot mij door, en nadat ze
een beetje bedaard was, vroeg ik haar
wat of ze bedoelde. Wijzend op de
plek waar het bewuste schilderij had
gehangen, zei ze toen: "Daar was Hij.
Hoe kan ik hem nu vragen wanneer
pappie thuiskomt, als je Hem al ver
kocht hebt."
Toen ik dit later aan mijn kennis
vertelde, die het schilderstuk van mij
gekregen had, zei deze heel spontaan
tegen mijn dochtertje: "Ik breng Onze
Lieve Heer weer bij je terug hoor."
Zo ziet men, dat er in een kinder
hoofdje vaak meer omgaat, dan wij
volwassenen vermoeden.
E. ISRAEL-DA COSTA
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
In 1940 werkte ik als Mantri-Kaboe-
paten op het regentskantoor te Blora
in de toenmalige residentie Japara-
Rembang en was daar o.a. belast met
desa-aangelegenheden. In die tijd had
het regentschap Blora in de droge tijd
nogal vaak te kampen met drinkwater
gebrek, vooral in de desa's. Het be
stuur had daarom verordineerd dat
iedere desa zich een artesische put
moest aanschaffen (in de volksmond
"soemoer boer" of boorput genoemd)
de kosten daarvan moesten worden
gedragen door de kas van de betrok
ken desa.
Nu had men in het stadje Blora sinds
jaar en dag een Japanner wonen die
artesische putten kon boren en de
benodigde pijpen kon fitten. Ik zie
hem nog voor me: pezig en tanig, een
goede vijftiger en een groot liefhebber
van biiru (bier). Wat kon die man
drinken!
Deze man nu, die luisterde naai] de
naam H. had aan bijna elke desa in het
regentschap een boorput geleverd en
wel tegen een zeer schappelijke prijs.
Omdat het praktischer was en gemak
kelijker voor de aanvoer van de pijp
leidingen en ander materiaal, werden
de hydranten, elk voorzien van een
tapkraan, geplaatst aan de kant van de
verkeerswegen Blora - Rembang, Blora
- Tjepoe, Blora - Poerwodadi en Blora -
Ngawi. ledereen was in zijn nopjes en
op elk uur van de dag kon de desa
bevolking water halen van de boorput.
Tot op die zondag, 1 maart 1942,
vrachtauto's kwamen aanrollen, be
laden met Japanse soldaten en oor-
logsmaterieel. De troepen waren ge
land ergens aan de noordkust bij
Rembang en voerden een doorstoot
uit naar het binnenland, doelbewust
en weloverwogen. Hoe ze zo goed de
weg wisten?
Dit vertelde later de slimme vos H. die
als Tai-i (kapitein) met de troepen was
meegekomen. De Japanse militaire
colonnes hadden de hydranten maar
te volgen,waarvan de kranen steeds
in een bepaalde richting wezen! De
leden van het vernielingskorps van het
Knil hadden wel alle wegwijzers ver
wijderd, maar blijkbaar de hydranten
over het hoofd gezien. En hierop had
kapitein H. gespeculeerd en met het
verwachte resultaat. Zo had hij dus,
vermomd als puttenboorder jarenlang
geholpen de Japanse inval voor te
bereiden, pal onder de neus van de
betrokken militaire en civiele autoritei-
ten- R. M. WOEKIRNO W.K.
TANTE NON's
Franko thuis in speciale verpakking.
Min. 500 gram f 20,-
Min. 750 gram f 25.-
stort op giro 38 92 616
Mevr. F. Y. ROBERT-FLAMAND
Mozartlaan 629
5011 SP TILBURG, tel 013 -56 08 35
