1
w I |§J
Ibu Supiah en haar dieren
M«.a
ge-
"Toen ik vorig jaar Indonesia bezocht zijn wij naar Jayasan Pengaom Binatang geweest en hebben daar zelf kunnen
zien en meemaken hoe Ibu Supiah, alle verstoten dieren, dus niet alleen honden en katten, ook apen opnam en
verzorgde. Ik hou zelf heel veel van dieren en mijn hart brak, het was vreselijk wat we daar zagen. Honden te zwak om te
staan, vol zweren en wonden, aangereden, gemarteld, half doodgehongerd. Al haar geld ging op aan eten voor haar
beesten en ze krijgt helemaal geen subsidie. Ze is een lieve bescheiden vrouw en ik hoop dat men haar wil helpen om
het vreselijke dierenleed te verzachten. Ik stuur u hierbij, via mijn bank A.N.B. f 100,--." - Mevr. F. van Rijn-Riem Vis.
Geen betere illustratie van de brief van mevr. Van Rijn dan
de foto's die ze vorig jaar van het asiel maakte. Het was
regentijd en (net zoals vele buurten in Jakarta) stond ook
Gunung Sahari 11 onder water. Voor de dieren amper een
droog plekje te vinden. Nu is regen in Indonesië niet zo'n
ramp, alles droogt snel weer op en het water is niet koud.
Maar toch, een redelijk plaatsje om te liggen zou er toch
moeten zijn. De schim op de voorgrond op de foto links
boven is een hond die op sterven na dood binnen werd
gebracht. Op de onderste foto (Ibu Supiah stuurde me
zojuist een hele serie) ziet u (ook links vooraan) dezelfde
hond na een paar maanden geregelde voeding!
Dat kon en dat kan lieve mensen, dankzij uw spontane
giften na dat eerste berichtje in Moesson. Weet u dat er 11
x f 100,-- binnenkwam, en verder giften van 50, 25, 10
gulden. Totaal kwam in 3 maanden tijd plm. f 2.000,--
voor Ibu's dierenasiel binnen! Ongelooflijk toch? Kunt u
zich haar dankbaarheid voorstellen? Haar laatste brief,
antwoord op de mijne waarin ik haar meldde dat er een flink
bedrag op de Bank was gestort luidde: "Wilt u de lezers van
uw blad mijn grote dankbaarheid overbrengen voor hun
gift? Mijn dieren hebben voorlopig iedere dag te eten, ik
heb daar geen zorg meer over. Ik ben zo blij en dankbaar!"
Die f 2.000,-- is natuurlijk een aardig bedrag, maar eens is
het geld op. Ik zal Ibu Supiah aanraden een bankrekening te
openen,waarop wij onze bijdragen kunnen storten. Nog
maals dat hoeven geen honderdjes te zijn, kleine giften
maken ook een grote pot, kijkt u maar naar onze Bruine Bus
en Poekoel Teroes Pot.
Waarom al dat gedoe met die dieren? Een lijdensweg
zonder eind, niemand weet waartoe die leidt. Ibu Supiah
ook niet. Maar ze is nu eenmaal begaan met het lot van
zwervers, van levende wezens die of doodgeknuppeld of
gemarteld worden. Het is een probleem dat de Overheid
zou moeten oplossen. Ibu Supiah zou haar kansloze dieren
moeten kunnen laten inslapen, ALLE honden en katten in
haar asiel zouden moeten worden gesteriliseerd. Wie een
dier bij haar komt halen (er zijn nog wel eens liefhebbers)
die moet over een paar maanden niet bij Ibu Supiah
aankomen met een nest hondjes of katjes.
Het afmaken van dieren geschiedt in Indonesië in het
gunstigste geval door afschieten, goedkoper is dood
knuppelen. Men bedenke wel dat over de gehele wereld
een dier maar een dier is, met soms kans op een waardig
bestaan. Daar werken verenigingen, instellingen, milieu
dierenbeschermers uit alle macht aan. En Ibu Supiah. In
haar dooie eentje, zonder er bij te denken, wat is het nut,
wat bereik ik ermee? Doen, watje hand vindt om te doen, en
als die hand van ons die ene verdwaalde gulden of riks vindt
in een jaszak en die aan Ibu Supiah wil geven, dan hebben
zoveel honden en katten een dag langer te leven. Mis
schien, misschien kan er nog eens een reeële oplossing
komen voor sterilisatie en het laten inslapen dat volgens
zeggen erg veel geld kost in Indonesië.
Wie naar Indonesië gaat, misschien een beetje tijd over
heeft en bovendien iets van dierengeneeskunde afweet,
ach keert u aan op Gunung Sahari 11een goed advies zal
Ibu Supiah beslist opvolgen. |_.D.
Eten, eten, eten, daar draait het in het asiel van Ibu Supiah in de eerste plaats om. En daar heeft ze met uw geld voorlopig geen zorgen
om te hebben.
21
