DE LEUKSTE VAN DE ALLEMAALSTE
HOUTRUST - DEN HAAG
BABES
Tjih Affijn
Als kind (1920-1930)
KÈNÈS
5
Aan het straatje gelegen achter de
percelen Museum en Chinese Consu
laat in het voormalige Batavia, heb ik
toch wel prettige herinneringen over
gehouden.
Toen het personeel van de Kempeitai
uit de woningen aldaar was wegge
trokken, werden die onmiddellijk
bewoond door gezinnen uit de on
veilige zóne. In de sfeer van lots
verbondenheid met mijn buren, heb ik
mijn tederste herinneringen aan
Babes, mijn buurmeisje. Nog niet
bewust van de ophanden zijnde in
grijpende veranderingen in ons leven,
genoot Babes volop van haar prille
jeugd van nauwelijks vijf jaren.
Iedere ochtend, de tijd dat de ouderen
naar hun werk gingen, zat Babes aan
de voorzijde van haar woning bij de
trap met een grote mok voor zich,
vermoedelijk aan de koffie.
Aangezien zij tegen die tijd nog niet
helemaal bekomen was van de slaap,
bleek zij uiterst explosief. En als ik dan
op weg naar mijn werk even voor haar
huis bleef staan om quasi belang
stellend naar haar te kijken, was je ook
meteen op voet van oorlog met Babes.
Met het gitzwarte haar vallend als
pony over het voorhoofd, blikkerden
Zo ongeveer om de twee weken kwam
bij ons een Arabische marskramer met
zijn koelie, die de grote blikken trom
mel droeg. De trommel, bestaande uit
in vakjes verdeelde laden, een stuk of
5 meen ik mij te herinneren, die uit-
haalbaar waren middels handvaten
links en rechts van elke lade. Zijn
naam Tjih Affijn, dankte hij aan het feit
dat bij ieder artikel dat hij maatje
aanprees zei "eigenlijk kos tien sen,
maar affijn als voor ie mag wel 7 sen".
Hij kon de B en de P niet uitspreken en
als we lantjang waren zei hij altijd;
Non (of Njo) diah folef fegang nanti fijn
in de vinger, itoe mes terlaloe gevar-
lijk!"
Mijn zusje was als de dood voor hem,
want als ze erg stout was zei maatje
altijd "Pas op hoor, ik verkoop jou aan
Tjih Affijn". Ze verstopte zich altijd als
Babes en haar buurjongetje Edwin.
de grote ogen je wantrouwend aan.
Dat toen prikkelde mij tot het ge
veinsde; "Goede morgen, Babes."
De lippen samen geperst, leken de
ogen vonken te schieten.
"Heb je goed geslapen?" vervolgde ik
quasi vriendelijk informerend. Zoals
Babes daar zat begonnen haar voetjes
hij ons erf op kwam.
Hij verkocht van alles, naalden, spel
den, scheermesjes, pennen, potloden.
In de onderste la had hij de mooiste
kantjes van valencienne tot gewone
voor de kussen- en goelingslopen en
ook entre deux voor onze hemdjes en
om de jurken te versieren.
Mijn moeder kocht altijd wel wat en
Tjih en de koelie kregen van de kokkie
koppie toebroek en getoek of een
andere lekkernij. Volgens mij weet
iedere Semaranger wel wie Tjih Affijn
is.
iets denkbeeldigs van zich afte schop
pen. Onmiddellijk daarop volgde een
gegil om bijstand. Ik haastte mij dan
om weg te komen met het "genoege-
lijke" gevoel andermaal succes te
hebben.
Met Pasen dacht ik aan Babes en
kocht wat chocolade eitjes gewikkeld
in gekleurd zilverpapier. Toen ik langs
komend haar thuis zag zitten, liep ik
het erf op.
"Wat kom jij hier doen!"richtte zij zich
tot haar kwelgeest.
"Ik ga hier bij jou op het erf paaseieren
zoeken," antwoordde ik.
"Wat!" stoof zij op, "dat doe je maar
op je eigen erf!" Intussen schoof ik wat
cannabladeren opzij "op zoek" naar
paaseieren. "Ha!" riep ik triomfantelijk,
een paasei tussen duim en wijsvinger
omhoog houdend. "Zie je nou wel?"
Babes werd hels van woede en on
macht. Zenuwachtig liep zij heen en
weer, zelf op zoek naar eitjes. Toen zij
niets kon vinden en ik telkenmale
"geluk" bleek te hebben, begon zij te
huilen.
Ze kwam pas tot bedaren toen ik mijn
hele "vondst" aan haar over droeg.
Naast schuldgevoel heb ik toch een
fijne herinnering overgehouden aan
mijn buurmeisje Babes.
J. F. BERKHOUDT
Er was ook nog een heel bekende, zij
het trieste figuur, die "Alap Alap" werd
genoemd. Zij reed op een, meen ik,
witte fiets en had een breedgerande
hoed op en wapperende rokken. En o
wee als je haar nariep, schold zij je de
huid vol, en liepen we hard weg. Ze
vroeg niet ruiterlijk om geld maar
iedereen wist dat ze het erf niet af
fietste voordat ze wat geld al was het
maar een dubbetje, dat zij "ving",
kreeg.
De meningen hoe zij zo geworden was
liepen nogal uiteen. De een schreef
het toe aan heel erge typheuse koort
sen, die zij als kind had, een ander zei
weer dat ze als kind heel erg was
mishandeld, maar het feit, dat zij niet
helemaal "fris" was kon toch niet
worden ontkend.
TASA% JWA1AM "BESATt,
Entreeprijzen: volw. f 8,50; kind. f 4,00; CJP/65+ f 5,00;
groepen (20 pers. of meer) f 6,00 p.p.; Pasarpas (10 dagen
9R Ml t m R MJII q7 onbeperkt in- en uitlopen) volw. f 45,00; kind./CJP/65+
l/lll w V/ ^1 \J f25,00 (pasfoto meesturen en geboorteplaats en -datum
vermelden).
Toegangskaarten bestellen: totaalbedrag vermeerderd met
f 2,25 adm.- en portokosten overmaken op giro 758389,
t.n.v. St. Tong Tong, Den Haag. Inl. 070-55 77 77.
