I
Ons eerste kind
Gezocht:
reizen
STERK VERLAAGDE MARTINAIR TARIEVEN!
We waren nog geen half jaarop Java of daarvroeg onze kokkie zo maaraan mijn
vrouw of ze een kind wilde kopen, alsof dat de gewoonste zaak van de wereld
was. "Een kind", vroeg mijn vrouw verbaasd, "wat moet ik daar nu mee
beginnen?" "De moeder vraagt erom, want ze heeft al drie kinderen kort na hun
geboorte verloren. Dit kind wil ze graag in leven houden. Door het nu te kopen
zou U haar een grote dienst bewijzen."
Snel was mijn vrouw van haar verbazing
bekomen. Ze had in de paar maanden
in het nieuwe land al vaker in merk
waardige situaties verkeerd en ze
begon zich al aardig aan te passen. "Ik
zal er eens over denken Rasima", zei
ze dus bedaard.
's Middags, tijdens het eten vertelde
ze het wonderlijke verhaal. We besloten
om Mimi maar eens te raadplegen.
Mimi was de vrouw van onze bos-
architect en onze toeverlaat in moei
lijke gevallen. Ze had haar hele leven
al op Java gewoond en ze was ver
trouwd met de gebruiken en gewoon
ten, dus belde mijn vrouw haar op en
vertelde het verhaal.
"Dat komt meer voor mevrouw," zei
Mimi opgewekt. "Mij isdatookal eens
overkomen. Vermoedelijk denkt de
moeder dat een boze geest het op haar
gemunt heeft en daarom haar babies
doodt. Als ze het kindje nu verkoopt
komt de geest niet meer in de ver
leiding deze nieuwe baby ook ziek te
maken, omdat het niet meer haar kind
is. Het heeft een nieuwe onbekende
moeder gekregen. Javaanse geesten
denken wat primitief, die laten zich op
die manier vaak om de tuin leiden.
"Als ik het doe, kan ik er geen kwaad
mee", vroeg mijn vrouw.
"Nee hoor, er kan niets gebeuren. Als
dit kind ook weer sterft, dan is de
geest toch pienterder geweest dan de
moeder verwacht had. In dit geval
wordt hij echter wel erg op de proef
gesteld omdat U een blanke njonja
bent. Die verdenkt hij niet zo gauw.
"Nu dan zal ik het er maar op wagen.
Nog een vraag, moet het kindje dan op
ons erf komen wonen?"
"Nee dat hoeft niet, want zodra de
koop gesloten is, herkent de geest het
kind niet meer. Hij ziet het voor een
kind van een andere onbekende vrouw
aan. Het is gewoonte de moeder met
een kleinigheid te betalen en ook om
met "lebaran" moeder en kind wat
nieuwe kleren te geven."
Rasima kreeg opdracht om het vrouwtje
te vertellen dat de koop door zou gaan
en zo verscheen het tweetal de vol
gende dag in de bijgebouwen. Het
kindje had een spierwit gepoederd
gezichtje. Uit het witte masker keken
een paar nieuwsgierige, zwarte schit
teroogjes.
"Dag moedertje", zei mijn vrouw, "is
dit het kindje datje mij verkopen wilt?"
"Ja mevrouw en dank U wel, dat U het
wilt aannemen. Ik ben nu helemaal
niet bang meer dat het ook dood zal
gaan net als mijn vorige kleintjes" en
ze pakte even mijn vrouws hand en
streelde die.
"Hoeveel moet ik betalen" vroeg mijn
"Bosganger" is de auteur van het
destijds door Moesson uitgegeven
"Darimana kemana" een bundel
genoeglijke vertellingen over zijn
leven in de cultures in Ned. Indiëen
Indonesië. Als houtvester verloor
hij zijn hart aan de (djati) bossen en
met zijn vrouw denkt hij nog met
dankbaarheid terug aan de mooiste
jaren van hun leven in de tropen. En
het werk dat daar verricht werd
voor het behoud van de natuur en
de ontwikkeling van het land. Nu de
Nederlandse media en enkele
"onderzoekers" zich geroepen voe
len met ziekelijk enthousiasme de
koloniale tijd en alles wat daarin
verricht werd. de grond in te boren,
is het lezen van een boek als
"Darimana kemana" een verade
ming. Ach ja, maar Bosganger en
die duizenden kolonialen hebben
ook zelf in het land gewérkt, ge-
lóéfd en liefgehad.
vrouw. Maar nu mengde Rasima zich
in het gesprek.
"Slechts een kwartje", zei ze, "dat is
abvoluut genoeg. Meer mag U echt
niei geven mevrouw."
"Een kwartje, hoe kom je erbij. Dat is
toch veel te weinig voor zo n mooi
kindje", stribbelde mijn vrouw tegen.
Maar Rasima bleef op haar stuk staan.
Het Javaanse vrouwtje legde het
meisje in de armen van mijn vrouw, die
het heel nauwkeurig bekeek. Ze zei:
"Het is een lief en heel mooi kindje dat
ik van je heb mogen kopen. Ik hoop dat
het tot een flinke vrouw op zal groeien."
Daarna legde ze de baby weer voor
zichtig in de slendang en vroeg aan
het moedertje of ze het kindje voor
haarwilde opvoeden. Plechtig haalde
ze een kwartje uit haar portemonnaie
en legde dat in de smalle bruine hand
van de bezoekster.
Zo verwisselde de baby tenslotte voor
een kleine zilveren munt van moeder,
een munt met een waarde waarvoor
men nauwelijks een kip kon kopen.
De volgende dag liet mijn vrouw door
kokki wat kleertjes en een sarong
brengen naar dochter en moeder.
Een jaar later kwamen ze weer op
bezoek en vol trots werd aan mijn
vrouw een stevige kleuter vertoond.
Het kleine meisje, veilig geleund
tegen de knie van haar moeder, nam
de witte pseudo-moeder nauwkeurig
op.
"Wat is ons kindje gegroeid", zei mijn
vrouw terwijl ze even de wang van het
meisje streelde. "Je hebt er heel goed
voor gezorgd, dat kan ik wel zien."
"Ja mevrouw", zei de moeder stralend,
"en het is gelukkig nog geen dag ziek
geweest."
BOSGANGER
OUD-INDONESISCHE BRONZEN
VOORWERPEN UIT DE INDO-
JAVAANSE PERIODE (7de - 16de
eeuw na Chr.), zoals godenbeeldjes,
lampen, bellen enz. ten behoeve van
wetenschappelijk onderzoek en
eventueel tentoonstelling van Indo-
Javaanse bronsgietkunst.
Graag een foto opsturen aan:
Pauline Scheurleer, conservator
Aziatische Kunst. Rijksmuseum,
Postbus 50673,1007 DD Amsterdam
Laan van Meerdervoort 610
2563 BN DEN HAAG
Telefoon 070 - 46 89 50 51
Dagelijks geopend van 09.00-17.00 u. en op zaterdag van 10.00-13.00 u.
Vertrek:
t/m 14 jun
1 5 jun-
26 jun-
na 1 4 aug.
Plaats
25 jun
14 aug
Boston
990
1090
1290
1090
New York
990
1190
1390
1 190
Washington
1220
1290
1490
1290
Miami
1390
1390
1585
1390
Detroit/Cleveland
1180
1340
1560
1340
Minneapolis
Seattle/Los Ageles/
1350
1500
1660
1460
San Francisco
Speciale 60+tarieven op aanvraag
Reisverzekering en luchthavenbelasting inbegrepen bij een meerprijs van
f 30.- per persoon. VRAAG DE GRATIS BROCHURE AAN
5
