Perikelen op de onderneming (2)
Bij Jan en Piet gebeurden trouwens wel meer gekke dingen. Op een avond kreeg
Piet een telefoontje van de accountant. (Die kwam elke drie maanden de boeken
controleren).
"Meneer B. ik ben in de buurt en eerder klaardan ik me had voorgesteld. Kan ik in
plaats van overmorgen, morgen al bij u terecht?"
Joviale Piet: "Maar natuurlijk man, natuurlijk....hoe laat kunnen we u ver
wachten?"
"Om een uur of tien - half elf." "Oké....tot morgen dan."
Hij liep het kantoor in om vast alle
boeken bij elkaar te zoeken, laatste
tellingen doen, het geld tellen in de
brandkast. Tot zijn ontsteltenis ont
dekte hij een tekort van duizend gul
den. Hoe kon dat nou? Dan sloeg hij
zich tegen het voorhoofd..."stom rund"
...ruim een week geleden had hij dui
zend gulden voor privé doeleinden uit
de ondernemingskas gepakt, met de
eerlijke bedoeling het zo gauw moge
lijk aan te zuiveren. Maar er waren
moeilijkheden gekomen op de fabriek
en toen was het hem helemaal door
het hoofd gegaan. De enige strohalm
was Jan. Dus, bellen.
"Jan, ik krijg morgen ineens de boe
kenman en ik zit met een tekort van
duizend piek. Kan jij me zolang hel
pen? Ik stuur voor zessen mijn eerste
man naar je toe op het paard, dan is ie
om elf uur wel terug. Ik kan niet meer
weg, moet thuis zijn als ie komt."
"Wel ja...en ik ben de pineut! Als de
vent bij jou klaar is komt hij bij mij."
"Man, jij hebt twee dagen de tijd, je
Door Plantersvrouw
zou morgen geld kunnen halen in de
stad. Of is het datje me niet vertrouwt?
"Doe niet zo belazerd!"
"Nou dan!"
"Stuur hem dan maar." Hij telde dui
zend gulden uit in briefjes van hon
derd, plakte er een bandje omheen en
deed het in een envelop. Ruim op tijd
had Piet het geld in huis en in de
brandkast.
Boeken in orde, kloppende kas en de
accountant maakte zich klaar voor de
rit naar de familie A.
Had mevrouw nog een verzoekje. "Is
het te veel gevraagd, dit pakje voor
mevrouw A. mee te nemen? Ze is jarig
geweest en ik heb haar dit boek al zo
lang beloofd. Wij waren verhinderd
het haar zelf te brengen. Wilt u het
doen?"
"Komt in orde, mevrouw, geen enkele
moeite. Tot de volgende keer dan
maar."
Bij de familie A. werd hij op de voor
galerij begroet. Hij overhandigde het
pakje. "Alstublieft, van mevrouw B. het
beloofde boek voor uw verjaardag en
natuurlijk ook mijn hartelijke geluk
wensen."
Mevrouw A. hoorde voor het eerst dat
ze jarig was geweest en een boek zou
krijgen. Ze was zo wijs het pakje niet
open te maken waar hij bij was. Wat
zat erin? Een boek inderdaad. En in dat
boek? Een pakje bankbiljetten. De
zelfde en op hetzelfde roze bandje in
Piets handschrift: "Bedankt en tot we
derdienst bereid."
(Voor de waarheid van dit verhaal
sta ik niet in
Verdrietig, maar dankbaar voor wat hij
voor ons en vele anderen heeft be
tekend, delen wij u mede dat toch nog
onverwacht is overleden
L. N. (Od) VAN BEUZEKOM
in de ouderdom van 69 jaar.
Soest:
L. Dickmann
Rotterdam:
E. Theuvenet-van Beuzekom
Rijswijk:
G. Martinus-van Beuzekom
3762 VM Soest, 6 april 1987
Johannes Poststraat 30
De crematie heeft inmiddels plaats
gevonden.
(Vervolg: "De waarde van herinneringen")
waterniet horizontaal lag, maarscheef.
Gek, dat je dat niet meer zag, toen je
veel later, vlak voor je voorgoed naar
Holland vertrok, nog eens in Tjibodas
ging kijken.
Op de terugweg beleefde je het grote
avontuur. Je reed door de alang-alang,
dat zo hoog was, dat je er niet over
heen kon kijken. Opeens hoorde je het
angstige geroep van de paardenjongens
en 't geluid van een hollend en brie
send paard, onzichtbaar, maar ergens
dichtbij. Toenplotseling was er
het gevecht tussen je eigen paard en
de wilde merrie. Ze stonden op hun
achterbenen en langs je hoofd flitsten
de scherpe hoeven van de merrie. Je
gleed uit 't zadel en kwam gelukkig op
je benen terecht. Vlakbij, maar alweer
onzichtbaar ging het gevecht door. Je
hoorde 't aan alle kanten en wist niet
waar je naar toe moest vluchten.
En opeens was Moes bij je en 't geluid
van de vechtende paarden klonk ver
der en verder weg. Toen kwamen ook
de paardenjongens en Jifke en Mieneke
en je liep naar huis, nog lang met
trillende knieën, maar je angst was
weg.
W.B.
Op de hellingen van het Tengger-gebergte heeft zich sedert de Hindoe-tijd tot op de
huidige dag een aparte bevolkingsgroep, de Tenggerezen. met een eigen leefwijze en
gewoonten, kunnen handhaven.
Bovenstaande foto van een Tenggerese vrouw met haar kind werd ingezonden door de
heer W. Wanrooy in Pahoa, Hawaii.
9
