PASAR MALAM WAARTS IN 1987
BENTINCK GARAGE
BENTINCK
GARAGE
REPARATIE ALLE MERKEN
NAGESLACHT
WORDT TROUW ALTIJD BELOOND
(Vervolg: "Saté eten in Blora")
Teruggekomen in Blora verfristen we
ons en genoten van een kopje thee
met gebakken ketankoekjes (jadah go-
reng). Helaas, een van mijn snijtanden
begaf het en tot grote ontsteltenis van
mijn gastvrouw moest ik haar beken
nen, dat haar gebakken ketan te hard
was gebleken, 's Avonds werden we
door onze gastvrouw weer uitgeno
digd om ergens buiten te gaan eten,
weer in een tentje langs de weg, weer
druk bezocht. Dit maal geen saté, maar
lontong toepat. Voor iedere bezoeker
"oelekte" de baas zelf de sambel
katjang, die hier erg grof was. De
oelekan was iets bijzonders, gemaakt
van de bongkot of de wortelstok van
een bamboeboom. Op de vraag of hij
er nog een in voorraad had en of die te
koop was, schudde hij resoluut zijn
hoofd.
Dinsdagmorgen reden we terug naar
Yogya, nu via de noord, d.w.z. Pati,
Koedoes en Semarang. Ook daar ge-
mampird bij oud-studenten die ons
voorzagen van de bekende Djenang
Koedoes, oftewel dodol Koedoes.
Koedoes is nu een drukke en welva
rende stad, dankzij de kretek industrie.
De kretek sigaretten van Koedoes be
tekenen een zware concurrentie voor
de Goedang Garam sigaretten van
Kediri.
Het was toen net in de tijd van de
verkiezingscampagne. Overal waai
den de gele Golkar vlaggen. Nogal
wiedes, want anders zouden al die
kretek fabrikanten wel eens niet zo
gemakkelijk aan allerlei licenties en
permits komen.... Maar dit niet verder
vertellen hoor!
26 juni t/m Den Haag
5 juli
28 t/m
30 aug.
26 en 27
sept.
Houtrust-
hallen
Arnhem
Rijnhal
Gesp. in injectiesystemen voor o.a.
B M W. en VOLVO
APK. KEURINGSSTATION - LID BOVAG
Wij zijn ook 's zaterdags geopend
van 08.00 tot 13.00 uur
Bentinckstraat 113, Den Haag
tel. 070 - 55 60 48
Toen hij overleed waren zijn oudste kleinkinderen nog jong, maar toch
ook oud genoeg om zich hem te herinneren, als ze dat zouden willen.
De jongste kleinkinderen en zij die later werden geboren, weten niets
van hem. Wanneer zijn kinderen er niet meer zullen zijn, dat duurt
overigens nog wel even, dan zijn er dus maar een paar volwassen
geworden kleinkinderen die hem nog enigszins voor de geest kunnen
halen. Enigszins, want ze waren te klein om hem echt gekend te kunnen
hebben. Wat ze dan waarschijnlijk zullen hebben zijn oude foto 's en de
kennis dat opa Theodoor Willem heette en geboren was in Batavia
waar hij gewerkt heeft bij een handelsfirma of zoiets. Dat hadden ze
wel eens gehoord van hun ouders. Andere bijzonderheden ook
natuurlijk, maar echt geluisterd daarnaar was er niet. Opa was al dood,
ze waren nog jong en er was dagelijks zoveel te doen dat opa eigenlijk
niet zo belangrijk was. Toch is Thedoor Willem quite a man geweest.
Voor zijn tijdgenoten was hij een begrip en voor zi/n kinderen was hij
een vader met een V. Zijn jongste kleinzoon, geboren zes jaar na zijn
dood, lijkt op hem, niet alleen uiterlijk, maar dat heeft hem tot nu toe
geen aanleiding gegeven om zich te verdiepen in zijn grootvader, wiens
naam - als die valt - als van heel ver weg lijkt te komen.
Opa ligt op een begraafplaats in het Brabantse Boxtel en oma woont
verzorgd iets van hem vandaan. Haar opzoeken doen de kleinkinderen
niet graag want dat gebouw is zo donker en oma ruikt zo naar eau de
cologne. Als hun ouders zijn geweest, om de zoveel tijd, horen ze "We
zijn even bij oma geweest" en dat wordt dan voor kennisgeving
aangenomen. Wat ze niet weten - hooguit kunnen vermoeden als ze
dat zouden willen - is dat opa en oma dolgelukkig waren geweest met
de eerste kleinkinderen en dat ze die enorm verwend hebben.
Sommige foto's getuigen daar trouwens van. Hele gesprekken hebben
zij met hun tjutjuks in hun armen gevoerd en allerlei vertrouwelijke
dingen hebben zij hen toegefluisterd en toegewenst. Maar dat was
lang geleden, daar weten zij niets meer van. Hun lachjes en kraaien
hebben opa en oma echter nooit vergeten. Die hebben dat direkt
bewaard in hun hart. RALPH
Vele oud-voetballers uit het voormalige Batavia kunnen zich vast nog de
sympathieke Jacob (Joop) Simauw, back van de VV Jong Ambon herinneren.
Ook de opvarenden van Hr. Ms. Tromp, tijdens de oorlog tegen Japan, kennen
deze goedlachse Molukker. Op 8 april j.l. is deze vriend van velen in Jakarta
overleden. Hier volgt in het kort het trieste relaas over een deel van zijn leven.
Stichting
Tong Tong
tel.
070- 55 77 77
Org. Buro Yunus
Alkmaar Org. Buro Yunus
Veilinghallen
Nog voordat Nederland Japan de oor
log verklaarde kwam Joop als Inheems
milicien, zoals dat toen heette, op 27
oktober 1941 in dienst van de Kon.
Marine, stamboeknr. 10171 8/DI.
Toen Nederlands-lndië door Japan
werd bezet, werd Joop op 8 maart
1 942 Japans krijgsgevangene. In sep
tember 1943 wist hij uit deze krijgs
gevangenschap te ontsnappen.
Met 5 kameraden ondernam Joop op
14 december 1 944 een poging om per
prauw Australië te bereiken. Deze
jongens namen dit grote risico omdat
hun met de paplepel was ingegoten
om liever "staande te sterven dan
knielende te leven". Na 7 dagen op
zee te hebben rond gedobberd, zonder
eten en drinken, werden zij door een
Australische korvet, de J 361
"PARKES" opgemerkt en aan boord
genomen naar Port Darwin.
Na een korte periode deed Joop vanaf
28 februari 1945 weer dienst bij de
Kon. Marine aan boord van Hr.Ms.
Tromp. Aan boord van dit schip nam
hij deel aan diverse akties, zoals o.a.
de bezetting van het eiland Billiton.
Op 1 april 1 948 werd Joop (stamboek
nr. 16645 Z/M) als Marinier 1e klas
gedemobiliseerd. Nog 3 maanden be
taald verlof naar Ambon werd hem
gegund en toen was het bekeken voor
Joop. Hij werd aan z'n lot overgelaten,
heeft nooit een goede baan kunnen
krijgen.
Tot aan zijn overlijden heeft hij moe
ten leven van 28.000 Rupiah's
f 40,-) per maand. Onnodig te vermel
den hoe dat leven was. Verschillende
malen heeft Joop bij de Nederlandse
Ambassade te Jakarta tevergeefs om
steun aangeklopt, een kleine finan
ciële ondersteuning kon hem niet
worden toegewezen.
Hij was één van de vele Molukse
jongens die vanaf de wieg hadden
meegekregen: "Trouw zijn aan Neder
land en de Koningin". Was dat zijn
beloning voor verbondenheid aan
Nederland? Om vertroeteld en vet
gemest te worden moet je "vluchte
ling" zijn uit Artapupu. Voor een
Molukker die zelfs zijn leven voor het
hooghouden van de Nederlandse vlag
over had, viel niets te halen.
HAN DE C. v. C.
13
