EEN BEZOEK AAN DE KRATON SURAKARTA
18
Linkerfoto: rechts Gusti Raden Mas Soeryo Bandono (enige tijd geleden verheven tot Pangeran Puger). zoon van de Soesoehoenan,
die belast is met het toezicht op de wederopbouw, links de heer Woto. Rechterfoto: Werkzaamheden bij de wederopbouw. De
werkers dragen speciale kleding, in overeenstemming met de kraton-tradities (geel-rode sjerp en hoofdbedekking).
(Foto's: N. J. Schouten)
man mijn naam door naar een veilig
heidspost via een mobilofoon. Hij
vroeg mij of hij mijn kaartje mocht
hebben, ledereen die iets betekent in
Indonesië heeft tenslotte een kaartje.
Ik heb het nog niet verder gebracht
dan een eenvoudige sticker. Deze gaf
ik aan hem, hij maakte zich bekend en
vertelde dat hij Gusti Raden Mas
Soeryo Bandono, een zoon van de
Soesoehoenan, was. Hij was het
evenbeeld van zijn vader, alleen hij
mist nog de afstand nemende ge
amuseerde trek om zijn mond, die ik
ken van de foto's van zijn vader.
De Gusti Raden Mas vertelde, dat ze
grote problemen hadden bij de bouw,
omdat er geen tekeningen zijn, omdat
er geen ontwerpen zijn. Alles is ver
woest, ook het archief is verbrand. Ze
hebben geen foto's, ze hebben geen
films meer van plechtigheden, die aan
het hof hebben plaats gevonden.
"Mijn leven lang heb ik hier gewoond,
ik weet dat er onder dat dak ornamenten
waren, maar ik kan ze niet reprodu
ceren. "De melancholieke blik werd
(lees verder volgende pagina)
Een hevige brand verwoestte in de nacht van 31 januari op 1 februari 1985 de
belangrijkste gebouwen van de Kraton Surakarta Hadiningrat. Nadat het nieuws
van de ramp bekend was geworden, kwamen ook in Nederland initiatieven op
gang, om een steentje bij te dragen aan het herstel van dit zo belangrijke
Javaanse cultuur-historische monument. Tijdens de Pasar Malam in Den Haag
werd ik in de stand van het restauratiefonds Kraton Surakarta getroffen door
de foto's en de reportage over de eerste steenlegging van de herbouw op
17 augustus 1985.
Ik beloofde toen, te proberen foto's te zullen maken van de wederopbouw, als
ik tijdens mijn vakantiereis naar Indonesië, ook Solo zou bezoeken.
Foto's links en rechts: de nieuw gestorte fundamenten. Op de rechterfoto is de toren van Njai Loro Kidul te zien (die bij de brand
behouden bleef), op de voorgrond de ijzeren pilaren uit de oude kraton, die ook bij de wederopbouw weer dienst zullen doen.
(Foto's: N. J. Schouten)
ging. Hij kwam terug met een jonge
man. Deze luisterde aandachtig naar
mijn verhaal, wat ik inmiddels steeds
beter afstak en sprak tenslotte: "Bolèh"
en hield de grote deur voor ons
open. Hij begeleidde ons door enke
le voorgebouwen en binnenplaatsen
en zo kwamen wij bij een troosteloze
open plek waar alleen maar één vloer
gestort was. Metalen palen lagen klaar
op de plaatsen, waar zij opgericht zou
den worden. Elders waren betonvlech-
ters bezig.
Terwijl ik foto's maakte gaf de jonge-
Nadat we het museum, dat bij de
Kraton hoort hadden bekeken vertelde
ik aan onze reisleider de heer Woto dat
ik graag foto's zou willen maken van
de wederopbouw.
We begaven ons naarde hoofdingang,
'n houten poortgebouw in zacht blauwe
kleuren geschilderd. Nadat wij de re
den van ons bezoek hadden verteld
aan respectievelijk één militair met
zwaard, drie gewapende militairen
één kapitein en één burger functiona
ris werden wij geweigerd. In mijn
beste Bahasa drong ik nog eens aan,
waarop de functionaris naar binnen
