Ineke, groter gegroeid
Mevr. J. Kloppenburg-Versteegh
"Wenken en raadgevingen betreffende het gebruik van
Indische planten, vruchten en kruiden"
Ze was nauwelijks 4 jaar oud, toen we in 1950 te Emmer Compascuum kwamen
te wonen, in afwachting van een huis in Emmen, waar ik als onderwijzer was
geplaatst. Maar zo jong als zij was, ze kon haar mondje roeren. Ook was ze erg
klein van postuur, doch liet zich niet op haar kop zitten door de dorpsjeugd. En
die hielden ervan om dat kleine bruine meisje te plagen. Op de eerste dag na
onze aankomst, stroomde de hele buurt leeg, oud en jong, om naar deze
vreemde kinderen te kijken, die daarop een tuinbank half verkleumd van de kou,
zoetjes met elkaar aan het babbelen waren. "Waarom kijken die mensen toch
steeds naar ons?" merkte Ineke's oudere zuster Sylvia op. Ja, dat vond Ineke ook
en resoluut stond ze op. Ze liep toen recht naar de mensen toe en zei: "Hebben
jullie nooit Indische mensen gezien? Zo zien we er van voor uit", en zich
omdraaiend, terwijl ze haar jurkje aan de achterkant opwipte, "en zo van
achteren."
gauwdie meneej met de jujjek
komt bij ons." De pastoor vond haar
een bij-de-handje en die twee zouden
best met elkaar hebben kunnen op
schieten. Hij is echter niet meer terug
gekomen, nadat hij vernomen had, dat
wij protestant waren.
Een jaar later ging Ineke met haar
zusters en broertjes naar Zondags
school. Dat vond ze prachtig en vooral
de Heer Jezus had een diepe indruk op
haar gemaakt. Ze had ons meermalen
gevraagd waar God en Jezus woonden,
als we gezellig thuis in de woonkamer
of aan de etenstafel zaten te eten. Dan
wezen we naar boven en zeiden: "God
woont boven in de hemel". Nou dat
had ze goed onthouden, maarver
keerd begrepen. Dat merkten we later,
toen ze op een dag de buurkindertjes
achter op het erf verzamelde en hen op
haar manier catechisatieles gaf. Eén
van haar vragen was (en toen kon ze de
R al uitspreken): "Waar woont God?"
Ik weet niet wat de kinderen geant
woord hebben, ik ving alleen op, dat
ze het allemaal fout hadden, want ze
zei: "Weten jullie dat niet eens. God
woont toch allang bij ons op zolder."
Op een keer was de zondagschool
juffrouw ziek en nam ik Ineke mee naar
de kerk. Ze zong parmantig met ons
mee; een van de liederen was: "Rijst
op, rijst op voor Jezus etc. etc." Óp
weg naar huis hoorde ik haar aan
mammie zeggen: "Zo zielig ja mammie,
Jezus zal wel erge honger gehad heb
ben." "Hoe kom je daar nou bij?"
Waarop Ineke antwoordde: "Alle
mensen in de kerk hebben gezegd, de
rijst voor Jezus is op."
Ineke
Daar was slechts één dame, die ver
ontwaardigd "shocking" zei en het
gezelschap verliet. De rest moest er
hartelijk om lachen en Ineke had hun
hart gestolen. Van die dag af was ze
welkom in alle huizen van de buurt en
kreeg ze een heel stel vriendjes en
vriendinnetjes.
Ineke was ook, net als zovelen van
haar leeftijd een 'enfant terrible'. Als
ze met haar moeder en zusters in de
bus naar Emmen zat om naar de markt
te gaan, hielden ze altijd hun hart vast
voor haar opmerkingen. Op een keer
zat er een non in de bus en dicht bij
ons een pastoor. Ineke keek al een
tijdje naar hen en wij als de dood voor
wat ze zou uitkramen, probeerden haar
aandacht af te leiden door naar de
fietsers te wijzen, maar dat hielp niet.
Want opeens vroeg ze mij hardop, ten
gehore van iedereen in de bus: "Pappie,
waaiom heeft die meneej een jujjek
aan?" en voor ik haar kon stoppen,
voegde ze er aan toe, wijzend op de
non: "Zijn vjouw is boos op hem, want
ze zit helemaal daaj alleen." Wat was
ik opgelucht, toen ik merkte, dat ze het
sportief opgenomen hadden. De pas
toor heeft ons later nog met een
bezoek vereerd. Toen hij voor de deur
stond, kondigde Ineke zijn bezoek
aan, doorte zeggen: "Pappie, mammie,
Enica met haar vader.
Op de markt trok ze ook de aandacht
omdat ze altijd dansend rondliep,
maar bracht op een keer mijn vrouw in
verlegenheid, toen ze bij een stand
waar ondergoed verkocht werd, op
een klein zwart zijden broekje wees en
tegen de koopman zei: "Mammie heeft
ook zo n broekje!"
Toen Ineke ouder werd, kwamen an
dere talenten tevoorschijn, maar vooral
haar danskunst. Ze heeft in Californië,
gedurende haar studententijd, vaak
mogen optreden als serimpi-danseres.
Nu is Ineke, Mrs Enica Steward (Ineke
op z'n Engels gespeld is: Enica), en zij
is een accounting bookkeeper bij de
centrale administratie van de Alpha
Beta Supermarkets.
Toen ik een keer met haar zou lunchen,
was ik een kwartier te vroeg en had het
geluk haar bezig te zien. Ik wist wel,
dat ze de boekhouding deed van zo n
300 supermarkets, maar had toch nooit
begrepen wat precies het werk omvat
te. In dat kwartier drong het pas tot me
door, dat mijn kleine (voor een vader is
en blijft deze Enica altijd nog zijn
kleine Ineke) Ineke op dit kantoor een
gigantische taak verricht, die heel wat
rekenkunde vergt, al heeft ze nu de
hulp van een computer, toch veel
eigen wiskundige kennis vraagt. Als ik
haar vroeger weieens met rekenen
hielp, heb ik haar als ze het maar
steeds niet scheen te begrijpen in
wanhoop toegeschreeuwd: "Ineke,
wat ben je toch stom!" Wat kan ik
anders dan mijn woorden terugnemen
nu ik zie wat een belangrijke plaats in
de maatschappij ze nu inneemt?
ED ILCKEN
Sinds 1907 hèt standaardwerk
op het gebied van Indische kruiden
Het meest uitgebreide boek op dit gebied, een naslag werk dat in geen
enkele Indische huishouding mag ontbreken!
NU STERK VERLAAGD IN PRIJS van f 75,-- tot f 45.--
Profiteer van deze opruimings-aanbieding, het boek zal niet meer
worden herdrukt! Porto f 7,—.
BOEKHANDEL MOESSON - Den Haag - Telefoon 070- 54 34 66
7
