HONGER
DAN IS
ER
KI@NI©
Weet je waar je de lekkerste gimbal kunt eten?" vroeg een goede kennis
eens aan me. Ik wist niet (of niet meer) wat gimbal was en dus ook niet
waar ik die kon eten. Hij bracht me naar het Indisch-Chinese restaurant
Hong" aan de Beeklaan 269 en dat was mijn kennismaking met een van
de beste Indische eethuizen in Den Haag. En met het verrukkelijke tahoe-
gerecht gimbal: krokant gebakken nestjes taugé met stukjes tahoe en
gebakken garnaal en ketjap saus. Typisch Semarangs, lekkerder dan de
bekende tahoe Pong (vind ik), die "Hong" niet maakt, omdat er de goede
tahoe niet voor te krijgen is.
Wat is nu het verschil tussen een
Chinees-Indisch restaurant en een
Indisch-Chinees restaurant. Chine
se restaurants maken meestal een
slechte rijsttafel, niet goed genoeg
voor de Indische smaak tenminste.
Hong maakt uitmuntende Indische
gerechten en ook goede Chinese
schotels, al kom je toch in de eerste
plaats voor de petjel, de saté, de
tahoe en die vele gerechten die bij
de rijsttafel horen.
Van wie is dit restaurant dat eigen
lijk een beetje verloren staat aan
het eind van de Beeklaan, bijna op
de hoek van de Weimarstraat?
Tonny (38) en Nelly (37) Pieterse
runnen het met z'n beiden. Vertel
me nooit meer dat goede koks dik
zijn, want dit is het slankste echtpaar
dat ik ken dat zo lekker kan koken!
Maar daar zal keihard werken wel
debet aan zijn. Naast het restaurant
ook nog een ketjap-fabriekje, geen
grote produktie, maar wel een vaste
klantenkring die de fijne tafelketjap
"tjap Kidang" afneemt.
Tonny Pieterse's moeder was een
Chinese. Ze trouwde met een
Nederlands militair Pieterse en ze
had in Semarang een bedrijfje dat
Claudia en Frank met vader en moeder Pieterse in de keuken. Geen handenbindertjes meer, ze
blijven over op school, dus dat betekent niet 4 maal heen en weer voor Tonny. Er is altijd nog wel
tijd om zich even met de kinderen te bemoeien. Om 10 uur 's avonds pas, kinderen allang naar
bed, de zaak beneden aan kant, zijn Tonny en Nelly vrij.
Indische koekjes en gebak leverde.
Weet u nog die onvergetelijke
koekjesverkoopsters met hun volle
tenongs, die werden bevoorraad
door Chinese dames die ongeëve
naard waren (en zijn) in het maken
van lekkernijen. Mevr. Pieterse-Njo
leerde het van haar moeder en
Tonny weer van de zijne. "Ik herin
nerde me dat ik onder het huiswerk
maken op de spekkoek moest letten.
Om de zoveel tijd weer een wit of
bruin laagje op-gieten".
Irr 1956 verhuisde de familie Pie
terse van Tawang Gedangan naar
Jakarta. Daar kreeg de toen 11 -jarige
Tonny, Nelly Pahasi als buurmeisje.
Vele jaren later, in Nederland, via
een hernieuwde kennismaking op
de Pasar Malam, trouwden ze
met elkaar. Nelly was medisch
analiste, Tonny zat "in de bouw",
constructeur. Moeder Pieterse was
hier weerbegonnen met haarkoek-
jes bedrijf, leverde o.a. veel aan haar
pasar malams. Later werd het res
taurant "Hong" aan de Beeklaan.
Waarom de naam Hong?
Hong Seng was de fa
milienaam en omdat
niemand van de familie
op een betere naam
kon komen (men wilde
geen afgezaagde Indo
nesische naam) werd
(voorlopig) "Hong" ge
kozen. En met die naam
kwam eigenlijk de mis
leiding, want wie zoekt
nu een Indisch eethuis
achter zo'n Chinese
naam?
Mevrouw Pieterse over
lijdt in 1981een zwaar
verlies. Na familieberaad
besluiten Tonny en Nelly
de zaak draaiende te
houden. Samen, meer
personeel betekent on
betaalbare sociale las
ten, dat kan nu nog niet.
Dus keihard werken,
alles doen ze zelf. Af en
toe wat keukenhulp op
drukke dagen. Vaste
steunpilaar voor de be
diening en het oeroesen
van restaurantzaken is
Harry van Kempen. Vlot
te prater, Indisch harte
lijk en kan uitstekend
