LINDU (AARDBEVING)
"Indonesische Sagen
en Verhalen
HENNEMANbv
ELEKTRISCHE,
SANITAIRE,
C.V. installaties
S 070-54 94 94
Ik kan me nog goed herinneren, dat mijn leraar op 't Christelijk Lyceum in
Bandoeng (de heer Schroeder) een keer zei: "Er zijn 2 soorten aardbevingen,
vulkanische en tectonische. Maar hier (in Bandoeng) zullen wij waarschijnlijk
nooit last hebben van een tectonische beving. Voor zoiets moetje in 't Midden
Oosten of de Noord Pacific zijn."
1 Oktober 1987.
Zoals gewoonlijk ben ik om 5 uur's
morgens opgestaan. Een mok koffie,
even met de katten spelen, aankleden
en in de VW naar 't werk. Het is een
warme ochtend; als ik langs een bank
in Claremont rijd, vermeldt die: 06.30 -
20° C - 69° F; 't zal die dag 42° C
worden.
't Moet even over zevenen zijn als ik
parkeer. Ikga 't oudste gebouw binnen
(1931 gebouwd) en loop m'n lab in. Er
is nog niemand anders binnen - alles is
muisstil. Niemand is er zo gek om zo
vroeg als ik op het werkte zijn. Maar ja,
zoals ik al eerder schreef, m'n werk is
m'n "speeltuin".
Even de nieuwe tijdschriften doorge
bladerd en dan aan de slag. Ik pak m'n
ijsemmer en loop de gang in om wat
gruis-ijs uit de machine te halen. Het is
om en bij half acht. Als ik met de
gevulde emmer naar m'n lab terugloop,
zie ik de huisverver z'n truck uitladen.
"Ik zal zo dadelijk de deur voor hem
openmaken en hem dan meteen vragen
wat voor kleur hij voor de "donkere"
(Vervolg: "Aardbevingen" deel 1)
aardbeving. Op een ander tijdstip had
den deze mensen, die zo gewend zijn
met chemikaliën te werken, weinig of
geen aandacht aan de vondst ge
schonken.
Een ander voorbeeld van de heersende
nerveuse spanning: Twaalf dagen na
de aardbeving van 1 oktober j.l. deed 't
gerucht de ronde dat een Franse hel
derziende, ene Marguerite Braconnier,
had voorspeld dat Los Angeles op die
dag om 1.30 u. namiddag plat gelegd
zou worden door een aardbeving die
tussen de 6-7 zou registreren, dus een
klein monster. Nou, binnen de kortst
mogelijke tijd hadden omstreeks 50
van de 71 juweliers in de Theater
Jewelry Center in de binnenstad hun
schatten bij elkaar gegraaid en storm
den ze de deur uit om zich veilig te
stellen. Honderden andere juweliers
deden het zelfde in de rest van Los
Angeles - omstreeks twaalf uurstonden
de trottoirs al vol met bange mensen.
Wat een paniek was me dat. En 't hielp
niets of men via de radio de mensen
tot rede probeerde te brengen. De
aardbeving bleef uit. Maar een nieuw
gerucht kan dezelfde paniek veroor
zaken.
Blijkbaar realiseren velen zich dan
opeens weer, dat we maar kleine
breekbare mensjes zijn, die niets kun
nen doen als de natuur zich doet
gelden. Weg is dan al je opgeblazen
zelfwaan, en dat maakt je erg bang en
onzeker!
kamer wil gebruiken," denk ik bij me
zelf. Als ik de deur van m'n lab open,
kijk ik nog even om omdat ik dacht iets
in de zijgang te horen. Dan hoor ik een
geweldige dreunende klap. (dat was
om 7.42 v.m. hoorde ik later.)
"Aardbeving!" flitst 't door m'n hoofd.
Ik draai me meteen om naarde zijgang.
Voordat ik 2 stappen heb genomen
begint de vloer onder me te golven, ik
heb 't gevoel op een woeste zee te lo
pen. Drie wankelende stappen verder op
m'n vlucht naar de zijdeur hoor ik glas
om me heen breken; direkt daarop
begint de muur rechts van me in
brokken naar beneden te komen. Ik
denk, "Ik moet die deur halen al zakt
alles in elkaar!" Nog 2 stappen en ik
ruk de deur open en vlieg naar buiten
door een stofwolk van gebroken
cement. Als ik eindelijk midden op
de weg stilsta is alles om me heen
weer doodstil.
Ik kijk een beetje verdwaasd om me
heen, zie de verver nog staan waar ik
hem 't laatst zag, en vraag hem: "Ga je
nog verven?" "Ik weet 't niet zeker",
antwoordt hij, "het leek zo net of dit
gebouw in elkaar zou storten!"
Ik draai me om in de richting van de
deur waar ik zonet als een kanons
kogel doorheen gevlogen ben. Daar
staat nu een jonge vrouw, zoals zovelen
gekleed in verschoten jeans. Ze kijkt
me niet begrijpend aan: "Why were
you running? What was that noise?" Ze
is nog niet lang in Californië en rea
geert dus nog traag. De grond schokt
weer. Ik kijk op m'n horloge: 07.45 u.
Er zullen die dag nog zestien duidelijk
voelbare schokken volgen. 2000
gebouwen verwoest, 2000 gebouwen
zwaar beschadigd, 6 doden.)
Als het een tijdje rustig blijft gaan ik en
de verver 't gebouw waar ik werk in,
om te zien of het nog wel de moeite
waard is om te verven. Daarna blijf ik
veiligheidshalve toch maar buiten
wachten, ver weg van alle gebouwen
of bomen. De huisbewakers verschij
nen vrij gauw om de deuren te ver
grendelen - de werknemers mogen de
gebouwen niet ingaan voordat deze
geïnspecteerd zijn om de schade vast
te stellen. In chemische laboratoria
staat natuurlijk allerlei potentieel
gevaarlijk spul, meest in fragiele
glazen flessen - dat kan vervelend
worden. Buiten blijven dus. Toch lukt
het me m'n lab in te gaan, ondanks het
gejammer van de bewaker, die ach en
wee roept. Ik heb geen zin daardingen
achter te laten die misschien bij de
eerstvolgende zware schok verloren
zullen gaan.
Daarna blijf ik nog even wachten om te
horen wat ervan hogerhand besloten
wordt. Als ik niet anders hoor dan vage
geruchten en geklaag over de onge
rieflijkheid van deze ramp, ga ik maar
huiswaarts - als ik toch moet wachten,
doe ik 't liever thuis, 't Verkeer is
normaal.
Thuis gekomen (waar de aardbeving
veel minder hard was gevoeld, we
wonen dan ook zo'n 30 km van 't
epicentrum van deze beving), bel ik
deze en gene op om inlichtingen over
de hervatting van 't werk. Niemand
weet meer dan ik. ledereen tast in 't
duister, ledereen is onthutst en vraagt
zich af, "Is dit nu DE aardbeving ge
weest waar Californiërs nu al jaren op
wachten?"
De volgende morgen ga ik toch maar
op de bonnefooi labwaarts en vind 't
gebouw nog staan, ('t Instituut waar ik
werk, the City of Hope, staat 1 5 km van
't epicentrum van de beving; wij voel
den dus niet de volle kracht ervan.) De
muur die ik in brokken omlaag zag
komen staat er nog; alleen 't cement
(piaster) is er af. Dit gebouw is z.g.
iath-and-plaster, d.w.z. 't geraamte
bestaat uit een stevige en vrij "mee
gevende" dichte betimmering van
houten latten bedekt met een 2-cm
dikke laag cement. Hier en daar zijn
grote scheuren, alle cement ornamen
tatie is weggestort van de gevels,
ruiten zijn gesprongen, hier en daar
ligt glaswerk in gruis.
We hebben dit dus ook weer overleefd.
Ik vraag me alleen maar af, wat is er
met de ijsemmer gebeurd waar ik
gisterochtend mee rondkuierde? Ik
heb geen idee wat ik er mee gedaan
heb.
door Bob Tadema Sporry
Prijs f 19,90, porto f 4,50
BOEKHANDEL MOESSON
Itu dia
Sinds 1916
Den Haag
Aanleg en onderhoud van alle
Dak- en zinkwerk
Onderhoudsabonnementen
Dag en nachtservice
33
