GADO-GADO AAN DE CÖTE
Linksboven: Loes Zeeman en Peggy Kuipers
richtten in februari 1987 de Gado-Gado
Club op.
Rechts: Leden van de club, v.l.n.r. voorste
rij: Gerda Tazelaar - Leontine de Cock
Buning - Pim Vos - Loes Zeeman - Peggy
Kuipers - Huug Verkuyl (Malang).
2 rij: Nanny Ong en schoonvader - Connie
Groenewoud - let Rijke - Vera Gerth - Pieter
Rijke - Jetty Lafosse.
Achterste rij: Rene Pianelli (voor de helft) -
Tjaarda de Cock Buning - Marijke Zwinkels
- Johan Elink Schuurman - Albert Brakel -
Harry Gerth.
Onder, de opschepsters: Vera Gerth en
letje Rijke.
'Toen ik vernam dat er ergens in de Franse Rivièra een gezellige bijeenkomst
gehouden zou worden om - met de gado-gado als "bindingsmiddel" - over "tempo
doeloe" te kunnen praten van waaruit t.z.t mogelijk iets positiefs zou kunnen
groeien, kon ik de verleiding niet weerstaan om een paar krabbeltjes neer te
pennen. Weliswaar hebben Zus Peggy en Bung René mij zeer bescheiden gezegd
dat het alleen maar een "kleine" groep is van een "kleine kampong" in een "klein"
hoekje van Zuid-Oost Frankrijk, maar mijns inziens is ook hier de mogelijkheid niet
uitgesloten dat vanuit de kleinste kleinsten de grootste grootsten kunnen ont
spruiten. Ongetwijfeld zult u allen zich dat versje nog herinneren van "De macht
van het "Kleine", dat zo ongeveer aldus luidt:
"Kleine waterdropp'len, kleine korr'len zand
Vormen zaam de trotsche zee en het schoone land;
Kleine liefdedaden, woordjes teer en zacht
Hebben vaak in 't kleinste huis 't grootst geluk gebracht
Dus "Selamat Berkumpul", en wie weet dat met het lessen van de nostal
gische dorst via het verleden en het heden u allen direkt of indirekt positief
zouden kunnen bijdragen aan de toekomst van het land waar velen onder u
getogen en zelfs geboren zijn
Met de hartelijke groeten van
Fam. H. Tb. BACHTIAR RIFAI
Deze bijzonder aardige brief van niet minder dan de Ambassadeur van
Indonesië in Parijs, Z.E. H. Tb. Bachtiar Rifai vertelt eigenlijk alles over het
bestaan van de Eerste en Enige Gado-Gado Club aan de Cöte d'Azur.
Oprichtsters Peggy Kuipers en Loes Zeeman kwamen begin 1987 op het
lumineuze idee de Nedelandse en Indische gemeenschap geregeld
gezellig te "koempoelen" en bij gezellig hoort natuurlijk altijd lekker eten.
Beter nog: Lekker Indisch eten.
Zondag 6 december jl. kwamen de GGL-leden weer bij elkaar en ditmaal
had de altijd actieve en inventieve Peggy van de bijeenkomst een soort
"pasar pagi" gemaakt. Een fancy fair dite erin ging als koek, ook letterlijk,
dankzij de door René Pianelli (de enige Indisch-Nederlandse Fransman
van de club) meegebrachte banketstaven, speculaas en spekkoek uit
Nederland. Erwerden kleding (al dan niet model "dernier cri"), snuisterijen
en boeken verkocht waarbij er naar hartelust "getaward" mocht worden!
De warongkjes met temper, pangsit, gado-gado, sate, djagoengkoekjes,
bitterballen, prekadel, met saus, ajam Padang werden druk bezocht en
velen zag je in de zon zittend, genieten Van de eterijen. Een echte "lelang"
met veilingmeester vormde een van dé hoogtepunten.
f 2.000 was de opbrengst van deze pasar pagi. Een bedrag dat geheel
werd afgestaan aan de "Kerstkrandjang" van de GIKI (Bruine Bus). Een
fantastisch resultaat vën een hartverwarmende actie waarvoor het bestuur
van de Charitatieve Fondsen Tjalie Robinson heel dankbaar is.
Moge de Gado-Gadofclub, bestuur en leden een in alle opzichten zonnig
1988 tegemoet zien
5
