INDO "YUPPIE"
Mijn nichtje Fedorine, dochter van m'n oudste zus Liz,
was als jong kind al een eigenwijze Troel die het gewoon
vertikte om door m'n zus voor haar gemaakte kleren te
dragen. Ze keek 't naaien op de machine van haar moederaf
en begon toen zelf naar eigen smaak rokjes, bloesjes,
badpakjes en shorts in elkaar te flansen. In het begin wat
stuntelig maar ze bleef ze koppig dragen. Ook haar
broertjes liepen in door haar gemaakte speelbroekjes en ik
herinner me dat ze, jong als ze was, voor m'n man z'n
voetbalbroeken naaide.
Het grootste deel van haar jeugd heeft ze in Hollandia,
Nieuw Guinea doorgebracht en toen daar allengs diverse
activiteiten als poppe- en jeugdmodeshows werden ont
plooid, kon het niet anders of Fedorine sleepte eerste
prijzen weg. Daar werd de kiem gelegd voor wat nu haar
grote liefde is: haar boetiek "FEDORINE" in Amsterdam.
Het creëeren van kleding zit haar als natuurtalent in de
vingers want ze heeft nooit knip- of naailessen genoten. Al
heel jong getrouwd met meteen een kind en een krappe
beurs, verdiende ze bij met thuis voor confectie-ateliers te
naaien en moet zich zo de kneepjes van het vak hebben
eigen gemaakt.
Zoiets kan toch alleen door Indo's
verzonnen worden?
De boetiek is al lang niet meer beperkt
gebleven tot kleding, ze verkoopt er
o.a. ook bijouterieën en zelfvervaardig
de accessoires. Op een reis naar Bali,
waar haar onlangs helaas overleden
broer woonde, maakte ze via hem
contact met een groep creatieve Bali-
en de klanten wa
ren vooral de hip
pies van de jaren
midden '70. De
buurt werd onvei
lig, er werd vaker
gegapt dan ge- Fedorine (rechts) past een klant een japon aan.
kochten eigenlijk
groeide Fedorine boven dat winkel
tje uit. Toen ze dan ook haar huidige
winkelpand aan de N.Z. Voorburgwal
332 naast het v/m "Dorrius" kon huren,
waagde ze de sprong en begon op
bescheiden schaal haar eigen boetiek
"Fedorine".
Later kon ze ook het aangrenzende
pand erbij huren evenals de etages
daarboven, waar nu vrienden wonen
zodat ze ervan verzekerd is dat alleen
vertrouwde mensen van het gezamen
lijke trappenhuis gebruik maken. Ze
heeft nu ruimte om er haar naaiwerk te
doen en tegelijk op de winkel te letten,
heeft plannen van een bovenverdieping
een galerie'tje te maken en er is plaats
voor opslag van stoffen; in een klein
keukentje maakt ze voor vrienden ge
regeld iets lekkers klaar want het is in
haar zaak op z'n Indisch, altijd de
zoete inval en het kost haar vaak grote
moeite zich aan de winkelsluiting te
houden en "plakkers" weg te bonjou
ren.
Toen ze voor de officiële opening een
"sedekah" met nasi-koening gaf, nam
ze van huis grote pannen eten mee en
gezeten op tikars op de grond met
brandende menjan tussen ons in waren
we aan 't smullen, tot groot vermaak
overigens van een erbij aanwezige
Amerikaanse jazzmusicus en een
journalist, beiden uit Chicago. Zo nu
en dan verschenen er gezichten voor Verwerking van kleuren en beschilde-
de etalageruit die verbaasd toekeken, ringen.
Toen haar oudste broer in de Jordaan
een boetiekje "Studio Frivool" opende,
bevoorraadde zij die winkel met door
haarzelf ontworpen kleding en daarbij
stoorde zij zich niet aan modetrends
maar volgde haar eigen visie op mode.
Het was een armzalig pand, rommelig
Zomerjurkje met speelse verwerking van
Balinese schilderingen.
12
