Om en bij de kleine
Anglo
Gelukkig
LAGERE SCHOOL, GOEBENG BOULEVARD, SOERABAIA
BU DE VOORPLAAT (Foto: archief I.W.I.)
Maar al komt er zilver tussen het goud
Jij wordt voor mij nimmer oud
'k Zie je altijd voor mijn geest
Zo je vroeger bent geweest.
Mag ik het zeggen: zo zou ik willen dat mijn kinderen zich
mij later zullen herinneren, als de man op de voorplaat.
Hij doet niks bijzonders, hij is niks bijzonders, maar hij is
daar gewoon zoals hij is: thuis en in de kracht van zijn leven.
Vooral dat laatste, wanneer een mens niet jong is en niet
oud. Niet opstaat met toekomstdromen en niet gaat slapen
met herinneringen. Hij is gewoon: hij werkt, is gezond,
houdt zijn huis in stand en leest de krant. Buiten spelen de
kinderen en elke dag gaan ze naar school. Heel gewoon.
Binnen is mamma aan het opruimen en koken. Heel
gewoon. En in de box ligt een meisje haar vingertjes te
bewonderen. Heel gewoon. Allemaal zo gewoon dat het
jaren later bijzonder zal worden. Bijzonder, mooi, fijn,
herinnering.
Wat zijn de gelukkigste jaren in een leven? Mooiste jaren,
niet mooiste momenten. Ik denk die waarin iemand in de
kracht van zijn leven is, al komt dat besef meestal achteraf.
De man op de voorplaat zit dan wel rustig zijn krantje te
lezen, maar als hij dat ding opzij legt en opstaat dan staat hij
ook. Alles en iedereen mag op zijn kop gaan staan, maar als
hij zegt "verhuizen" dan wordt er verhuisd. Om maar wat te
noemen. Maar zelden zal hij zo'n rigoreuze beslissing
nemen. Als hij opstaat, zal hij naar zijn kinderen kijken,
meisje tegen zich aan drukken, zijn vrouw gedag kussen en
naar zijn werk gaan. "Dag pap, dag schat". Elke dag, zo
gewoon. En dan, opeens, legt hij weer de krant opzij en
blijft zitten. Binnen is mamma nog altijd in de keuken, maar
de box is allang weg en buiten spelen geen kinderen meer.
Hij kan overal heen, maar hij hoeft nergens heen. Hij kan
opstaan en zeggen "verhuizen" om ergens anders iets
nieuws te beginnen, maar hij doet dat niet. Eerder moet hij
lachen om het idee. Nee, hij zit goed zo, het is goed zo. Is hij
een oude man, een grijsaard? Geenszins, geenszins. Bin
nen één minuut veegt hij je onder de tafel als je denkt of
doet of hij seniel is. En voor een stuk bijscholing kun je
nergens beter terecht dan bij hem. Het is alleen dat
niemand meer echt opkijkt als hij opstaat. En niemand meer
die hem echt ziet staan. En niemand die verwacht dat hij
nog een rigoreuze beslissing zal nemen die voor anderen
van invloed is. Ja, één is er nog. Zij zit naast hem als hij
staart. En zij is het die weet wat hij heeft betekend. En
anders weten zijn kinderen het wel. En als zij het niet
(willen) weten, weet niemand het meer. Dan is het
vergeten. Alleen een voorplaat getuigt dan nog van de
gelukkigste jaren van een leven.
R.B.
Op 7 oktober 1 932 is deze foto van de 7e klasse 1 D van de lagere school aan
de Goebeng Boulevard te Soerabaia genomen. Van de meisjes schiet mij helaas
maar één naam te binnen: Netty van Baardwijk, maar zelfs daar ben ik niet eens
zeker van. Klaarblijkelijk had ik toen nog maar weinig belangstelling voor
vrouwelijk schoon!
In de achterste rij zie ik van links naar rechts o.a. Dr. Sauerwalt (hoofd van de
school) en Laurens Soutendorp; in de rij ervóór, eveneens van links naar rechts:
Thijs de Haan, Jörn Citroen, mijzelf. Boy Nederpelt, Louis Dolf Wartna,
Wimpie (de vechtersbaas).
Ik zou het heel fijn vinden, een bericht te mogen ontvangen van of over mijn
klasgenoten uit tempo doeloe.
FRED MARIOUWSMIT, 25080 Tignale (BS), Via Pineta, Benaco Bungalow 7,
Casella Postale 25, Italië.
door VILMA
2e druk f 12,50, porto f 2,50
Een van de aardigste "herinne-
ringen-uit-mijn-jeugd" boeken
ooit geschreven. Vilma's jeugd
speelde zich af in Djogja maar
wat zij schrijft zou door elkander
kind in Indië geschreven kunnen
zijn.
Zolang de voorraad strekt: een
miniatuur keramiek anglo voor
f 5,- (anders f 7,50) bij elke
aankoop van het boek. Boek en
anglo samen voor f 20,- (incl.
porto).
2
