m DE LOEMPIA GIGANTEN INDISCHE Ml E N S T A N m Linkerfoto: Eugenie en Rudy Oen bij hun loempia's. Rechterfoto: Eugenie bezig met de isi loempia te maken. Lia kijkt toe. Eugenie en Rudy Oen, dat zijn ze! Dagelijks om 4 uur opstaan om loempia's te bakken voor afzet in tientallen winkeltjes, grote en kleine restaurants dagelijks een rit van twee tot drie uur over het paradijselijke eiland Maui. Wie zijn Eug en Rudy? Ze zijn echte Bandoengers, die bekend staan als volhouders, een onderwijsechtpaar dat twintig jaar geleden emigreerde vanuit Indonesia naar Hawaii. Goed gekleed doch berooid kwamen zij in Hawaii aan met slechts 65,— op zak. In Singapore voor het laatst nog wat geld besteed aan een mooi pak voor Rudie en een brocaten Shang Hai dress voor Eug, want je weet maar nooit, mocht je misschien in pakje deftig te voorschijn moeten komen. Zijn ze tenminste up to date. Eug begint in het onderwijs tweede klas lagere school les te geven en Ruud gaat werken in een autoverhuur bedrijf. Na twee jaar les gegeven te hebben werd Eug ontslagen. Ze werkte toen weer in een bedrijf en Ruud veranderde vaak van werk daar hij geen baas boven zich veelde. De jon gen is geboren om eigen baas te zijn. Op een geluksdag hapte Rudy in een zelfgemaakte loempia van Eug, die de handigheid van het koken van haar thuis meekreeg. Ze is opgegroeid in een kuwe kuwe familie in Bandoeng waar op de dag van vandaag nog grif lempers verkocht worden. Rudy dacht bij zichzelf "wat een lekkere loempia is dit toch, ze fikst het maar dat wijfie van mij. Wat als wij loempia's gingen verkopen, zou het lukken? Zouden de Amerikanen het lusten? De gedachte was geboren. Met twaalf loempia's zijn ze begonnen, eerst in de buurt laten proeven, daarna aan vrienden en kennissen. De bestellingen begonnen binnen te druppelen voor huisparties, voor picknicks, fairs, etc. Eug had toen haar baan nog, dus als ze thuis kwam begon ze meteen loempia vellen te bakken. Met vier koeken pannen tegelijk, ze werkten tot twee uur 's nachts aan een stuk door en de volgende morgen weer fris naar het werk. Rudy had intussen de brui ge geven aan werken onder een baas en hielp Eug mee met de loempia's. Rudy deed de boodschappen en bezorging, bakte ook mee en vouwde al net zo handig de loempia's op. Het werd drukker in de loempia business, de Amerikaan had de eggroll ontdekt. Nu willen de toeristen alles makkelijk en vers hebben, dus Eug en Rudy moesten de loempia's die van daag niet verkocht werden de volgende dag terugnemen en weerverse zetten. Ze begonnen uit te vogelen hoe je een loempia het beste vers kon houden, wel/geen uien, wel/geen garnaal/ vlees. Zo begonnen ze de loempia Bandoeng te veranderen tot een ver edelde smakelijke snack. Daar ze met de levering van fast food begonnen waren, moesten ze een per mit hebben, die hadden ze al gauw gekregen en een gezondheidsverkla ring van de dokter, verder niets. Geen dure horeca opleiding en midden standsdiploma. Hun produkt is prima, niemand kan ze het nadoen. Dus wie kon hen een examen afnemen? Eug en (lees verder volgende pagina) Linkerfoto: Eugenie Oen bij de loempia bezorging. Rechterfoto: Dit paviljoentje met twee slaapkamers wordt verhuurd aan liefst alleen lieve Indische mensen. Dit is de achterkant van het paviljoentje op het paradijselijke Maui. 16

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1988 | | pagina 16