ATAKA
^SLKOm
Warme kleding voor Indische koukleumen
Wat was Ataka, de naam die doet denken aan een Grieks eiland uit de tijd van
Homerus? Waarvoor was Ataka nodig? Wat heeft Ataka in haar kort bestaan van
slechts één jaar, betekend voor tienduizenden repatriërende landgenoten?
In "Koers West" een informatief boekje van de Repatriëringsdienst stond dit
artikel.
Toen de Middellandse Zee onveilig was geworden voor de geallieerden en het
gebruik van de haven van Alexandrië onmogelijk was gemaakt, werd ten zuiden
van Suez een nieuwe tijdelijke haven aangelegd, die de naam droeg van Adabya.
Vlakbij de woestijn, aan de voet van een steil rotsgebergte. Manschappen en
materialen werden via Adabya naar de gevechtsterreinen vervoerd. Rond deze
haven werden loodsen en tentenkampen gebouwd, mijlen ver de woestijn in,
maar toch voorzien van water en elektriciteit. Welnu, één van de kampen bij
Adabya was Ataka.
Waarvoor was Ataka nodig?
Zodra het vervoersprobleem voor de
gerepatrieerden was opgelost, deed
zich dadelijk een ander probleem voor:
de kleding. De verzwakte, sterk ver
magerde mensen uit Insulinde konden
absoluut niet buiten kleding die be
stand zou zijn tegen de ijzige koude
van de winter en het vroege voorjaar.
Er móest dus kleding zijn, massa's
kleding. Maar hoe moest men daaraan
komen? Nederland, nog geen halfjaar
geleden zelf bezet gebied, had geen
enkele voorraad. Met de grootste
moeite en met inschakeling van de
Distex konden ongeveer 11.000 pak
ketten bij elkaar worden 'geschraapt',
elk bestaande uit twee stel ondergoed,
een stel bovenkleren, een jas of mantel
en een paar schoenen. Maar daarmee
was dan ook de uiterste grens bereikt.
En er was veel meer hulp nodig, met de
uiterste spoed, want de schepen waren
reeds in aantochtde eerste van een
hele reeks! Toen heeft men hulp ge
zocht en ook gevonden bij Engeland
en Amerika. Toestemming werd ver
leend te Ataka, dat zo mooi als middel
punt van de vaart uit Insulinde naar
Engeland is gelegen en juist vóór de
koude zone kon worden bereikt, een
kledingcentrum in te richten. Het eerste
kledingschip, de 'Ariadne', zette pre
cies op eerste Kerstdag 1945 koers
naar Ataka. Zózeer werd de nood
toestand onderkend, dat de bemanning
unaniem haar Kerstverlof prijsgaf, het
eerste, dat zij sinds vijf jaar in haar
gezin had kunnen vieren! Een prachtige
geste.
Wat heeft Ataka gedaan?
Heel veel!
Een repatriëringsschip kwam aan. Het
hele personeel van Ataka stond gereed
om de grote loods te herscheppen in
een reusachtig kleding-arsenaal en
nog veel meer! Een kleine groep van
het personeel ging aan boord van het
schip om de passagiers in te delen en
de maten te nemen van de zieken, die
zelf niet mee konden gaan. In groepen
van 300 gingen de passagiers van
boord en per trein of bus naar hun
doel. Wapperende vlaggen verwelkom
den hen. Voor de loodsen werden zij
door leden van de Repatriëringsdienst
opgewacht en naar binnen geleid.
Daar kwamen zij in een grote, hoge en
(lees verder volgende pagina)
Welkom in Ataka en
even bijkomen in de ruime ontvangsthal.
Gepakt, gezakt en gekleed
10
nagewuifd door Ataka, verder naar het koude land!
