Rijp van de boom
GEIEZEN.
Menselijk geluk kan bestaan uit gewone, natuurlijke dingen. Zoals het plukken
van een boomrijpe papaja van eigen boom. Jan Scaf (North Beach, West
Australië) hier omzichtig bezig die éne rijpste vrucht tussen de andere uit te
snijden (het lijkt of hij bezig is met het demonteren van een landmijn) kent zijn
geluk niet goed genoeg. Heden ten dage worden alle vruchten, tropische en niet
tropische over de gehele wereld geëxporteerd. Half- maar vaak ook nog geheel
onrijp geplukt, anders zijn ze rot voor ze de winkel bereiken.
Soms lukt een kunstmatig rijpingsproces aardig, maar het blijft altijd een gok of
die bananen, perziken, mangga's, peren, kiwi's, pruimen, noem maarop, wel het
stadium van rijpheid bereiken zullen als ze eenmaal "los" zijn. En ook de
zonnewarmte niet meer zullen opvangen.
Koop je een paar perziken van een gulden per stuk met het advies erbij: u moet ze
nog een dag laten "oprijpen". Waar zal dat oprijpen nu het best kunnen, denk ik
dan. In de buurt van de kachel, op de vensterbank - je kunt nooit weten of de zon
onverwacht zal schijnen - of in de beras, net zoals we vroeger in Indië deden met
de mangga's. De gedachte van perziken in de beras, een beetje raar, dus maarop
de vensterbank. Zowaar, de zon schijnt! Na 2 dagen bijt ik in een zachte perzik
maar zuuuuuur! Pruimen zuur, mangga's (meestal) zuur, pisangs nooit zoet
genoeg.
Zit ik nu alweer vervelend te doen? Neen, ik wil alleen zeggen dat er niets gaat
boven het plukken van een vrucht die de kans heeft gekregen te rijpen aan de
boom, en door de zon gekoesterd te zijn. Eva beet ook in een boomgerijpte
appelI n
HET VERMOORDE LAND
De Nederlandse journalist Jan Bouwer
heeft in de oorlog geluk gehad: hij was
in Bandoeng ondergedoken in het huis
aan de Dagoweg 42b en is daar nooit
ontdekt door of verraden aan de Jap.
Tijdens zijn onderduikjaren is hij blijven
schrijven, in een dagboek. Daarin
noteerde hij alle belangrijke feiten die
hij te horen kreeg via familie en vrien
den. Na de oorlog bood hij dit dagboek
aan uitgevers aan, maar die hadden
toen geen belangstelling. Hij schonk
het document toen aan het Rijksinsti
tuut voor Oorlogsdocumentatie en
vele jaren later is het daar herontdekt
door dr. L. de Jong, die er een dank
baar gebruik van heeft gemaakt bij het
schrijven van zijn Indische delen.
Om kort te gaan: het dagboek is onge
twijfeld dankzij de bemoeienissen van
dr. De Jong nu wel uitgegeven en kan
een ieder dus kennis nemen van dit
zogeheten ego-document, dat voor
geïnteresseerden zeker belangwek
kend is "omdat er talrijke gegevens in
staan die men in geen enkele andere
bron vindt" aldus dr. De Jong op de
achterflap. En op de kaft van het boek
heeft de uitgever ook een uitdrukkelijke
aanbeveling van dr. De Jong gedrukt
om het publiek toch maar te overtuigen
van het belang van het boek.
Het is waar, in de veelheid van oorlogs
boeken valt een titel als "Het ver
moorde land" niet meer op. Een aan
beveling op de kaft doet je dan op zijn
minst het boek inbladeren. Maar vraag
één is dan of het nu zover gekomen is
dat 'n boek - welk boek dan ook - het
alleen maar kan "maken" door een
aanbeveling op de kaft van een bekend
heid. En vraag twee is, of dr. De Jong
dé man bij uitstek is geworden om
Indische (oorlogs)boeken ter publikatie
en lezing aan te bevelen. De tekenen
wijzen er steeds meer op.
R.B.
"Het vermoorde land" door Jan Bou
wer. Uitg. Van Wijnen, Franeker.
Geb., 405 pag. Prijs f 52,50, porto
f 5,50.
NIEUWE UITGAVEN
Wij waren ingedeeld bij het 4e Bataljon
Garde Jagers op Oost-Java en
Madoera - Belevenissen in de jaren
1946-1950 op Madoera en in Oost-
Java, aan de hand van dagboeken,
brieven en gesprekken samengesteld,
in samenwerking met kapt. M. Lahm.
door Henk Hoekstra f 30,— porto f 4,50
Getekend als koloniaal -
een relaas over de belevenissen van
een KNIL-soldaat en de mensen die
zijn leven deelden in de jaren 1930-
1950
P. van Meel f 32,50 porto f 4,50
30
