Ode aan mijn Sapoe Lidi METEEN f 10.000 - NODIG mochten komen omdat ergeen andere kleuterschool voor hen in Malang was, een lagere school, een Mulo, een drie jarige kweekschool voor onderwijze ressen en een internaat. En dan was er de gecombineerde vijfjarige H.B.S. en de zesjarige A.M.S., die uit geheel Oost-Java leerlingen aantrokken. Deze beide scholen hadden een zeer goede reputatie, niet alleen door het goede onderwijs, doch ook door de prettige sfeer die er heerste. Onder leiding van een paar goede gymnastiekleraren werd er veel aan sport gedaan, en ééns per jaar vonden er sportcompetities met de H.B.S.-Soerabaia plaats. Met bloedend hart nam men er afscheid na het eindexamen of wanneer de ouders werden overgeplaatst naar an dere streken. Na het eindexamen kwam voor velen de onvermijdelijke beroepskeuze. Velen konden hun eigen wens volgen wanneer hun ouders ermee instemden en 't konden bekostigen, maar velen ook niet. Ik behoorde helaas tot de laatste groep! L.A. De oude Sociëteit Concordia, tegenover de Protestantse kerk. Hotel Riche en Toko Oen, aan het begin van Malangs belangrijkste winkelstraat Kajoetangan. Centrum van Kunsten en Wetenschappen, waar beroemde kunstenaars optraden en toneelgezel schappen het beste lieten zien waar amateurtoneel toe in staat was. Waar gefuifd werd dat de stukken er afvlogen. Dat was onze Soos. Deerlijk verminkt door oorlog en revolutie. Nu staat er een warenhuis. Een oer-Indisch gebruiksding dat ik minstens ééns per dag ter hand neem is mijn sapoe-lidi, ruim een kwart eeuw geleden uit Nieuw Guinea mee naar Holland genomen. Zij (of hij?) ziet er niet meer uit. Alle fijne puntjes zijn al lang afgebroken, de oorspronkelijke lengte is gereduceerd tot ongeveer de helft, veel dunner geworden, zodat het bezempje behalve met het oorspronkelijke gevlochten rotan-bandje ook nog met een elastiek in toom wordt gehouden. En toch nog zo bruikbaar. Ondanks hoeslakens en dekbed die met één handbeweging glad gestreken worden, moet ik toch nog altijd even "kebas" (kloppend vegen), 's Avonds voor 't slapen gaan onder bed kebas hoeft niet meer, want de westerse momoks (spoken) kunnen zich hier niet stiekem onder het bed verstoppen zoals die van ons vroeger in Indië. de bedden zijn te laag en trouwens, ze manifesteren zich hier op andere ma nieren. En "kalang-djengkiengs" (schor pioenen) vinden 't te koud in Holland; gelukkig maar, anders zou het hun net zo vergaan als de nuttige spinnen, wespen en pissebeden die zo mee dogenloos worden doodgemept. Ik herinner me een uitleg die mijn moeder me eens gaf over de uitdrukking "kalang kiboet" (in de war zijn). Als je met een sapoe-lidi "kiboet" of "kebas" lopen de kalang-djengkiengs radeloos heen en weer. Eigenlijk moet je dus zeggen "kalang di kiboet". Tja, dat lijkt me een logische uitleg. Ik gebruik m'n sapoe-lidi om spinrag gen van het plafond te verwijderen. Een oudere nicht zei me dat in elk echt-lndisch huis "lawah-lawah" moet zijn. Lijkt me wat te gortig, een beetje schoonhouden moet toch ook. Ik kan me geen gebruiksvoorwerp bedenken dat zó veelzijdig is. Huis en erf ermee aanvegen hoeft niet meer, stofzuiger en bamboe-hark nemen dat klusje over. Maar wel gebruik ik 'm als kloppe- matter voor kleedjes en bultzakken; daarvandaan die afgebroken puntjes. Vliegen in huis bestrijd je er effectiever mee dan met een vliegemepper met z'n kleinere oppervlak; je slaat er steeds naast. Als m'n katten iets verbodens uithalen hoef ik alleen maar met de sapoeh te ritselen en ze blazen de aftocht. Doet me denken aan m'n moeder's kreet als we als kind ondeu gend waren: "haal de sapoe lidi!" Meestal niet te vinden op dat moment. Toen de katten nog jonger en niet zulke luie oude dametjes waren, kon ik ze uren bezig houden met een buig zame lidi waaraan een wollen draadje en stukje wit papier gebonden; die ontlokte ze de koddigste bokkespron- gen om het papiertje te pakken te krijgen. Op 5 december heeft 't specifieke kebas-geluid tegen de deur altijd weer het beoogde griezeleffect op de klein tjes en Zwarte Piet is bij ons dan ook niet compleet zonder die Indische roe. Geen wattenstaafjes meer in huis voor het schoonmaken van oren, van casset tedeck-koppen of het oliën van pie pende deurscharnieren? Geen nood, een stukje lidi met watten omwikkelen en voila! Geen wonder toch dat mijn sapoe-lidi na al die jaren zo iel is geworden. Misschien dat ik over een kwart-eeuw nog eens een Indonesië-ganger zal moeten vragen er weer eentje voor me mee te nemen, maar dan heb ik er mijn tijd ook wel op zitten. Vooralsnog kan ik me mijn leven niet indenken zonder die, mij zo dierbare tropische duizend poot! TIJN TIMMERMANS meer of minder? Bel dan: 078 -18 08 66 (na 21.00 uur of b.g.g. E. U. Verhage, tel. 01 3 - 34 28 49) Aflossing v.a. 1 2/60 mnd., kwijtschelding bij overlijden. En ook als u nog geen 66 jr. bent kunt u aanvragen. SETIAKAWAN FINANCIERINGEN B.V. Karei Doormanweg 9, 3317 ZD Dordrecht. -mimm 15

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1988 | | pagina 15