Krontjong
Kun je nog zingen, zing dan mee
Waarom treurt gij
vlucht.
Heb
Zwart
Een boek over Jazz in Batavia bestaat. Aan boeken over hawaii-muziek en over Indo-rock wordt gelukkig ook gewerkt.
Maar of er ooit nog een documentaire-boek over krontjong zal verschijnen, is de grote vraag. Vooralsnog valt te vrezen dat
dit nooit zal gebeuren en later zal blijken dat dat als een groot gemis moet worden beschouwd. Maar wie weet staat er nog
iemand op die met kennis van zaken zo n boek wil schrijven. Gelukkig bestaan er nog krontjongplaten en -cassettes en
Tjoh de Fretes staat al op CD. En om aan het al bestaande iets toe te voegen, zal redactie Moesson af en toe bladmuziek
publiceren, opdat in de huiskamers krontjong ook (weer) gespeeld kan worden.
Als eerste muziekstuk drukken wij hier "Waarom treurt gij" af. Het is niet zo'n treurig lied als de titel doet vermoeden, want
de laatste regel luidt "Nimmer zal mijn liefde wijken, want ik min u maar alleen". Wadoeh!
Mama of Oma aan de piano en alle kinderen uit volle borst
bekende liedjes zingend of met aarzelende stemmetjes
nieuwe lerend. Een tafereeltje zoals op deze foto was bijna
in elk Indisch huis te vinden. Op de één of andere manier
had bijna iedereen een piano. Meestal op de vendutie
gekocht, maar we hadden goede pianostemmers die zelfs
de oudste rammelkasten konden opkalefateren.
Wat zongen we vroeger veel en graag. Veel nieuwe liedjes
kwamen er niet bij zoals tegenwoordig, maar wat er werd
gezongen waren evergreens die nooit verveelden. Niet
alleen uit "Kun je nog zingen, zing dan mee", maar ook op
Nederlandse tekst gezette melodieën van Schubert, Schu
mann, Mozart.
Geen radio en televisie, geen cassette, geen cd's en
geen buren die tegen muren, zolders of vloeren konden
kloppen om stilte. Je moest wel heel lelijk en heel hard
brullen om burengerucht te veroorzaken. Ach, die arme
mensen nu op hun electrische piano's met het geluid
uitgeschakeld "vanwege de buren en de dunne muren".
Oud en jong, ferme jongens, stoere knapen, ze reden met
het karretje de zandweg af, het stille dal met de bloempjes
en de waterval in, en pas als het avondrood het veld kleurde
en de zon afscheid van ons nam, hielden we op met zingen.
Zo ging dat vroeger.
Als u het nu een beetje vergeten bent, Leo Sijperda speelt
veertig liedjes op de piano voor u, op een cassette te
krijgen, met een tekstboekje. Maar u moet wel even kijken
of de buren uit zijn....
W«ar
treurt gl| zo miji
'd«i - iren vsn de
Modcrzto
Muziek cu Tekst
PRED.BELLONI
7
