"PINTJANG"
EN DR. SPOCK
Met NECTAR-essence:
INDISCHE SPEKKOEKEN
Soms benijd ik de jongere generaties dat ze zich terdege op
het zelfgekozen ouderschap kunnen voorbereiden, geheel
"volgens het boekje" met behulp van bijvoorbeeld Dr.
Spock. Er zijn praatgroepen en discussies over de gevaren
die een kinderzieltje kunnen bedreigen. Ik denk eraan hoe
pardoes ik het ouderschap inging, in die bewogen tijd in
1 949 had ik geen boeken over opvoedkunde. Ik was al blij
dat ik had geleerd de baby in een zinken wasteil in bad te
doen zonder hem uit m'n zeephanden te laten glibberen!
Toen ik met man en baby van zes maanden begin 1 950 naar
Nieuw Guinea vertrok was ik een huisvrouw van lik-m'n-
vestje met twee linkerhanden, omdat mams het helaas
nooit nodig had gevonden me mee te laten helpen in de
huishouding. En dat vond ik eigenlijk wel best want ik zat
liever met m'n neus in de boeken en zolang ik als
jonggetrouwde vrouw een baboetje had dat alles voor me
deed, was ik een zieltje zonder zorg.
Maar in Nieuw Guinea moest ik zelf m'n (twee linker-)
handen laten wapperen en het gaf menige jankpartij als de
rijst weer eens "sangit" (aangebrand) was of als ik de anglo
maar niet aan de praat kon krijgen; veel later had ik gelukkig
een petroleum-vergasser. Wat een gemopper als ik voor
Bartje's nasi-tim in de bush naar wilde bajem, leken wel
olifantsoren zo groot en even taai, en ondermaatse tomaat
jes moest zoeken en onder de schrammen en klitten kwam
te zitten. Met een maggiblokje erbij en niet eens een mals
kippepootje. Als er voor de marinekeuken tegenover ons
huis een wild zwijn werd afgeschoten kon er ook nog een
stukje lever in de tim. Wat trots was ik toen ik na veel
geschutter enigszins wist te variëren met de eeuwige
kangkoeng, eipoeder, blikjes corned beef en vis, want veel
méér hadden we in het begin immers niet.
Nabij de quonset-hut in de Oranjelaan (Hollandia) waar we
later kwamen te wonen, had ik eens een aangereden kip
met gebroken pootje gevonden en haarthuis opgekalefaterd.
"Pintjang" (mankpoot) beloonde me met een dagelijks vers
eitje. Bartje was dol op haar heerlijke bruine eitjes, zo
anders van smaak dan de met conserveringsmiddel geïnjec
teerde eieren die maandelijks met de Hollandboot werden
aangevoerd. Zodra Pintjang, de echte scharrelkip, ergens in
de tuin begon te kakelen dribbelde Bartje de keukendeur uit
en was 't elke dag weer Pasen en eierzoeken, want het dier
zocht steeds een andere plek uit om haar ei te leggen. En de
volgende morgen smulde Bart weer van een zachtgekookt
vers eitje.
Op een dag arriveerde de Hollandboot met voor de eerste
keer een partij diepvrieskippen en stonden wij in de rij voor
één kip per gezin.
Toen ie eenmaal in de pan pruttelde en ik genietend de
geuren opsnoof van de heerlijke semoor-ajam die mij voor
ogen stond en Bartje zoals gewoonlijk nieuwsgierig om me
heen scharrelde in de keuken, tilde ik hem in blijde
opwinding over het maaltje op, om hem in de pan te laten
meekijken. Grote sufferd die ik was! Hij keek, en grote
tranen biggelden over zijn wangen. Wendde zijn hoofdje af
en fluisterde met een trillend onderlipje: "Pintjang".
Ik had in de verste verte niet aan Pintjang gedacht en ik kon
me op dat moment wel voor m'n hoofd slaan om m'n
onnadenkendheid. Ik wist niet hoe gauw ik het kind mee
naar buiten moest nemen om hem te laten zien dat zijn
Pintjang nog steeds in de tuin liep te pikken en daags erna
maakte ik er een extra en nadrukkelijk vertoon van als het ei
gezocht moest worden in de hoop dat Bart gerustgesteld
zou zijn. 't Kwaad was echter geschied, m'n eerste semoor-
ajam werd voor het kind een grote flop en jarenlang nog
hoefde ik hem geen lekkerstukje kip voorte zetten. Zelfs nu
hij volwassen is, eet hij liever wat anders dan kip.
Zouden de lessen van Dr. Spock me hebben behoed voor
deze misser?
Misschien niet, want in de eerste plaats moeten we immers
onze eigen hersens laten werken. Maar ik troost me ermee
dat geen enkel ouderpaar feilloos kan zijn en in staat altijd
de kinderziel te doogronden, en ook dat onze ongewilde
fouten niet altijd hoeven te leiden tot iets onherstelbaars.
Alle kleine littekens in onze ziel hebben ons weerbaar
gemaakt, hoop ik.
Jammer alleen voor Bart, eerst was er geen mals kippepootje
voor in zijn nasi-tim, daarna ook niet het genot van een
lekkere semoor-ajam!
TIJN TIMMERMANS
Naschrift:
Doet u mijn hartelijke groeten aan Bart. Ik heb ook een kip
trauma. Toen ik nog een aardig knaapje van vijf jaar was,
zag ik een potige boerin jacht maken op een kippetje en het
vervolgens binnen mijn gezichtsveld mollen. Hadikdatniet
gezien, dan at ik wellicht nu nog kip. Maar al had ik het niet
gezien, die kip was er toch wel aangegaan. Misschien is de
moraal dat een (harde) werkelijkheid wel geweten moet
worden, maar niet altijd gezien moet worden, althans niet
door iedereen en zeker niet door kinderen. Iets dergelijks
zal ook wel door Spock gezegd zijn en als je zijn boek niet
hebt, is er nog altijd je eigen gezond verstand. Hoewel, de
meningen over wat "gezond" is, zijn tegenwoordig nogal
verdeeld.
R.B.
(nectar)
OEDEPONÖERO
Zilveren Metlaille Den Hang 1885
Luik 1902
Gouden Medaille Den Haag 1913
maakt U voordelig uw ROZENSTROOP
sorbets, gebak en zeer fijne likeuren I I
Nu ook levensmiddelen kleurstoffen: rood-
geel-groen-oranje-blauw en bruin.
Vraag gratis receptenboekje bij uw Toko,
drogist of Pharm. fabriek "Phytol" - Afd.
Nectar essence, Wagenstraat 129, Den Haag
TANTE NON's
Franko thuis in speciale verpakking.
Min. 500 gram f 20,—
Min. 750 gram f 25,-
stort op giro 38 92 616
Mevr. F. Y. ROBERT-FLAMAND
Mozartlaan 629, 5011 SP TILBURG
Tel. 013 -56 08 35
Bartje met zijn mamma voor onze hut in Hollandia
8
