IBU SUPIAH
i i J t
■■■■■■■■■■■■■■■MM
Het is stil geworden rond Ibu Supiah
en haar zwerversasiel. Ze zit, zoals
reeds in Moesson stond, in Purwokerto.
Het asiel op Gunung Sahari is inmiddels
verdwenen. Indonesiëgangers die Ibu
wilden opzoeken konden haar nieuwe
tampat in Purwokerto niet vinden, het
ligt aan de rand van de stad en niet
elke chauffeur kent er de weg.
Haar relaas hoe de verhuizing verlopen
is, hoeveel dieren ze heeft kunnen
(mogen) meenemen hebben we nog
niet. Intussen is er - zoals te doen
gebruikelijk - wel het een en ander
over haar geroddeld. Het dierenasiel
(Overheidsinstelling) in Jakarta, schit
terend ingericht, doet niet onder voor
het asiel in Den Haag - heeft Ibu
Supiah nooit goed gelegen. Haardoel-
stelling tjotjokte niet met de hunne.
Ibu neemt elke verschoppeling op.
Zelfs doodzieke dieren krijgen nog
een kans bij haar. Het "officiële" die
renasiel heeft andere regels.
Foto's die Rogier op zijn laatste bezoek
(oktober) maakte lieten alleen gezonde
levendige dieren zien. Die kunnen
natuurlijk makkelijker een eigenaar vin
den die ook bereid is ervoorte betalen.
Regels zijn regels en elke instelling
mag die zelf bepalen.
Wat ik - en dan spreek ik voor mezelf -
onuitstaanbaar vind is dat er ogenblik
kelijk geroddeld en gekletst wordt.
Aan Ibu Supiah deugde niets volgens
de dierenbeschermende-high-society
dames die zich met de zorg van dieren
bezighouden.
Instellingen die het "Goede Werk"
propageren blijken elkaar het licht in
de ogen niet te gunnen. Dat is overal
zo. leder claimt de grote weldoen(st)er
te zijn. Alsof het die arme schurftige
scharminkels wat kan schelen van wie
ze voedsel krijgen. ALS ze het maar
krijgen. Lang voor Jakarta's Dieren
asiel draaide, dankzij de naijver van
zeer welgestelde dames,zwoegde Ibu
Supiah alleen met de hulp van de
Duitse heer Schneider en een paar
familieleden om haar talrijke dieren in
leven te houden.
Dankzij de royale giften van Moesson
lezers en enkelen die van haar bestaan
wisten, overleefde ze de laatste jaren.
En nu zit ze in Purwokerto. De eerste
hokken zijn gebouwd. Er zullen meer
komen. Wanneer? Ik weet niet welke
moeilijkheden ze te overwinnen heeft,
ik wacht op bericht. Aan geld ontbreekt
het haar niet, ze kreeg voldoende geld
op haar bankrekening. Ik zou voorlopig
niets meer doneren tot ik meer van
haar gehoord heb. Dat was het.
LD
f
Geen feminisme, maar emancipatie in de
ware betekenis van het woord! Els Hoo-
gendoorn bezig met het schaven van een
ra.
meter eens is hun tuintje projecteren.
Trouwens makkelijker en beter is een
bezoek aan dit unieke project zelf,
alwaar veel te zien is, de sfeer heerlijk
ouderwets en de geur van hout nog
domineert.
De Stichting "Nederland bouwt de
Batavia" te Lelystad moet het groten
deels hebben van sponsors en dona
teurs en zij die meer over dit "merck-
waerdighe - ende hooghst leersaeme
projeckt" willen weten, kunnen altijd
schrijven naar:
Informatiecentrum
Oostvaerders Tolhuis
Postbus 119 8200 AC Lelystad
Telefoneren kan ook, het telefoon
nummer is: 03200 - 6 14 09.
Kapitein LUCAS LINDEBOOM
Alias "Pohon-Linde"
Een van de mastsporen van de grote mast
wordt opgehieuwd en voorgaats van de
mansen op de buikdenning gemanoeu
vreerd.
Hoogte v.d. achterspiegel
rand kiel
tot bovenkant lantaarn 19,00 m
Diepgang
gemeten uit onderkant kiel
voor 4,25 m
achter 5,1 0 m
Stuurlast-achteroverliggen
voor meer (nat) roer
oppervlak 0,85 m
Hoogte van het schip (drie
masten) van kiel tot top
van de mast 52,90 m
Wellicht denkt menige lezer(es) dat de
maten duiden op een vrij klein schip,
maar zij die in de gelukkige omstan
digheid verkeren van het bezit van een
tuintje, moeten deze maten van lengte
ruim 56 meter en breedte ruim 10
Een zeldzaam gezicht is het maken van de blokken voor de vallen, schoten en geien. Op
de grond staand van rechts naar links: een Kardeelblok (ra), een Stagblok (bezaanmast)
en een Toppenant (topeind van een ra).
13
