Hemelhuis.....
Met NECTAR-essence:
Ze hoefden de Nederlanders niet meer in het nieuwe Indonesië en massaal
verlieten deze het land. Mijn man had een kort verlof opgenomen om ons weg te
brengen en in Holland de zaken te regelen. O.a., het kopen van een eigen huis,
op korte termijn. We hadden het nodige gehoord over de opvang in contract
pensions. Natuurlijk was het niet overal even slecht, maar je zou het zó toch
treffenTrouwens, de repatrianten werden over het algemeen niet vriendelijk
ontvangen. Men was de Duitse bezetting te boven. Holland zelfs begonnen aan
de welvaart. Tochzo'n troep armoedzaaiers aan de deur, die de spoeling
opnieuw dun kwam maken
Wij kochten een huis, uiteraard met
een 'gouden dak'. Een hoekhuis uit
een blok dat als eerste in een polder in
Leidschendam werd neergezet. Met
een wijds utzicht over het hele land
schap. En mijn man keerde terug naar
zijn werk in de bergen. In afwachting
van de oplevering van het huis, trok
ken we in een ingerichte woning, ons
afgestaan door een mevrouw die tijde
lijk het land uit ging.
Zes maanden later, betrokken we het
huis aan de Vliet. En het zou drie jaar
duren voordat mijn man zich weer bij
het gezin zou voegen. Vanwege het
gouden dak.
Hij kreeg een aardige job bij het Rijk,
waarbij hij niet de hele dag opgesloten
zat achter vier muren. En we begonnen
aan een nieuw leven.
Heimwee naar het oude Indië? Hele
maal niet en ik koesterde ook geen
enkele rancuneuse gedachte meer. Ik
hield van het huis, waar ik al gauw ons
stempel op had gedrukt. Van gezellig
heid, sfeer, warmte. Warmte niet alleen
als de wind over de polder joeg, met
een kracht van 8-9 of meer, maaraltijd,
onder alle omstandigheden, de twaalf
jaar dat wij er woonden.
En? Was ik ook van Holland gaan
houden?
Ooit - ik was een meisje van een jaarof
negentien - trouwde een kennisje met
een veel oudere man. Ze had geholpen
in zijn praktijk en als hulp bij een
doodzieke vrouw. Toen die stierf
"Hoe kan je trouwen, hóuden van
een man die bijna je grootvader kan
zijn?
"Óch, ik heb helemaal geen hekel
aan de dokter."
Zo had ik ook geen hekel aan Holland.
Ik voelde me geborgen net als dat
meisje bij haar dokter.
Mijn man was 65, de polder vol ge
bouwd tot in de verste hoeken. Wij
verkochten het huis, ruilden het tegen
een aardige bungalow in het 'donkere
zuiden', waar we nog adem konden
halen. Er was een bosje bij, vol geuren
van dennen, lelietjes van dalen en
Lieve-vrouwen bedstro en kleuren van
vingerhoedskruid, lupinen en judas
penning. Het huis stond boven op een
terp aan een holle weg. Was de tuin in
Leidschendam al een bezienswaardig
heid. Calfven werd een landjuweel met
planten en bomen en bloemen en het
gejubel van vogels, het gedwarrel van
bonte vlinders.
Het huis werd ons kasteel. Met boven
de voordeur een plank, waarop in
mooie letters: - SÓEMBER RAME -
Bron van vreugde (drukte, gezellig
heid). De kinderen kwamen ons uit alle
delen van Nederland geregeld opzoe
ken; op hoogtijdagen, met zijn allen.
Ook vrienden en kennissen wisten de
weg al gauw te vinden. Naar 'het huis
met verhaaltjes' - noemde een vriendin
het. Elk hoekje had een eigen verhaal.
Over muziek waar ik platen draaide en
luisterde naar lieflijke oude klanken.
Aan het grote raam aan de voorkant,
schreef ik mijn boekjes en verhaaltjes
voor Moesson. En al gauw kreeg ik,
zoals iedereen in het Buurtschap, een
bijnaam. Een beetje duistere'dame
voor het raamNou ja
De kamer naast de keuken - dicht bij
de koffie - was het meest geliefde
plekje, als we allemaal met elkaar
waren. En herinneringen ophaalden
overvroeger, toenOude liefde
roest niet.
En altijd was er reden tot vrolijkheid
soms tot verdriet. De veertien jaren op
Calfven, waren onze mooiste in Hol
land. Maar het Leven geeften het
Leven neemten de dag kwam dat
het stil werd in- en om het huis.
Bij een van de kinderen stond op het
erf, een verwaarloosde pondok. 'Als
het opgeknapt wordt, wil je dan ver
huizen? Doe het maar, toedrongen
ze alle zes aan. Ik heb er een jaar voor
nodig gehad om tot een besluit te
komen. Al die herinneringenIk hak
te de knoop door; en nam de herinne
ringen mee.
Het is het mooiste, liefste, meest
comfortabele huisje geworden dat een
oud mens zich wensen kan. Als ik aan
de achterkant de deuren van de glazen
pui op zij schuif, stromen geuren naar
binnen van tijm en wilde honing. Ik
heb een paar bomen staan, die - op
een foto van dichtbij genomen - lijken
op door rupsen aangevreten djati
bomen. (In feite, pruimen). Maar, ook
fantasie kan vreugde baren.
Aan de andere kant van het hek, staat
de mais van de boer groter te groeien.
'Stond', want inmiddels is de djagoeng
'afgedaan' - in boerentaal. Ik kan weer
verweg kijken, de vlakte heeft zijn eer
ste ploegbeurt gehad. Het wemelt zwart
wit van kraaien en meeuwen, ze doen
zich te goed aan dikke wormen. Woud-
(lees verder volgende pagina)
OEDEPONBERD
Zilveren Medaille Den Haag 1885
Luik 1902
Gouden Medaille Den Haag 1913
maakt U voordelig uw ROZENSTROOP
sorbets, gebak en zeer fijne likeuren
Nu ook levensmiddelen kleurstoffen: rood-
geel-groen-oranje-blauw en bruin.
Vraag gratis receptenboekje bij uw Toko,
drogist of Pharm. fabriek "Phytol" - Afd.
Nectar essence. Wagenstraat 129, Den Haag
26
