WHERE HAVE ALL THE FLOWERS GONE
Gesprekje met Wallis de Vries
De AVRO heeft iets met Indië en
Indische mensen, althans zo lijkt het:
stukken van Couperus, tante Lien,
Sandra, Amanda Spoel, Indisch mo
nument, Halin. De hand van Wallis de
Vries?
Nee, daar heb ik helemaal geen
bemoeienis mee, alleen wel met het
Indisch monument waarvoor de AVRO
geld heeft ingezameld. Ik zat in het
Comité van Aanbeveling en ik voelde
mij ook betrokken vanuit mijn tijd bij
C.R.M. (begin jaren '80), toen ook
monumentenzorg in mijn portefeuille
zat en al gesproken werd over een
Indisch monument. Voor de rest zijn
de Indische gezichten toeval. Hoewel,
de AVRO is een algemene omroep en
Zwijgend luisteren naar Dick de Hoog tijdens I.E.V.-congres, Soerabaia, ca. 1932. Indische mensenM^sThi e n°Veeft
Berretty, Wermuth, Van Stein Callen-
felds, Sachse, Van Deventer, Bosscha,
Ottolander, Priester, Wilken, Hoffman-
Krüseman, Gerhartz, Van de Wall, Zaal
berg, De Hoog, Seelig, Dezentjé van
Ampel, Knaap, Spel, Van der Steur,
Van Mook, Von Faber, Deeleman,
Kruyten anderen, nog zovele ande
ren die iets betekend hebben, gedaan
hebben waardoor hun namen niet ver
geten zijn geworden. Nog niet, maar
dat staat wel te gebeuren. Want zij die
nog opkijken bij het horen van die
namen zijn klein in getal geworden en
over een paar jaren zal het getal nul
zijn. Dan is er geen levende herinne
ring meer. Die dan zullen leven, zullen
het moeten doen met zoeken in biblio
theken, bladeren door boeken en tijd
schriften. Dat is natuurlijk ook een
uitstekende aanpak om kennis op te
doen, maar er is iets dat zal ontbreken.
En dat zal een gemis zijn dat zich zal
doen voelen. Ik heb het over traditie,
overlevering, betrokkenheid, trots,
herkenning.
Bijvoorbeeld: Dick de Hoog. Zijn leven
en vooral zijn werken zijn beschreven
in verspreide geschriften die ook in de
toekomst geraadpleegd kunnen wor
den. Men zal zich dan een beeld van
hem kunnen vormen. Maar dat beeld
zal afwijken van dat van iemand die
zijn vader dikwijls heeft horen vertellen
over die man die een bomvolle zaal
muisstil geboeid kon laten luisteren
naar een uiteenzetting over de koers
van het I.E.V. Hij deed dat uit zijn
hoofd, zonder papieren. Zonder aan
tekeningen te hebben gemaakt, kon
hij in zijn slotwoord critici die daarna
waren opgestaan op een keurige ma
nier tot op het bot villen.
Ik bedoel maar: zo'n Dick de Hoog is
dan geen vaag figuur, maar hij gaat
leven. En hij blijft leven. Wanneer zijn
naam valt, kun je je iets voorstellen.
Wanneer gevraagd wordt naar "een
grote Indo" kun je hem noemen. Dat
komt omdat er ook over hem verteld is.
Aan de kinderen is iets overgeleverd.
Bestaat er een standbeeld van Dick de
Hoog? Is er een straat naar hem ge
noemd, een fonds, een zaal? Bij mijn
weten niet. Net zo min als er iets
genoemd is naar andere bekende en
belangrijke Indische persoonlijkheden.
Uiterlijk zal er niets meer aan hem
doen herinneren, aan niemand van die
anderen.
Maar laat ik een poging doen iets
optimistischer te zijn: zullen persoon
lijkheden uit de meest recente ge
schiedenis van Indische mensen ge
koesterd worden in de herinnering van
de beroemde "tweede generatie". Wie
waren/zijn die persoonlijkheden?
Generaal Spoor, Tjalie Robinson, Rob
Nieuwenhuys, Eppo Doeve, Ir. Vrijburg,
tante Pim, Guus Becker, Nic. Beets
Wat zullen die namen over 10 jaar
oproepen?
En de dag van vandaag, welke groot
heden hebben we nu? leder volk, elke
bevolkingsgroep heeft de natuurlijke
behoefte aan leiders, aan voormannen,
voorbeelden, djago's. Als je wilt, kun
je ze vinden in de (recente) geschie
denis. Maar wie zijn de djago's van
vandaag? Voor wie is het Indische
gebeuren niet blijvend? Wie zet zich
in, wie steekt zijn nek uit? Als we
horen dat iemand op een vooraan
staande plaats maar iets met Indië te
maken heeft, bijvoorbeeld omdat hij
daar (toevallig) geboren is, klappen we
in de handen en bombarderen hem tot
"Indische jongen". Want ook Indische
mensen willen zo graag personalities
hebben. Wallis de Vries, voorzitter van
de AVRO, is "een Indische jongen".
Op naar Wallis de Vries.
Gerardus Christiaan Wallis de Vries is
in 1936 te Batavia geboren. Hij stamt
uit een koopmansgeslacht dat al in de
1 7e eeuw naar de Molukken voer om
daar de Molukse Handel Vennootschap
te stichten. Zijn moeder, E. P. Bijlevelt,
komt uit een familie van bestuurs
ambtenaren, waarvan de gouverneur
van Djocja, J. Bijleveld, de bekendste
was.
4 Jaar jong was G. C. Wallis de Vries
toen hij met zijn ouders naar Nederland
ging om hier verder te blijven. Zijn
loopbaan tot nu toe ziet er als volgt uit:
Gymnasium B, Hoger Personeel PTT
(Voorlinden), Hoofdambtenaar PTT,
Wethouder Den Haag, Staatssecretaris
C.R.M. en thans voorzitter van de
A.V.R.O. en verschillende nevenfunc
ties.
30
