KERSTCOMPOST
Alles is perfect geregeld. Voor elke
soort afval bestaat een aparte contai
ner, of tenminste een adres, waar je bij
kunt aankloppen wanneer je iets hebt
waarmee je geen weg weet. Loop
maar eens door de Gouden Gids en je
zal zien, dat de overheid overal aan
heeft gedacht. Wij hebben, als leden
van de op dit gebied meest vooruit
strevende Gemeente van Nederland,
zelfs twee containers om ons vuil in te
mikken. Een anthraciet-kleurige voor
het normale huisvuil en een olijf-groene
voor tuinafval en alle andere dingen,
die wij eigenlijk zelf moeten
verteren.
Knappe koppen en kostbare
machines zorgen ervoor, dat
laatstgenoemde afvalsoort
in de kringloop blijft door er
hoogwaardige compost van
te maken. Een geweldig ini
tiatief, dat alhoewel vrij
kostbaar, toch een belang
rijke bijdrage levert in het zo
klein mogelijk houden van
de immense puinhoop die
wij zelf veroorzaken.
Onze eigen bijdrage aan dit
loffelijk streven bestaat ech
ter vrijwel uitsluitend uit
dooie takken en dorre bla
deren. Vooral in de herfst.
Dat komt omdat onze buren
zoveel bomen hebben en de
wind in dat beruchte jaar
getijde pal op onze tuin
staat. Vooropgesteld, dat
niemand de behoefte zal
hebben in onze groene con
tainer te kijken, zal de enke
le wantrouwige nieuwsgie-
rigerd daar bitter weinig
etensresten in kunnen vin
den. Mijn vrouw is in het
hele dorp en omstreken
bekend om haar formidabele
kookkunst en ze weet pre
cies wat ik lekker vind, dus
blijft er meestal weinig over.
Bovendien hebben wij meer
"toevallige" meeëters dan
een te vet etende, in celibaat
levende puber. Wie daarom
zou denken, dat onze groene container
mooi droog en stankvrij blijft, vergist
zich deerlijk. Als je het lef hebt de
deksel op te lichten, slaatje een stank
in het gezicht die nog dagen aan je
neushaartjes vastgeplakt blijft zitten.
Schoonmaken is slechts uitstel van
executie, zelfs Jif bleek een snel ver
vliegend lapmiddel te zijn en vanwege
de duurte niet meer in aanmerking te
mogen komen.
Alsof de duvel ermee speelt, heeft de
penetrante groene container-stank
ook nog een vreemde bijwerking op de
hersenen. Of je wilt of niet, zodra de
eerste prikkels in je neusholte opstijgen
borrelen de reeds lang vervlogen ge
waande reukherinneringen in je op. Bij
mij zijn het die van de corvee-werk
zaamheden bij de Reinigingsdienst.
Een mooie betiteling voor het kniediep
met een schop of greep door de rotzooi
baggeren. De stank, die je daarbij
omringde en tot in je merg doordrong.
Steevast voegen zich dan ook andere
herinneringen bij die stankherkenning.
Herinneringen als het verwijderen van
net iets te ver afgezakte, naar etens
resten zoekende stakkers. Het ging
maar om een enkeling, maar er was er
iedere dag wel een. Dingen dus van
alledag. Net zoals het afgrazen van
mesthopen naar voedsel nog steeds
voor talloze mensen evenveel een
bezigheid van alle dag is, als voor
zoveel anderen het driemaal daags of
vaker aanschuiven.
In de PID-gevangenis had een man
gezeten, die met een of ander puntig
voorwerp een Kerstboom in zijn cel
muurhad gekrast. Het was niet zomaar
een lukraak stuk kraswerk. Je kon echt
zien, dat hij er met veel overgave en
vaardigheid aan had gewerkt. Toen
tijdens een van de arrestatie-stuipen
de PID de gastenstroom niet meer naar
behoren kon verwerken, werden de
eenmanscellen geschikt gemaakt voor
vier door er drie man bij te doen en
mocht de rest plaatsnemen in het
gangpad rondom het cellenblok. Bij
deze gelegenheid konden de meesten
van ons het kunstwerk bewonderen.
De maker zelf was er niet bij, men had
hem naar elders overgeplaatst, maar
de vier nieuwe bewoners
zaten met Kerstmis wel ge
beiteld met die Kerstboom.
Je kon ze zien zitten, met
hun emaillebord onsmake
lijke troep. Als vier Wijzen,
uit het Oosten, en net als
alle anderen heel zeker met
een veel sterkere Kerstge
dachte dan velen van ons
straks. Met kalkoen, konijn,
krielaardappeltjes, diverse
groenten, compote, ijstaart,
Irish-coffee en misschien
wel een dikke sigaar na.
Een mens schijnt nou een
maal eerst door de mangel
gehaald te moeten worden
eer hij een beetje tot bezin
ning kan komen en als hij
eenmaal door de mangel
gehaald is, blijkt hij het
weer gauw te kunnen ver
geten.
Het is maar goed, dat er
groene containers zijn, en
knappe koppen, die straks
na Kerstmis die enorme
puinhoop aan etensresten
weten om te toveren tot
beste compost voor ons
bloementuintje. Hoeven we
ons in het voorjaar niet te
schamen als we goed ge
mutst en wel doorvoed aan
het spitten slaan, want
daarmee leveren wij weer
een belangrijke bijdrage in
het rondkrijgen van de
voedselkringloop.
Desondanks is het misschien
wel goed om tussen neus en lippen
door het deksel van de groene con
tainer op te lichten om wat herkenbare
luchtjes op te doen. De bijbehorende
hersenschimmen zijn niet alleen her
senschimmen. Ze zijn er nog steeds,
daadwerkelijk, op alle mesthopen die
we zelf hebben gemaakt en zullen
blijven maken.
Zalig Kerstfeest.
POIRRIÉ
8
