De laatste foto, de laatste brief OLAF J. DE LANDELL Bij de inderdaad prachtige foto die Olaf ons toezond schreef hij onderstaande regels: Deze foto (van een Chinese fotograaf) vind ik een kunstwerk, als je bedenkt, dat die is gemaakt in (voorzover ik weet) 1913. De preciese datum is mij ont- Begin april belde hij me op. "Ik zou heel graag op die avond van Tjalie willen komen, maar ik kom 's avonds de deur amper meer uit. Op mijn leeftijd, ik zie belabberd, ik loop niet meer zo best en in een trein waag ik me al helemaal niet meer zo laat op de avond. Maar ik wilde je nog een foto geven, een hele mooie, voor jullie archief". Een week later kwam de foto en ik bedankte hem door de telefoon. Hij vertelde me wat over vroeger, zijn stem klonk moe. Hij voelde zich grieperig, keelpijn en zo. Ik zei: "Dat heb ik ook". We wensten elkaar beterschap. Het was de laatste keer dat ik Olaf de Landell sprak. Op 26 april overleed hij in zijn huis in Hilversum, 77 jaar. Een romanschrijver oude stijl, die hij handhaafde in alles waar hij over schreef. Romantisch, gevoelig, speels, geestig. Hij maakte eigen woorden, eigen zegs wijzen en trok zich van geen enkele kritiek wat aan. Hij ergerde zich aan onbeleefdheden "koerang adjar, deze hele moderne beschaving is koerang adjar", hoor ik hem nog zeggen. Olaf de Landell was niet van deze tijd, hij was op en top "haloes", maar hij handhaafde zich op een wonderlijke manier. De tientallen romans die hij publiceerde werden ondanks vaak minder beste kritieken toch graag gelezen en beleefden vele herdrukken. "De porseleinboom" (trilogie) is zijn meest bekende werk. Zijn "Weerzien met Indonesië" is voor ons een van de meest hartverwarmende ontmoetingen met Indonesië van iemand die er zijn jeugdjaren terug vond. Een eerlijk mens, een fijngevoelig mens, en voor mij persoonlijk een goede vriend is met Olaf de Landell heenqeqaan. LILIAN DUCELLE schoten. Misschien kan ik die nog ach- neefjes en nichtjes die hun ouders terhalen uit oude brieven van mijn vroeg verloren, als eigen kinderen aan- moeder aan haar moeder. genomen. Het gaat hier om een feest ter ere van de Let vooral ook op het prachtige Indië- vijftigjarige bruiloft van Notaris Lamers interieur! en zijn vrouw. Het echtpaar had geen Als je de foto nu gewoon vasthoudt, kinderen en daarom hadden zij een stel begin ik bij mijn linkerduim: Gerrit

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1989 | | pagina 4